FRATERS CMM

Belgische frater Guillaume Caubergh blikt
terug op afscheid van Suriname
“In 2011 kwam er bericht dat de drie nog aanwezige
fraters begin 2012 Suriname zouden verlaten. Door
onze algemene overste werd ik, als oud-Surinaamse
frater missionaris, uitgenodigd om bij dat afscheid
aanwezig te zijn. Voor mij was dat ook een gelegen ­
heid afscheid te nemen van mensen met wie ik mocht
samenwerken of die ik leerde kennen tijdens mijn 24
jaren Suriname. Ik was wel benieuwd wat en wie ik zou
terugzien. Op het eerste gezicht waren veel zaken nog
hetzelfde als voorheen; nog steeds hartelijke mensen
die je direct een thuisgevoel geven bij je medebroeders.
Het klimaat vroeg om iets meer tijd van aanpassing.
In de stad en op de wegen was het wel een stuk
drukker geworden en kreeg je de indruk dat eenieder
een auto had. Ik voelde er niets voor om weer achter
het stuur te zitten in dit verkeer. Ik was benieuwd naar
mijn oude werkplekken en de mensen die ik daar zou
ontmoeten. Taman Putro, het internaat voor Javaanse
kinderen waar ik de twee eerste jaren werkte, was al
lang omgebouwd tot Asewa Otono, het vormingscentrum
van het bisdom. Het functioneert nog net als tien
jaar geleden. Een aantal faciliteiten is aanmerkelijk verbeterd.
Bij de afscheidsviering in de kathedraal kwam
me een jongeman groeten: hij had op het internaat
gezeten en bewaarde daar goede herinneringen aan.
Het Catechetisch Centrum, waar ik vijf jaar mocht
werken, is nu een onderafdeling van de Dienst voor
Geloof, Cultuur en Communicatie van het bisdom
Paramaribo. Slechts twee mensen die daar nu aan
verbonden zijn, werkten voorheen op het Catechetisch
Centrum. Op de Kennedystichting, het doveninstituut
waar ik twaalf jaar algemeen directeur was, werd ik uitgenodigd
voor een ontmoeting met het bestuur. Ik sprak
mensen met wie ik jarenlang mocht samenwerken. Men
vertelde mij dat de school en het internaat nog goed
draaiden. Bij een rondleiding op school en internaat zag
ik veel nieuw personeel maar toch ook nog enkele oudgedienden.
Bij alle ontmoetingen met oud-medewerkers
en kennissen werden veel goede herinneringen naar
voren gehaald. Ik hoorde heel veel dankbare woorden
en meermaals werd gezegd hoe jammer men het vond
dat de fraters Suriname verlieten. Dankbaar, in Suriname
te hebben mogen wonen en dienstbaar te mogen zijn,
vertrok ook ik weer richting België.”
Het oude fraterhuis Sint Alphonsus in
de Wanicastraat, Paramaribo.
Foto boven: Paramaribo, 1923: de communiteit van de
fraters bij gelegenheid van het bezoek van de algemene
overste frater Eligius Eligh (midden, pal onder Heilig Hartbeeld).
Foto links: Paramaribo 1913: de fraters voor het eerst in
witte toog bij gelegenheid van bezoek algemene overste
pater Barnabas Verhoeven, midden rechts met zwarte
toog, met naast hem frater Chrysologus Willems,
generaal assistent.
9