Րաֆֆի Կայծեր մաս 2
Կայծեր մաս 2
Կայծեր մաս 2
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Ասլանը շփոթված մնաց այդ խոսքերից, թե ի՞նչը ստիպեց նրան այդ տեսակ հարց առաջարկել:<br />
Վերջը հասկացվեցավ, որ նրանք սովոր էին ֆրանկներ տեսնել միայն այն ժամանակ, երբ գալիս<br />
են ընկուզենու կոճղ կամ կանանց մազեր գնելու: Այստեղ ֆրանկների` այսինքն ֆրանսիացիների,<br />
անունով էին ընդունում ամեն մի եվրոպական հագուստ հագած բախտախնդիր մարդու, որ,<br />
օտար երկրներից գալով, մուտք են գործում այսպիսի աշխարհից անջատված և խուլ տեղերում,<br />
գյուղացիներին խաբելու համար:<br />
— Ոչխարի և այծի ընտիր բուրդ է գտնվում մեր գյուղում, — ավելացրեց ռեսը:<br />
— Ես վաճառական չեմ, — պատասխանեց Ասլանը, — ես բժիշկ եմ:<br />
Բժշկի անունը մի ուրիշ տեղ կարող էր ընդհանուր ուրախություն պատճառել, բայց այստեղ ոչինչ<br />
ազդեցություն չունեցավ: Երևում էր, որ իրանց մաքուր օդի և ջրի շնորհիվ բժշկի կարոտություն<br />
չունեին:<br />
— Իմ ընկերը վաճառական է, — ասաց Ասլանը, ցույց տալով Մուրադի վրա: — Նա ձեր ունեցած<br />
բաները կգնե:<br />
— Այո, կոճղ և ոչխարի բուրդ կգնեմ ես, — ասաց Մուրադը, — բայց կանանց մազեր ինձ պետք չեն:<br />
Ֆրանկները, բաղեշցի հայերն ու հրեաները սովորացրել էին դրանց այդ անբարոյականությանը`<br />
միօրինակ կերպով խուզել թե՛ իրանց ոչխարների բուրդը և թե՛ իրանց կանանց գլխի մազերը և<br />
վաճառքի նյութ դարձնել:<br />
— Ինչո՞ւ մազեր չեք գնում, — հարցրեց այնտեղ նստողներից մեկը, — այստեղ շատ «աղվոր»<br />
մազեր կան, ճիշտ այնպիսի մազեր, որպիսին սիրում են ֆրանկները:<br />
— Աղջի, մոտ ե՛կ, — ձայն տվեց նա կանանց շարքում կանգնած մի օրիորդի, որոնք հեռվից լսում<br />
էին մեր խոսակցությունը:<br />
Ամոթխածությունից աղջիկը տեղից չշարժվեցավ. նրա մոտ եղող կանայք սկսեցին ծիծաղելով<br />
առաջ հրել նրան: Վերջապես, գլուխը քարշ գցած, ժպտալով, կարմրելով մոտեցավ նա: Չէր<br />
կարելի առանց հիացմունքի նայել նրա ոսկեգույն երկայն գիսակների վրա, որոնք հաստ<br />
հյուսերով իջնում էին մինչև կրունկները: Այս տեսակ խիտ և խարտյաշ մազեր ես տեսնում էի<br />
միայն այդ կողմերի լեռնցիների մեջ: Զարմանալի էր այդ մազերի բնական փայլը: Եթե լվացվեին<br />
նրանք, եթե սանրվեին, եթե նրանց վրա խնամք տարվեր որպես վայել էր, այն ժամանակ այդ<br />
տեսակ մազերը կարող էին կնոջ գեղեցկության ամենաթանկագին զարդը լինել:<br />
— Որքա՞ն արժեն այդ տեսակ մազերը, — հարցրեց Մուրադը:<br />
— Երկու ղուրուշ, միշտ այդ գնով ենք վաճառել, — պատասխանեց մազերի նմուշը մեզ ցույց<br />
տվողը:<br />
— Երկու ղուրո՜ւշ, գիտե՞ք որքան է, մոտավորապես տասն կոպեկ: — Ասլանը վրդովվեցավ:<br />
238