akademia 2007+

Arminen z fińskiego Międzynarodowego Triennale Grafiki Graphica Creativa
w Jyväskylä z wiodącym motywem drzew na rozklejonych na ścianach
i filarach hali wielkich kartonach. Nie obyło się również bez akcji
plastycznej w wykonaniu Światosława Ponomarjowa, autora bardzo kolorowych
wydruków komputerowych, reprezentanta Nowosybirskiego Biennale
Współczesnej Grafiki (kurator Władimir Nazanskij), który usypywał
piaskowe kręgi za pomocą wiszącego na linie, zataczającego koła, pojemnika
z otworem.
Uważam, że 26. Biennale Grafiki w Lublanie w 2005 roku było
bardzo udane (mimo pewnych niedociągnięć, do których w pierwszym
rzędzie zaliczyć należy brak katalogu, niedociągnięć wynikłych – jak to
często bywa – z problemów finansowych). Pomysł stworzenia wystawy
przez 18 kuratorów (przejęty w pewnym stopniu z Biennale Weneckiego
z roku 2003) okazał się bardzo trafny, podobnie jak poprzedzające wystawę
sympozjum. Udział naszych artystów, reprezentujących Międzynarodowe
Triennale Grafiki w Krakowie, oceniam jako znaczny sukces. Ich prace
zostały przyjęte z aprobatą, niekiedy wręcz entuzjastycznie przez wernisażową
publiczność, o czym miałem możność przekonać się naocznie.
1 Stanowisko to reprezentował m.in. Mieczysław Wejman w niepublikowanym tekście
O sztuce graficznej (maszynopis, w zbiorach syna artysty, Stanisława Wejmana).
2 Po raz pierwszy rozwinąłem tę myśl i umotywowałem podczas dyskusji w trakcie sesji
naukowej, zorganizowanej w dniach 17 i 18 maja 1972 r. przez Instytut Historii Sztuki
Uniwersytetu Jagiellońskiego przy współudziale IV Międzynarodowego Biennale Grafiki
w Krakowie, będąc jeszcze studentem IV roku. Moje stanowisko podsumował krótko
i trafnie Mieczysław Porębski: Na inne analogie i inne sprzeczności w samej sferze technicznej
graficznego procederu zwrócił uwagę Tomasz Gryglewicz, mówiąc o pośredniczącej
i umożliwiającej zarazem powielenie roli negatywu – płyty, kliszy, sztancy, która przejmuje
rolę narzędzia, ale narzędzia paradoksalnego, bo nie tylko zostawia ono ślad, ale i samo jest
śladem, śladem samopowielającego się dowolną ilość razy twórczego przesłania. M. Porębski,
Posłowie, w: Grafika wczoraj i dziś, Kraków 1974, s. 188
3 Były to następujące instytucje: Bharat Bhavan International Print Biennial, Bhopal, Indie,
Bibliothèque Nationale de France, Paryż, Francja, Birmingham Museums and Art Gallery,
Wielka Brytania, Brooklyn Museum, New York, USA, Calcografía Nacional, Real Academia
de Bellas Artes de San Fernando, Madryt, Hiszpania, Egyptian International Print
Triennial, Giza, Egipt, Graphica Creativa International Print Triennial, Jyväskylä, Finlandia,
Mednarodni grafični likovni center, Lublana, Słowenia, Międzynarodowe Triennale
Grafiki w Krakowie, Polska, Istituto Nazionale per la Grafica, Rzym, Włochy, National Taiwan
Museum of Fine Arts, Tajwan, Neue Galerie am Landesmuseum Joanneum z Grazu,
Austria, Nowosibirskaja Biennale sovremennoj grafiki, Nowosybirsk, Rosja, Proyecto`ace,
Buenos Aires, Argentyna, San Juan Poly/Graphic Triennial: Latin America and the Caribbean,
Puerto Rico, Sezon Museum of Modern Art, Karuizawa, Japonia, Meždunarodno
trienale na grafikata, Sofia, Bułgaria, Tallin Print Triennial, Estonia.
4 T. Gryglewicz, Sztuki plastyczne. Konteksty przemocy, w: J. Chrobaczyński, W. Wrzesiński
(red.), Dramat przemocy w historycznej perspektywie, Kraków 2004, ss. 207–213; także
dyskusja w trakcie XVII Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich, Kraków 2004.
Światosław Ponomariow, Akcja plastyczna na wernisażu wystawy Sunek, Lublana
23.06.2006. Fot. Tomasz Gryglewicz
o sztuce problemach | A. Kisielewski akademii sztuki | T. | Gryglewicz T. Strategia Matryca przemocy trawestacji, czyli dzisiejsza obecność
tradycji awangardy
256
257