Janusz Jaworski

Janusz Jaworski
Założyciela i dyrektora FEGA Poland sp. z o.o.
wspomina Anna Chrzanowska-Łysak
Jest takie powiedzenie
„Nie ma ludzi
niezastąpionych”.
Ja wtedy zawsze
dopowiadam, ale strata
niektórych bardzo boli.
Myślę, że w przypadku
Pana Janusza tak właśnie
jest. Nigdy nie zapomnę
dnia, gdy pracownicy
zostali powiadomieni
o Jego śmierci.
Chyba nie było osoby,
która nie odczułaby
pustki i żalu, że ten
moment nastąpił
tak szybko.
Pewnie każdy z nas wspomina Pana Janusza
Jaworskiego w inny sposób. Jedni postrzegali
Go jako osobę wielce opanowaną,
niewzruszoną na pojawiające się trudności.
Jedni, jako osobę niedostępną, twardego
negocjatora, osobę mającą własne zdanie
i dążącą do realizacji celów. Jeszcze inni,
jako pogodnego Szefa, z dużym, choć
moim zdaniem bardzo specyficznym,
poczuciem humoru. Pewnie ile osób,
tyle opinii.
A jaki był naprawdę? Tego nie wiem. Mogę
tylko powiedzieć, jak ja Go będę pamiętać.
Dla mnie Pan Janusz Jaworski był pewnego
rodzaju wzorem, wzorem opanowania,
spokoju ducha i optymizmu. Rzadko w jego
zachowanie wkradały się nerwy. Starał się
analizować problem od wszelkich możliwych
stron. A gdy dokonał oceny sytuacji
proponował rozwiązania. Wiele razy złościliśmy
się, że Pan Janusz nie może podnieść
telefonu, zadzwonić do niemieckiej FEGA
i ponaglić osoby odpowiedzialne za wynikły
problem. On zawsze chciał znać szczegóły
sprawy, nim przystąpi do rozwiązywania
problematycznych sytuacji. Wprowadzał
atmosferę spokoju.
Niewątpliwie jego marzeniem było stworzyć
firmę, ale nie najważniejsze były mury,
wyposażenie, czy wyniki, ale zespół ludzi,
który tę firmę tworzy. Gdy nadarzyła się
możliwość założył FEGA Poland sp. z o.o.
I od tego czasu w pełni zaangażował się
w organizację firmy. Wspólnie z Markiem
Lewińskim, kierownikiem hurtowni, żartowaliśmy,
że czas pracy w FEGA powinien być
liczony podwójnie, a nawet potrójnie. I taka
była prawda, czas jaki spędzał w firmie nie
zamykał się w standardowych 8 godzinach.
Nie raz wspominał początki FEGA, gdy woził
towar z niemieckiego oddziału w Dreźnie. Ile
było wtedy nerwów i ciekawych historyjek.
Mi w pamięci utkwiła szczególnie jedną, gdy
Pan Janusz jechał na spotkanie Dyrekcji
FEGA do Drezna. Tak bardzo się martwił,
że się spóźni na spotkanie, że niemieccy
celnicy postanowili wziąć go na kontrolę.
Im dłużej go kontrolowali tym napięcie było
większe. Jego nerwowość wzbudziła podejrzenie,
że coś przemyca, dlatego celnicy
bardzo szczegółowo zaczęli sprawdzać jego
samochód. Gdy spotkanie się rozpoczęło,
a Pan Janusz nadal stał na granicy, nerwy
nagle opadły. Musiało być to tak widoczne,
że celnik zwrócił na to uwagę i zapytał się
dlaczego już się nie denerwuje. On, już
wtedy bardzo spokojny, odpowiedział, że
już nie musi, bo ważne spotkanie z dyrekcją
firmy właśnie się skończyło. To była chyba
jedna z niewielu chwil jego słabości.
Co jeszcze będę pamiętać? Niewątpliwie
jego poczucie humoru. Przez wiele lat nie
wiedziałam, czy po jego żarcie powinnam
płakać czy się śmiać. Kiedyś stwierdził,
że moje poczucie humoru zupełnie nie
pasuje do niego i przestał ze mną żartować.
Bardzo mu byłam za to wdzięczna. Po
paru latach oczywiście zapomniał o swojej
obietnicy, ale wtedy ja już nie miałam początkowych
dylematów. Po prostu śmiałam
się, a młodszym kolegom radziłam, żeby
nie przejmowali się jego żartami.
