Րաֆֆի Կայծեր մաս 2
Կայծեր մաս 2 Կայծեր մաս 2
այդ պատճառով չէ կարող երկար մնալ և ինձ հրամայեց, որ ասեմ ծառաներին` մեր ձիաները պատրաստեն: Հետո, կանգնելով, նա բռնեց նախ առաջնորդի ձեռքը և ապա փաշայի ձեռքը, հայտնեց իր խորին շնորհակալությունը նրանց հյուրասիրության մասին, ավելացնելով, թե կտանե իր հետ անմոռաց հիշատակներ այն բոլոր շնորհների համար, որ ցույց տվին նրան, նպաստելով և դյուրացնելով իր հետազոտությունները և խոստացավ, որ գուցե մի օր ինքը առիթ կունենա իր երախտագիտության զգացմունքները գործով արտահայտելու, և այլն: — Մենք ոչինչ չենք արել, պարոն բժշկապետ, — պատասխանեցին փաշան և առաջնորդը միաձայն, — ինչ որ արել ենք, այդ մեր պարտքն էր: Ուրիշ զանազան ողջագուրանքներից հետո նա կրկին և կրկին անգամ սեղմեց սրբազանի ու փաշայի ձեռքը, հեռվից գլուխ տվեց ոստիկանության պետին, քուրդ բեկին և հայոց երեք երևելիներին և մնաք բարյավ ասելով, դուրս եկավ դահլիճից: Մինչև սանդուղքները փաշան և սրբազանը եկան նրա հետ: Այստեղ փաշան հայտնեց իր սրտի ցավը, որ այդպես շուտ զրկվեցավ իր թանկագին հյուրից, որի այցելությունը այնքան մեծ բավականություն պատճառեց իրան, և խոստացավ, որ առավոտյան ճանապարհի համար ամեն ինչ պատրաստ կլինի: Այդ բոլոր ցույցերից հետո ես այլևս տարակույս չունեի, որ նրանց կասկածները Ասլանի վերաբերությամբ բոլորովին փարատվեցան, և նրանք հեռու էին այն մտքից, թե դոքտոր Ռիսմանի դիմակի ներքո թաքնված էր Ս. Տիրամոր վանքի լեռնային ճգնավորը: Երբ դուրս եկանք առաջնորդարանից, փողոցում նորից լսելի եղավ սիրված երգը. Սիրե՜, կաքավիկ, քո սիրուն քարիկ, Սիրե՜, բուլբուլիկ, քո վարդն անուշիկ... — Երևի, նրանք կշարունակեն դեռևս նստել, — հարցրի ես: — Նրանք ամբողջ գիշեր կլուսացնեն, — պատասխանեց Ասլանը: ԺԹ ՆՎԵՐ Հետևյալ օրը, առավոտյան, ամեն ինչ պատրաստ էր: Մնում էր միայն փաշայի խոստացած թղթերը ստանալ և ճանապարհ ընկնել: Ասլանը կապկապում էր իր չեմոդանը: — Մի՞թե այդքան կարևորություն ունեն այդ թղթերը, որ արժեր նրանց սպասել, — հարցրի ես: — Մի առանձին կարևորություն չունեն, — պատասխանեց նա, — փաշայի երկչոտ զափթիաները չեն կարող մեզ ավազակներից ազատել, բայց մի ուրիշ կողմից մենք պետք ունենք այդ թղթերի մեջ... 182
Ես հասկացա Ասլանի միտքը. ես գիշերը առաջնորդարանում արդեն ականատես էի եղած, թե ինչ ազդեցություն ունեցան Արզրումի փաշայի թղթերը ամեն կասկածները փարատելու համար: Կեսօրին մոտ էր, երբ հայտնվեցավ փաշայի քարտուղարը: Դա միևնույն երիտասարդն էր, որ մեզ առաջնորդում էր քաղաքի հնությունները հետազոտելու: Նա բերել էր իր հետ ոչ միայն փաշայի խոստացած թղթերը, այլև մի թանկագին նվեր նրանից: