Sommaire - Inhoud

Villa Cornaro
Villa Pisani
Villa Emo
driehoekig fronton of timpaan schragen, zoals bij een Romeinse
tempel, en aan beide kanten in de lengte uitgerekte zijvleugels
eindigend in kleine hoektorentjes. Die zijvleugels zijn er niet altijd.
De Villa Foscari, ook wel ‘La Malcontenta’ genoemd in Gambarare
di Mira bestaat enkel uit een monumentaal vierkant gebouw,
weer voorzien van een loggia met zes dit keer Ionische zuilen
onder het klassieke driehoekige fronton. In de Villa Cornaro in
Piombino Dese zien we volledig hetzelfde, maar hier hebben we
twee loggia’s boven mekaar. Opvallend is dat in beide gevallen de
voorgevel aan de weg erg eenvoudig en gesloten is uitgevoerd,
en de zuilenportieken op de tuin
uitgeven. De bedoeling is inderdaad
dat de villa gemakkelijk contact moet
kunnen geven met de natuur. Vanuit
de monumentale centrale hal, die altijd
aanwezig is, lopen de bewoners tussen
de zuilen naar de trappen die hun naar
de tuin brengen die dan zo geleidelijk
mogelijk overgaat in de omgevende
natuur. Men wilde inderdaad ‘op het
land’ leven. Soms was het gevelbeeld
van een merkwaardige eenvoud. De
Villa Pisani in Bagnolo di Lonigo heeft
centraal een loggia met drie bogen
uitgevoerd in steen met schijnvoegen
onder, zoals altijd, het driehoekige Villa Barbaro
timpaan, en twee kleine onversierde
zijvleugels. Het was daar fijn zitten op
het terras.
De Villa Barbaro in Maser toont een
latere ontwikkeling van het werk
van Palladio. Zijn opdrachtgever
was juist teruggekomen van een
verblijf in Fontainebleau en bracht
Franse invloeden mee. Het fronton is
hier barok versierd en de zijvleugels
eindigen op elegante duiventillen.
In de tuin staat het vol beelden en
fonteinen en binnen vinden we weer
fresco’s, dit keer van Veronese zelf.
Die maakt hier overvloedig gebruik
van ‘trompe l’oeil’ effecten. Dames
Trompe l’œil van Veronese
kijken naar beneden vanachter een
balustrade, kinderen, pages en honden
Het anatomietheater van de universiteit van Parma.
komen uit namaakdeuren, en in een hoekje ligt nog precies een
vergeten verfkwast. Het beroemdste werk van Palladio is tenslotte
de Villa Almerico Capra of ‘la Rotonda’, vlak bij Vicenza. Feitelijk
is ze niet rond, maar vierkant, met de zuilenportieken die we al
kennen , dit keer aan de vier kanten. Het is het eerste profane
gebouw uit die tijd dat een koepel kreeg, gewoonlijk het exclusieve
kenmerk van kerken. De koepel kreeg ook een oculus, of ronde
opening zoals het Pantheon in Rome. Op het toegangsbiljet staat
(weliswaar in het Italiaans) een uitspraak van Goethe: ‘Oggi ho
visitato una splendida villa detta la Rotonda…forse mai l’arte
architettonica ha raggiunto un tal grado
di magnificenza’!.Het heeft eens als
decor gediend voor een verfilming van
de opera Don Giovanni van Mozart.
In de zeventiende en achttiende eeuw
worden de villas’s groter en groter,
alhoewel juist toen de glorie van
Venetië begon te tanen. Sommige
zijn gewoon grotere uitgaven van het
klassieke model met meer en meer
zuilen, zelfs op de verdieping. Andere
worden niet alleen groter maar ook
meer barok versierd en beginnen op
echte paleizen te lijken. In één daarvan,
de Villa Contarini Camerini in Piazzola
sul Brenta kwam ik trouwens weer onze
Aurora van Michelangelo tegen! In de
Villa Manin in Passarian dan, die aan
de doge van Venetië behoorde, tekende
Napoleon in 1797 bij het verdrag van
Campoformio het doodvonnis van de
Republiek.
En hier ga ik het bij laten. Een
exhaustieve toeristische gids van
de Veneto is niet de bedoeling. Alle
schilderijen, beeldhouwwerken,
gebouwen, monumenten, standbeelden
en folkloristische spektakels beschrijven
die daar te zien zijn zou een heel boek
vergen. Ga zelf maar eens zien. Het is
de moeite.
Kris Geelen
Sint-Truiden Haspengouw
Villa la Rotonda Grotere en grotere formaten Nog eens Aurora
23