KAPITAŁ LUDZKI

KAPITAŁ LUDZKI 

w Wielkopolsce nr 3/2010 

Biuletyn informacyjny komponentu regionalnego PO KL 2007-2013 

MŁODZI AKTYWNI 

W Krobi powstała 

Grupa Młodzieżowych 

Liderów Społecznych 

Wielkopolskie 

kursy i szkolenia 

Projekt „Lepsze jutro” 

wyróżniony w konkursie 

MRR „Dobre praktyki EFS” 

 

 

 

Człowiek – najlepsza inwestycja

W NUMERZE 

ROZMOWA 

Bez rewolucji • rozmowa z Dorotą Bortnowską, Zastępcą Dyrektora Departamentu Zarządzania 

EFS w MRR na temat projektów innowacyjnych PO KL 

3 

KAPITAŁ LUDZKI 

Wydarzenia • Plenerowy Punkt Informacyjny EFS WUP w Poznaniu, Drzwi Otwarte Punktu 

Informacji i Promocji EFS, konkurs MRR „Dobre Praktyki EFS 2010” 

Lepsze jutro zacznij dziś • wielkopolski projekt uhonorowany wyróżnieniem specjalnym 

w konkursie „Dobre Praktyki EFS 2010” Ministerstwa Rozwoju Regionalnego 

Razem można więcej • jakie projekty z działania 7.3 PO KL wspierają w Wielkopolsce aktywną 

integrację w ramach inicjatyw lokalnych 

Efekty i szanse • jak walczymy z wykluczeniem społecznym 

Kurs na szkolenia • w ramach poddziałania 8.1.1 PO KL można podnosić kwalifikacje zawodowe 

w wielu dziedzinach 

Pytaj, to nic nie kosztuje • RO EFS w Koninie i Lesznie planują działania w oparciu o diagnozę 

środowiska lokalnego 

6 

8 

12 

17 

19 

22 

RYNEK PRACY 

Wielkopolskie Obserwatorium Rynku Pracy • Wojewódzki Urząd Pracy w Poznaniu rozpoczął 

realizację projektu diagnozującego lokalne rynki pracy 

Rok obowiązywania ustawy antykryzysowej • jakie wsparcie mogą uzyskać przedsiębiorcy 

z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Funduszu Pracy 

Rządowe programy aktywizacji zawodowej realizowane w województwie wielkopolskim 

w 2010 r. • samorządy powiatowe Wielkopolski przygotowały 109 wniosków na projekty 

finansowane z Funduszu Pracy 

Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego • nowe przepisy dotyczą m.in. potwierdzenia 

pracy za granicą na własny rachunek i transferu zasiłku 

EURES w Wielkopolsce – działania podejmowane w pierwszej połowie 2010 r. • Wojewódzki Urząd 

Pracy w Poznaniu w I półroczu 2010 r. zamieścił 159 ofert pracy w ramach międzynarodowego 

pośrednictwa pracy 

Zielona Linia, Centrum Informacyjno-Konsultacyjne • pod numerem telefonu 19524 można uzyskać 

informacje m.in. o warunkach rejestracji w powiatowym urzędzie pracy, ofertach pracy, szkoleniach 

24 

24 

25 

25 

26 

26 

„Kapitał Ludzki w Wielkopolsce” 

Biuletyn informacyjny komponentu regionalnego PO KL Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Poznaniu 

Wydawca 

Samorząd Województwa Wielkopolskiego 

Wojewódzki Urząd Pracy w Poznaniu 

ul. Kościelna 37, 60-537 Poznań 

tel. 61 846 38 78 

fax 61 846 37 20 

www.efs.wup.poznan.pl 

Kolegium Redakcyjne 

WUP w Poznaniu 

Sylwia Wójcik – przewodnicząca 

Aleksandra Fojt 

Natalia Wesołowska 

Monika Degórska 

Bernadeta Ignasiak 

Realizacja 

Smartlink Sp. z o. o. 

ul. Mickiewicza 3/10, 60-833 Poznań 

e-mail: biuro@smartlink.pl, www.smartlink.pl 

Redakcja: Jerzy Gontarz, Agata Rokita 

Projekt graficzny i skład: Maciej Pachowicz 

Koordynacja prac z ramienia WUP: Iwona Danowska 

2 І Biuletyn informacyjny komponentu regionalnego PO KL 2007-2013

ROZMOWA 

Fot. Archiwum MRR 

BEZ REWOLUCJI 

Rozmowa 

z Dorotą Bortnowską 

z Departamentu 

Zarządzania EFS 

w MRR 

Projekty innowacyjne to wypłynięcie na szerokie i głębokie 

wody, wejście w dziedziny, w których nie mamy 

jeszcze doświadczenia – mówi Dorota Bortnowska, 

Zastępca Dyrektora Departamentu Zarządzania Europejskim 

Funduszem Społecznym w Ministerstwie 

Rozwoju Regionalnego, który pełni funkcję Instytucji 

Zarządzającej PO KL. 

Czym różnią się projekty innowacyjne od projektów standardowych 

EFS? 

Standardowe to takie projekty, które już na poziomie szczegółowego 

opisu priorytetów mają wyznaczone „kierunkowskazy”: 

wiemy, w jakim obszarze się poruszamy, co powinniśmy osiągnąć 

w wyniku ich realizacji. Dzięki temu są one, po pierwsze, 

projektami łatwiejszymi do realizacji, a po drugie – skupiają się 

na aspekcie wdrożeniowym. Mają na celu na przykład przygotowanie 

jak największej liczby osób do wejścia na rynek pracy. 