Դա մի գեղեցիկ արաբական նժույգ էր իր բոլոր փառավոր ասպազենքով. գլուխը և պարանոցը զարդարած էր մետաքսյա սև փունջերով, որ բռնված էին արծաթյա, զանգակաձև կոճակների մեջ. թամբի ծածկոցը պատրաստած էր վագրի մորթից, որի եզերքը զարդարած էր ոսկեթել ծոպերով. երկու սևամորթ ստրուկներ, կարմիր մահուդի զգեստներով և գույնզգույն չալմաներով, աջ և ձախ կողմից բռնել էին աշխույժ նժույգի սանձը, որը, կարծես, ինքն էլ էր զգում իր գերազանցությունը և, բակը մտնելուն պես, սկսեց խրխնջալ և մի առանձին հպարտությամբ առջևի սմբակները դոփել գետնին: Ասլանը, հասկանալով բանի էությունը, սանդուղքներից ցած իջավ, դիմավորեց թե քարտուղարին և թե նորին վսեմության ուղարկած նժույգին: Քարտուղարը, սեղմելով Ասլանի ձեռքը, ասաց ճառական եղանակով. — Ես ինձ շատ բախտավոր եմ համարում, պարոն բժշկապետ, որ ինձ վիճակվեցավ թարգման լինել իմ տիրոջ` նորին վսեմության փաշայի` առ ձեզ ունեցած հարգանքի և սիրալիր զգացմունքների: Իմ տերը, բարեմաղթելով ձեզ բարի ճանապարհ և անդորրություն, իրան շատ երջանիկ կհամարե, եթե դուք կհարգեք նրան, ընդունելով այդ նվերը, որ նորին վսեմության ախոռատան ընտրյալներիցն է: Ասլանը նույնպիսի փքած խոսքերով հայտնեց իր շնորհակալությունը և, բռնելով քարտուղարի ձեռքից, սանդուղքներով տարավ վերև, իր սենյակը: Երբ նստեցին, քարտուղարը ծոցից հանեց թղթերը և, առանձին-առանձին տալով Ասլանին, ասաց. — Այդ ձեր անցագիրն է, որ մենք ևս վավերացրինք, այդ նորին վսեմության փաշայի նամակն է Մուշի գայմագամին գրած, այդ մի բաց հրաման է, որ ամեն տեղ կառավարության պաշտոնակալները մատուցանեն ձեզ պարտ ու պատշաճ ընդունելություն և ցույց տան ձեզ ամեն տեսակ պատրաստականություն ձեր ճանապարհորդությունը դյուրացնելու: — Շնորհակալ եմ, — ասաց Ասլանը, ընդունելով թղթերը: — Նորին վսեմությունը չափազանց ողորմած է գտնվել դեպի ինձ: Իսկույն սուրճ և նարգիլե ներս բերեցին: Քարտուղարը անլռելի կերպով խոսում էր, արդյոք գո՞հ մնաց պարոն բժշկապետը իր այցելություններից Վան քաղաքում, արդյոք նա ի՞նչ տպավորություններ կտանե իր հետ, հետո հայտնեց իր խորին փափագը, թե որքան կցանկանար գոնե մի անգամ Եվրոպայում լինել, տեսնել ֆրանկների երկիրը, ասում են, այնտեղ կանայք բաց երեսներով են ման գալիս, ազատ, համարձակ ամենի հետ խոսում են, գիշերները հավաքվում են, տղամարդիկ և աղջիկները միասին պար են գալիս և այլն, այդ բոլորը այնքան հրապուրում էր երիտասարդ քարտուղարին, որ նա բոլորովին մոռացավ, թե մեզանից ժամանակ է խլում, թե մենք ճանապարհորդ ենք: 183
- Page 131 and 132: — Դուք չճանաչեցի՞ք
- Page 133 and 134: — Ի՞նչն էր առիթ տվե
- Page 135 and 136: արհամարհում է խավա
