Րաֆֆի Կայծեր մաս 2
Կայծեր մաս 2
Կայծեր մաս 2
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Մենք հեռացանք, նրան մեզ հետ տանելով: Հետո երևաց, որ այդ մարդը սուրբ գրքերի տարածող<br />
մի գրավաճառ էր:<br />
Բոլորովին մութն էր, երբ հասանք մի այլ գյուղ: Նա ասաց մեզ, որ այնտեղ կարող ենք հարմար<br />
իջևան գտնել, և ինքը առաջնորդեց մեզ դեպի մի տուն:<br />
— Դա «եղբայր» Թաթոսի տունն է, — ասաց մեզ նախքան դռների բացվիլը:<br />
Շեմքի վրա երևաց տան տերը:<br />
— Եղբայր Թաթոս, քեզ համար հյուրեր եմ բերել, — ավետեց նրան սուրբ գրքերի տարածողը:<br />
— Իմ աչքերի վրա տեղ ունեն, — պատասխանեց եղբայր Թաթոսը, մոտեցավ և մեզ ձեռք տվեց:<br />
Սրահում մեզ համար նստելու տեղ պատրաստեցին, իսկ ձիաները կապեցին սրահի առջև: Մենք<br />
տեղավորվեցանք թանձր թաղիքի վրա: Սուրբ գրքերի տարածողը իր գրքերով լի պայուսակը դրեց<br />
մի անկյունում, նստեց մեզ մոտ և սկսեց իր պատառոտած տրեխները բաց անել:<br />
Նրան կոչում էին «ջին»-Դավիթ, որ նշանակում է` դև կամ սատանա Դավիթ: Արդյոք իր դեմքի՞<br />
համար, թե մի այլ պատճառով էր ստացել այդ մականունը, ինձ մնաց անհայտ: Բայց այդքանը<br />
պարզ էր, որ նրա կերպարանքը բավական համապատասխան էր իր ստացած կոչմանը:<br />
Սեր հյուրընկալը, «եղբայր» Թաթոսը, մի երկար, նիհար, կորաքամակ մարդ էբ, ալեխառն<br />
մորաքով: Նրա իրանի աղեղնաձև դիրքը, երևի, առաջ էր եկել իր արհեստից, որ ստիպում էր<br />
նրան միշտ թեքված մնալ: Նա բուրդ գզող էր: Նրա իրանը իր բուրդ գզելու աղեղի ձևն էր ստացել:<br />
Գյուղացի կնիկները բերում էին նրա մոտ իրանց ոչխարների բուրդը, նա գզում էր, հետո առաջ էր<br />
եկել իր արհեստից, որ ստիպում էր նրան միշտ թեքված մնալ: Նա բուրդ դզող էր: Նրա իրանը իր<br />
բուրդ դզելու աղեղի ձևն էր ստացել: Գյուղացի կնիկները բերում էին նրա մոտ իրանց ոչխարների<br />
բուրդը, նա գզում էր, հետո նրանք տանում էին, թել էին մանում շալեղեն գործվածների համար:<br />
Իբրև վարձ, եղբայր Թաթոսը ստանում էր բուրդի մի <strong>մաս</strong>ը: Վերջին ժամանակներում նրա<br />
եկամուտը պակասեց, որովհետև նրա <strong>մաս</strong>ին լուր տարածվեցավ, թե նա նույնպես «անհավատ» է:<br />
Գյուղացիք նրա մոտ այլևս շատ չէին հաճախում:<br />
Եղբայր Թաթոսը ամեն ինչ մեզ համար կարգադրելուց հետո եկավ, նստեց մեզ մոտ: Նա, կրկին<br />
անգամ բարևելով, սկսեց սովորական հարցմունքները` թե ո՞րտեղացի ենք, ո՞րտեղից ենք գալիս,<br />
ո՞ւր ենք գնում և այլն: Նա խոսելու ժամանակ երկու աչքերն ևս խփում էր, ձայնը հազիվ էր լսվում,<br />
և երկու ձեռքերը ջերմեռանդությամբ փակում էր: Այդ սովորությունը մնացել էր նրա մեջ` իրանց<br />
ժողովարանում աղոթելու եղանակից: Երբ իմացավ, որ մենք Աղթամարա վանքիցն ենք գալիս,<br />
նրա դեմքի արտահայտությունը ցավակցական ձև ստացավ: Նա ոչինչ չխոսեց, բայց նրա լուռ<br />
շրթունքները կարծես աղոթելիս լինեին` «տե՛ր, ողորմի՛ր այդ մոլորյալներին...»:<br />
Սուրբ գրքերի տարածողը սկսեց պատմել Թաթոս եղբորը ճանապարհին իր հետ պատահած<br />
անցքը: Նա ավելի վշտացավ և, խորին կերպով հոգվոց հանելով, ասաց.<br />
— Տիրոջ խոսքը առանց հալածանքի չի տարածվի...<br />
281
![1 ՍԱՍՈՒՆՑԻ ԴԱՎԻԹ [էջ III] ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԵՐՈՍԱԿԱՆ ԷՊՈՍԸ ...](https://img.yumpu.com/53543694/1/190x245/1-iii-.jpg?quality=85)
Change language