Րաֆֆի Կայծեր մաս 2

— Բաղաամի էշը, վարժապետ:
— Մարտիրո՛ս, այն ո՞ր թռչունն էր, որին անիծեց Սողոմոն իմաստունը:
— Ճնճղուկը, վարժապետ:
— Ստեփա՛ն, այն ի՞նչ պտուղ էր, որ Ադամը կերավ, մերկացավ, Եվան կերավ, խենթացավ:
— Թուզը, վարժապետ:
— Տեսնո՞ւմ եք, պարոն, — պատվելին դարձավ դեպի Ասլանը,-ինչպես բլբուլի պես պատասխան
են տալիս: — Այդ միջոցին թթու ժպիտը դարձյալ հայտնվեցավ նրա դեմքի վրա և կարմիր աչքերի
կարմիր կոպերը խիստ ծիծաղելի անկյուններ կազմեցին: — Իմ աշակերտները ամբողջ
աշխարհում գովված են, պարոն, այդ քաղաքի մեջ իմ աշակերտները առաջիններն են
համարվում, պարոն, ոչ տերտեր կարող է նրանց հետ խոսել և ոչ վարդապետ. այնպիսի հարց
կտան, որ կապված կմնան: Նորին սրբազնությունը հիացած է իմ աշակերտներով, ամիս չի
անցնի, որ նորին սրբազնությունը ոտքը ներս չդնե իմ դպրոցի շեմքից: Ահա այդ թանաքամանը
նորին սրբազնությունն է ընծայել ինձ, պարոն:
Վերջին խոսքերով պատվելին կամեցավ ուշադրություն դարձնել իր թանաքամանի վրա, այդ
պատճառով ձեռքը տարավ դեպի ուռած փորը:
— Այլևս ի՞նչ են սովորում, — հարցրեց Ասլանը:
— Մինչև ճաշ ուսում են ստանում, սովորում են գրել, կարդալ և զանազան իմաստություններ, իսկ
ճաշից հետո սովորում են քաղաքավարություն, մարդավարություն` այդպիսի բաներ:
Այս անգամ պատվելին, որ բոլոր խոսակցության ժամանակ մոռացել էր իր կարմիր քիթը, ձախ
ձեռքի ցուցամատը տարավ դեպի ձախ կողմի պնչածակը և սկսեց քչփորել, կարծես այնտեղ մի
բան նեղացնում էր նրան: Հետո, կամենալով քաղաքավարության մի քանի օրինակներ ցույց տալ,
դիմեց աշակերտներից մեկին, ասելով.
— Ապա՛, Օհանիկ, պարոնին մեկ պատիվ տուր:
Աշակերտների միջից դուրս եկավ մի թզաչափ երեխա, կանգնեց Ասլանի առջև և, երկու ձեռքերը
դնելով միմյանց վրա, փոքրիկ ափերը բաց արեց, մեկնեց դեպի Ասլանը: Բայց Ասլանը չգիտեր
ի՞նչ անել: Պատվելին ժպտելով նկատեց, որ ձեռքը դնե աշակերտի ափի մեջ: Ասլանը կատարեց
նրա պատվերը: Փոքրիկ Օհանիկը, նրա աջը երկու ափերի մեջ բռնած, նախ տարավ դեպի
շրթունքը, համբուրեց, հետո տարավ դեպի ճակատը, դրեց գլխի վրա:
— Ապա՛, Ավագ, պարոնին գլուխ տո՛ւր, — պատվելին դարձավ դեպի մի այլ աշակերտ:
Բայց Ասլանը թույլ չտվեց, ասելով, որ չանհանգստացնե աշակերտներին: Այսպես, պատվելին
աշխատում էր ցույց տալ իր սանիկների բոլոր մտավոր և բարոյական կարողությունը, որոնք,
29