- Page 137 and 138: պահվեն: Իսկ ռամիկ ժ
- Page 139 and 140: — Փշրում են, ոչնչաց
- Page 141 and 142: բացի բազմաթիվ կորս
- Page 143 and 144: տալիս իրան կողոպտե
- Page 145 and 146: դրանից, իրանց անընդ
- Page 147 and 148: — Կարող է, և անպատճ
- Page 149 and 150: Տիկինը պատմեց, թե մ
- Page 151 and 152: խղճուկ Հայաստանից,
- Page 153 and 154: — Մարո՜ և Սոնա, — կ
- Page 155 and 156: — Պատճառը շատ պարզ
- Page 157 and 158: — Հարցրի, թե այն ո՞
- Page 159 and 160: Իմ խոսակիցները երե
- Page 161 and 162: — Իհարկե, պետք է վա
- Page 163 and 164: Սիրե՜, կաքավիկ, քո ս
- Page 165 and 166: — Դուք, երևի, օտար ե
- Page 167 and 168: Տեր հայրը իր շուրջը
- Page 169 and 170: — Հրաշքների դարը ի
- Page 171 and 172: — Դա մեր հայ հասարա
- Page 173 and 174: — Ես հույս ունեմ, ո
- Page 175 and 176: Բայց քուրդ բեկը, որ
- Page 177 and 178: — Բարեկամս հենց իր
- Page 179 and 180: կողոպտում էին նրան
- Page 181: մուգ-աղյուսագույն,
- Page 185 and 186: — Տեսնո՞ւմ ես, — ավ
- Page 187 and 188: — Բարի ճանապա՜րհ և
- Page 189 and 190: ծածկված լիներ ձյու
- Page 191 and 192: ատրճանակները թամքի
- Page 193 and 194: ջրաղաց բանեցնելու
- Page 195 and 196: Նա գանգրահեր գլուխ
- Page 197 and 198: զանազան իմաստասիրա
- Page 199 and 200: — Բոլորովին ճիշտ է,
- Page 201 and 202: հովիտը, ի՜նչ սխրագո
- Page 203 and 204: արևի ճառագայթներից
- Page 205 and 206: — Դեռ երկա՞ր ճանապ
- Page 207 and 208: Ասլանը կանգնած էր ա
- Page 209 and 210: էր, որ չնայելով իրա
- Page 211 and 212: — Ո՞վքեր եք, ի՞նչ ե
- Page 213 and 214: մազերը, նրա դեմքը կ
- Page 215 and 216: — Ես և դու մեր բոլո
- Page 217 and 218: բոլոր ընդունակությ
- Page 219 and 220: Այդ միջոցին մոտեցա
- Page 221 and 222: հին ամրոցի բեկորնե
- Page 223 and 224: Սկզբում մենք նրան մ
- Page 225 and 226: — Բայց աստված պատժ
- Page 227 and 228: — Գրգռում են, և ավե
- Page 229 and 230: շքանշանով, որ ստանո
- Page 231 and 232: վանքը իր քառասուն հ
Ես հասկացա Ասլանի միտքը. ես գիշերը առաջնորդարանում արդեն ականատես էի եղած, թե ինչ<br />
ազդեցություն ունեցան Արզրումի փաշայի թղթերը ամեն կասկածները փարատելու համար:<br />
Կեսօրին մոտ էր, երբ հայտնվեցավ փաշայի քարտուղարը: Դա միևնույն երիտասարդն էր, որ մեզ<br />
առաջնորդում էր քաղաքի հնությունները հետազոտելու: Նա բերել էր իր հետ ոչ միայն փաշայի<br />
խոստացած թղթերը, այլև մի թանկագին նվեր նրանից: Դա մի գեղեցիկ արաբական նժույգ էր իր<br />
բոլոր փառավոր ասպազենքով. գլուխը և պարանոցը զարդարած էր մետաքսյա սև փունջերով, որ<br />