Wierzę, że ludzie istnieją dopóki istnieje
pamięć po nich. Mam nadzieję, że my Pana
Janusza Jaworskiego będziemy pamiętać
bardzo długo. Będziemy kontynuować jego
marzenie – rozwijać firmę. t
4

Pan
Janusz Jaworski
w następstwie choroby nowotworowej
zmarł w sobotę, 28. sierpnia 2010 roku.
Razem ze współpracownikami, przyjaciółmi i rodziną
pożegnaliśmy go 3. września 2010 roku.
Straciliśmy nie tylko Dyrektora Zarządzającego
firmy FEGA Poland, ale również długoletniego
współpracownika, towarzysza i przyjaciela.
Pan Jaworski podpisał umowę z FEGA Drezno 10. sierpnia 1992 i do marca 1993
pracował na okresie próbnym w Dreźnie. W marcu 1993 roku utworzył firmę FEGA
Poland, której założeniem była sprzedaż hurtowa w branży elektrotechnicznej.
Moje pierwsze spotkanie z Panem Januszem miało miejsce pod koniec 1996 roku,
po przejęciu FEGA przez grupę Wuerth. W kolejnych latach regularnie jeździłem
do Wrocławia, aby razem z Panem Januszem analizować rozwój firmy. Bywały
trudne sytuacje, przez które musieliśmy przejść. Ale również miejsce miały fajne
przedsięwzięcia. Po każdym naszym spotkaniu Pan Jaworski dziękował za rozmowę
i pomysły, które razem rozwijaliśmy. Bardzo często dało się zauważyć, że po naszym
spotkaniu jego akumulatory znowu są pełne i z ogromnym zapałem może podjąć się
realizacji stojących przed nim zadań. Z biegiem czasu nasze spotkania szły wręcz
w takim kierunku, że to ja czerpałem z nich siłę. Już samo uczucie zrobienia w tym
dniu czegoś dobrego (pożytecznego), pozostawienia zmotywowanego do działania
człowieka, było dla mnie dużą motywacją. Tak rozwijały się nasze stosunki służbowe,
ale również zaufanie i przyjaźń, które normalnie wykraczają już poza ramy współpracy.
W styczniu 2009 razem z klientami FEGA Poland , Elektrobalt, Baltik Elektro, Talger
i FEGA & Schmitt byliśmy na nartach w Brixen w Tyrolu. Potem spotkaliśmy się jak
zwykle w Dreźnie 26.03.2009, aby omówić rozwój firmy. Krótko potem zadzwonił
do mnie Pan Jaworski i poinformował, że jest chory i najprawdopodobniej jest to
nowotwór płuc. 24.04.2010 odwiedziłem go we Wrocławiu. Nie spotkaliśmy się
w siedzibie firmy, lecz poza nią, w lokalu, gdzie bez przeszkód i otwarcie mogliśmy
porozmawiać o jego chorobie. Istotne wtedy było zabezpieczenie zarządzania firmą,
co poskutkowało tym, że zadecydowaliśmy wspólnie, że stanowisko dyrektora
zarządzającego obejmie jego syn Paweł Jaworski. Stało się tak 24.07.2009, kiedy Pan
Janusz był już po pierwszych chemoterapiach. Potem nadszedł moment, kiedy czuł
się znacznie lepiej i ostatnie moje spotkanie z nim miało miejsce 22.06.2010 przy
okazji konferencji FüKo-Check.
Właściwie, mając na uwadze bliską współpracę, dobre stosunki, które wypracowaliśmy
przez ostatnie lata i zażyłe kontakty podczas jego choroby, chciałem zaproponować
Panu Januszowi przejście na „Ty”. Nie zdołałem tego zrobić 22.06., a siła wyższa
nie dała mi, właściwie Jemu, więcej czasu na taki dowód przyjaźni. Jestem jednak
przekonany, że ucieszyłby się z niego, dlatego żegnając się chciałbym powiedzieć:
„Drogi Januszu, spoczywaj w pokoju, nigdy Cię nie zapomnę i dziękuję za piękny
czas, który dany nam był spędzić razem.”
Janusz Jaworski 07.09.2010 roku obchodziłby 64. urodziny.
Z wyrazami współczucia
Uwe Schaffitzel
5
Nr 4 (16), październik–grudzień 2010