Րաֆֆի Կայծեր մաս 2

— Այնպես... այսինքն... զոր օրինակ... տակից դեպի վեր... այնպես ասել, — պատասխանեց
պատվելին կակազելով:
— Երևի դրանում մի առանձին միտք կա, որ դուք «Հայր-մերը» թարսա եք սովորեցնում, —
հարցրեց Ասլանը լուրջ կերպով:
— Ինչպես չէ, պարոն, այո՛, առանձին միտք կա, պարոն,- — կրկնեց պատվելին վարդապետական
եղանակով: — Երբ «Հայր-մերը» թարսա են կարդում, Հիսուս Քրիստոսի շնորհքով, սատանան իր
պոչի վրա մեխվում է գետնին, էլ չէ շարժվում տեղից: Դա փորձված է, շատ անգամ փորձված է,
պարոն:
Ասլանը դարձավ դեպի փոքրիկ աշակերտը:
— Դե՛, իմ քաջ, տեսնենք` ինչպես ես սատանային պոչի վրա կանգնեցնում:
Փոքրիկ աշակերտը վեր կացավ նստած տեղից, երկու ձեռքերը միմյանց վրա կպցրեց կուրծքին,
երկու անգամ հազաց և անմեղ աչքերը պլշացնելով, կարդաց. «ամեն հավիտյան փառք և
զորություն և արքայություն է քո զի»...
— Բավական է, — ընդհատեց Ասլանը, — այս անգամ սատանային հանգիստ թողեցեք:
Երևի պատվելին գոհ մնաց այդ հարցաքննությամբ. նա ցույց տվեց մի այլ աշակերտ, ասելով.
— Տեսնո՞ւմ եք, պարոն, այդ փոքրիկին, այնպես լավ սերտել է «Հավատամքը», որ գիտե` նրա մեջ
քանի այբ կա, քանի բեն կա, մի խոսքով բոլոր տառերը գիտե, պարոն, և բլբուլի պես պատասխան
կտա:
— Երևի դուք թվաբանությունը այդ եղանակով եք սովորեցնում, — նկատեց Ասլանը:
— Ոչ, պարոն, — ասաց պատվելին խորհրդավոր ձայնով և միևնույն ժամանակ մի թթու ժպիտ
երևաց նրա թոշնած դեմքի վրա: — Այստեղ ուրիշ իմաստություն կա...
Ես իսկույն հիշեցի, թե ինչպես տեր Թոդիկը ստիպում էր մեզ սովորել, թե քանի անգամ կրկնվում
է աստուծո անունը «Շնորհյայի» մեջ, և միշտ խոստանում էր բացատրել մեզ մի խորհրդավոր
գաղտնիք, որ թաքնված էր այդ կրկնությունների մեջ: Բայց նա ոչինչ չբացատրեց մեզ: Այսպես էլ
Սիմոն պատվելին մեզ չասաց, թե ինչ «իմաստություն» կար «Հավատամքի» այբուբենի թվերի
մեջ:
Այնուհետև պատվելին առաջարկեց իր աշակերտներին զանազան այսպիսի հարցեր:
— Պետրո՛ս, այն ո՞վ էր, որ երկու անգամ ծնվեց, մի անգամ մեռավ:
— Հովնան մարգարեն, վարժապետ:
— Թորո՛ս, այն ո՞ր անասունն էր, որ մարդու լեզվով խոսեց և հրեշտակի ձեռքով սուր քաշեց:
28