Րաֆֆի Կայծեր մաս 2
Կայծեր մաս 2
Կայծեր մաս 2
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
վարժապետի <strong>մաս</strong>ին չափազանցություններ անելով պարծենալ, թե «մեր վարժապետը տասն<br />
լեզու է իմանում»:<br />
Ո՞րտեղացի էր նա, ո՞րտեղից էր եկել, — ոչ ոք չգիտեր: Նրանք այդքանը միայն գիտեին, որ<br />
առաջին անգամ, երբ հայտնվեցավ, նա եվրոպական հագուստ ուներ: Հետո ամեն ինչ փոխեց,<br />
մինչև անգամ լեզուն ևս փոխեց, սկսեց նմանվել գյուղացիներին:<br />
— Շա՞տ ժամանակ է, պարոն Ոստանիկ, որ այստեղ եք, — հարցրեց Ասլանը:<br />
— Մի քանի տարի կլինի, — պատասխանեց նա:<br />
— Եվ այդքան ժամանակ ձեր հայրենիքը չե՞ք գնացել:<br />
— Երբեմն, ամառային արձակուրդների ժամանակ, գյուղացիները ինձ թույլ են տալիս գնալ՝<br />
ազգականներիս տեսնելու: Տարվա մեջ երեք ամիս բոլորովին ազատ եմ ես: Մանավանդ, որ<br />
ուսումը այստեղ գլխավորապես ձմեռն է լինում, որովհետև տարվա մյուս եղանակներում<br />
երեխաները օգնում են իրանց ծնողներին նրանց տնտեսական աշխատությունների մեջ: Այդ ես<br />
թույլ եմ տալիս գլխավորապես այն նպատակով, որ իմ աշակերտները գործնականապես<br />
վարժվեն երկրագործական մշակություների մեջ:<br />
— Ձեր բացակայության ժամանակ ո՞ւմն եք հանձնում ձեր պաշտոնը:<br />
— Ես մի օգնական ևս ունեմ, որը իմ հասցրած աշակերտներիցն է:<br />
Գիշերից բավական անցել էր: Ժամանակ էր հյուրերին հեռանալ: Գյուղացին զարթնում է արևից<br />
առաջ, հանգստանում է արևի հետ: Նա սովոր չէ անքնության մեջ վատնել գիշերային<br />
հանգստությունը:<br />
Թեև ռեսի ճոխ և ընդարձակ տունը` թվով մեզանից մի քանի անգամ ավելի հյուրերի համար` թե՛<br />
քնելու տեղ և թե՛ մաքուր անկողիններ ուներ, բայց, շինական սովորության համեմատ, մեզ հետ<br />
սեղանակից եղող գյուղացիները պետք է մեզ իրանց մեջ բաժանեին, որպեսզի տան տիրոջ համար<br />
ծանրություն չլիներ: Բավական երկար տևեց վիճաբանությունը մեր ընտրության <strong>մաս</strong>ին.<br />
յուրաքանչյուրը ցանկանում էր իր տունը տանել մեզանից ամեն մեկին, թեև մեր թիվը այնքան<br />
փոքր էր, որ ամենքին բավականություն չէր կարող տալ: Մտածում էին վիճակ ձգել: Այդ միջոցին<br />
վարժապետը մեջ մտավ, ասելով.<br />
— Բարեկամներ, մեր բախտից մեր հյուրերը այնքան փոքր են թվով, որ ամենքիս բաժին չի հասնի.<br />
պարոն բժշկապետին ես կվեր առնեմ, իսկ մյուսներին թող տեր հայրը բաժանե, ինչպես որ<br />
կկամենա:<br />
Մենք թվով չորս հոգի էինք` ես, Ասլանը, Մուրադը և Ջալլադը: Ամենքը համաձայնվեցան, որ<br />
Ասլանին, այսինքն պարոն բժշկապետին, վարժապետը տանե իր մոտ, որովհետև նրա լեզուն<br />
իմանում է, բացի դրանից, եվրոպական ձևով կահավորված սենյակ ունի: Ինձ վեր առեց տեր<br />
հայրը, Մուրադը մնաց ռեսի տանը, իսկ Ջալլադին տարավ մի այլ գյուղացի, որը տեղային<br />
եկեղեցու երեսփոխանն էր:<br />
252
![1 ՍԱՍՈՒՆՑԻ ԴԱՎԻԹ [էջ III] ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԵՐՈՍԱԿԱՆ ԷՊՈՍԸ ...](https://img.yumpu.com/53543694/1/190x245/1-iii-.jpg?quality=85)
Change language