Րաֆֆի Կայծեր մաս 2

էր Ս. Տիրամոր վանքում, և չորսը միասին գրում են նահանգապետ փաշային այն նամակը, որ
քանի րոպե առաջ Ասլանը կարդաց մեզ: — Հիմա հասկացա՞ք, թե որտեղից Կարապետ հայր
սուրբին և նրա համախոհներին կարող էր հայտնի լինել գաղտնիքը, — հարցրեց Ասլանը, երբ
վերջացրեց իր պատմությունը:
Ես հալվեցա ամոթից: Գլխավորապես իմ և Մարոյի հիմարությունիցն էր առաջ եկել այդ բոլորը:
Իսկապես մենք էինք մեր անզգուշությամբ մատնել Ասլանին: Նա նկատեց իմ շփոթությունը և
դառնալով դեպի ինձ` ասաց.
— Դու ուրախ կաց, բոլորը կանցնի…
Բայց տիկնոջը ավելի հետաքրքրում էր այն, թե ո՞րտեղից և ի՞նչ եղանակով հասել էին Ասլանին
այդ տեղեկությունները:
— Ես մի օր առաջ նամակ ստացա, — ասաց Ասլանը:
Ես իսկույն հիշեցի պառավ Սուսանի մի օր առաջ հայտնվիլը Այգեստանի փողոցներում և
Հյուբբիի կախարդական գավազանի մեջ թաքցրած խորհրդավոր թուղթը:
— Ուրեմն դու ինձանից առաջ գիտեիր, որ մատնված ես, — ասաց տիկինը, — ուրեմն ես մի մեծ
ծառայություն չարեցի քեզ, ցույց տալով փաշայի ստացած նամակը:
— Դու ինձ շատ պարտավորեցրիր, — պատասխանեց Ասլանը:
Տիկինը ժպտաց:
— Բայց ինձ զարմացնում է, — հարցրեց նա, — թե ի՞նչպես կարող էին քո նամակագրին հայտնի
լինել այդ բոլոր մանրամասնությունները, որպես պատմեցիր, — թե՛ Ֆարհատի և Մարոյի
գիշերային խոսակցությունը իրանց վրանի հանդեպ, թե՛ Խաթունի լսելը և նրա
խոստովանությունը տեր Թոդիկին, թե՛ այդ քահանայի և նրա համախոհների արած
մատնությունը քուրդ բեկին, և այլն:
— Այդ բոլորը հայտնել էր իմ նամակագրին Մարոն, — պատասխանեց Ասլանը: — Երբ տեր
Թոդիկը իր մոտ խորհուրդ է կազմում` Կարապետ հայր սուրբի, տանուտեր Պետրոսի և քուրդ
բեկի հետ, նրանց բոլոր խոսակցությունը լսում է քահանայի դուստրը, Սոնան, որը մի
պատվական աղջիկ է: Նա շտապում է և շուտով իմացում է տալիս Մարոյին, իսկ Մարոն` իմ
թղթակցին: — Տեսնո՞ւմ ես, տիկին, դարձյալ կանայք են շինում բանը:
— Իսկ պառավ Խաթունի խոստովանությունը քահանայի՞ն:
— Նա ինքն է պատմում Մարոյին, երբ Մարոն հարցնում է նրանից: Ինձ գրել էին, թե խեղճ
պառավը միշտ լաց է լինում, որ իր խոստովանությունը այդպիսի վատ հետևանք ունեցավ:
152