բռնված էին արծաթյա, զանգակաձև կոճակների մեջ. թամբի ծածկոցը պատրաստած էր վագրի<br />
մորթից, որի եզերքը զարդարած էր ոսկեթել ծոպերով. երկու սևամորթ ստրուկներ, կարմիր<br />
մահուդի զգեստներով և գույնզգույն չալմաներով, աջ և ձախ կողմից բռնել էին աշխույժ նժույգի<br />
սանձը, որը, կարծես, ինքն էլ էր զգում իր գերազանցությունը և, բակը մտնելուն պես, սկսեց<br />
խրխնջալ և մի առանձին հպարտությամբ առջևի սմբակները դոփել գետնին:<br />
Ասլանը, հասկանալով բանի էությունը, սանդուղքներից ցած իջավ, դիմավորեց թե քարտուղարին<br />
և թե նորին վսեմության ուղարկած նժույգին: Քարտուղարը, սեղմելով Ասլանի ձեռքը, ասաց<br />
ճառական եղանակով.<br />
— Ես ինձ շատ բախտավոր եմ համարում, պարոն բժշկապետ, որ ինձ վիճակվեցավ թարգման<br />
լինել իմ տիրոջ` նորին վսեմության փաշայի` առ ձեզ ունեցած հարգանքի և սիրալիր<br />
զգացմունքների: Իմ տերը, բարեմաղթելով ձեզ բարի ճանապարհ և անդորրություն, իրան շատ<br />
երջանիկ կհամարե, եթե դուք կհարգեք նրան, ընդունելով այդ նվերը, որ նորին վսեմության<br />
ախոռատան ընտրյալներիցն է:<br />
Ասլանը նույնպիսի փքած խոսքերով հայտնեց իր շնորհակալությունը և, բռնելով քարտուղարի<br />
ձեռքից, սանդուղքներով տարավ վերև, իր սենյակը: Երբ նստեցին, քարտուղարը ծոցից հանեց<br />
թղթերը և, առանձին-առանձին տալով Ասլանին, ասաց.<br />
— Այդ ձեր անցագիրն է, որ մենք ևս վավերացրինք, այդ նորին վսեմության փաշայի նամակն է<br />
Մուշի գայմագամին գրած, այդ մի բաց հրաման է, որ ամեն տեղ կառավարության<br />
պաշտոնակալները մատուցանեն ձեզ պարտ ու պատշաճ ընդունելություն և ցույց տան ձեզ ամեն<br />
տեսակ պատրաստականություն ձեր ճանապարհորդությունը դյուրացնելու:<br />
— Շնորհակալ եմ, — ասաց Ասլանը, ընդունելով թղթերը: — Նորին վսեմությունը չափազանց<br />
ողորմած է գտնվել դեպի ինձ:<br />
Իսկույն սուրճ և նարգիլե ներս բերեցին: Քարտուղարը անլռելի կերպով խոսում էր, արդյոք գո՞հ<br />
մնաց պարոն բժշկապետը իր այցելություններից Վան քաղաքում, արդյոք նա ի՞նչ<br />
տպավորություններ կտանե իր հետ, հետո հայտնեց իր խորին փափագը, թե որքան կցանկանար<br />
գոնե մի անգամ Եվրոպայում լինել, տեսնել ֆրանկների երկիրը, ասում են, այնտեղ կանայք բաց<br />
երեսներով են ման գալիս, ազատ, համարձակ ամենի հետ խոսում են, գիշերները հավաքվում են,<br />
տղամարդիկ և աղջիկները միասին պար են գալիս և այլն, այդ բոլորը այնքան հրապուրում էր<br />
երիտասարդ քարտուղարին, որ նա բոլորովին մոռացավ, թե մեզանից ժամանակ է խլում, թե մենք<br />
ճանապարհորդ ենք:<br />
183