W projektach innowacyjnych sytuacja jest o tyle bardziej skomplikowana, 

że mamy określony problem, ale możemy iść w różnych 

kierunkach, by dojść do optymalnych rozwiązań. Akcent 

nie jest położony na rezultaty ilościowe, czyli liczbę przeszkolonych 

czy przygotowanych osób do wejścia na rynek pracy. Najważniejsze 

jest poszukiwanie skutecznych metod aktywizacji 

zawodowej czy aktywizacji społecznej. 

Tutaj widać podstawową różnicę – w projektach standardowych 

wiemy, co mamy robić i do czego zmierzamy. Natomiast 

w projektach innowacyjnych, choć wiemy, jaki jest problem, nie 

zdefiniujemy na początku realizacji rozwiązania i trudno przewidzieć, 

co na poziomie rezultatów taki projekt przyniesie. 

Ale pożądanym rezultatem powinna być nowa metoda, 

nowy model rozwiązywania problemów? 

Tak – metoda, która mogłaby zostać upowszechniona nie tylko 

na poziomie jednego regionu, ale całego kraju. Nie mówimy 

jednak, jak ta metoda powinna wyglądać. Mówimy tylko, że będzie 

to zbiór działań, które np. powiatowy urząd pracy powinien 

przeprowadzić, żeby daną osobę skutecznie aktywizować. 

Z tego powodu projekty innowacyjne są trudniejsze, ale przy 

tym ciekawsze. 

Projekty innowacyjne i z komponentem ponadnarodowym 

to nie nowość w obszarze oddziaływania EFS. Były 

już realizowane w ramach Inicjatywy Wspólnotowej 

EQUAL. Projekty te zaproponowały dziesiątki nowych 

rozwiązań problemów, nowe podejście do problemów, 

metody postępowania i formy działania. Czy dobrze wykorzystujemy 

ten dorobek? 

Rola MRR polega również na tym, żeby wykorzystywać rezultaty 

projektów. Realizacja programu pozwoliła nam na opracowanie 

systemu realizacji projektów innowacyjnych i współpracy 

ponadnarodowej w PO KL. Nie jest to już tylko korzystanie 

z doświadczeń innych państw członkowskich czy teoretyzowanie 

na temat tego, jak takie projekty powinny być wdrażane. 

Mamy już konkretne doświadczenia i na tym opieramy systemy 

realizacji projektów. 

Czyli już na poziomie planowania działań innowacyjnych 

w PO KL korzystano z doświadczeń EQUAL-owskich? 

Tak, cały system został opracowany na podstawie doświadczeń 

EQUAL-a – i tych dobrych, i tych złych. Na przykład zrezygnowaliśmy 

z podziału projektu na trzy części, do których trzeba 

było podpisywać osobne umowy o dofinansowanie. Zrezygnowaliśmy 

z tego, żeby zmniejszyć obciążenia po stronie projektodawcy. 

Co prawda jest element przejściowy – zatwierdzenia 

strategii projektu innowacyjnego, ale nie wymaga to składania 

kolejnego wniosku czy podpisywania nowej umowy. Wiedzę, jak 

realizować projekty czy jak później upowszechniać ich rezultaty, 

opieramy właśnie na tym, co udało nam się wypracować w Inicjatywie 

Wspólnotowej EQUAL. Na przykład nadal utrzymujemy, 

że dla upowszechniania rezultatów istotne znaczenie ma funkcjonowanie 

krajowych i regionalnych sieci tematycznych. Dzięki 

temu projektodawcom zapewniamy tzw. peer-review, czyli porównanie 

się z innymi projektodawcami. Stwarzamy możliwość 

konsultacji z ekspertami z dziedziny zatrudnienia czy adaptacyjności 

po to, by te projekty były żywe, a nie zamknięte w jednej 

instytucji, która je realizuje. Na zakończenie projektu mogłoby 

się okazać, że nie odpowiada on na potrzeby tej grupy, która 

miała korzystać z jego rezultatów. 

I na rynku pracy, i w integracji społecznej, 

i w adaptacyjności strategia Europa 2020 daje 

możliwość realizacji projektów innowacyjnych 

A jak Pani ocenia – czy ten dorobek EQUAL-a przeniknął 

również do rozwiązań systemowych? 

Tak, to kolejny aspekt. Mamy takie rozwiązania z obszaru ekonomii 

społecznej czy np. działania związane z aktywizacją grupy 

50+. Mamy konkretne modele, które zostały przeniesione do polityki 

w szerszym zakresie niż tylko Europejski Fundusz Społeczny. 

Natomiast na poziomie programu rozwiązania wypracowane 

w EQUAL-u znalazły się również w PO KL, np. z zakresu ekonomii 

społecznej czy godzenia życia zawodowego i rodzinnego. 

W priorytecie I PO KL mamy wyodrębnione takie działania, które 

są tak naprawdę rezultatem EQUAL-a przeniesionym do PO KL. 

Mamy również dobry, moim zdaniem, mechanizm promowania 

rezultatów poprzez kryteria wyboru projektów. Dzięki temu dorobek 

projektów innowacyjnych nie trafi do szuflady, tylko ma 

szansę na wdrożenie do praktyki. Rozwiązania możemy upowszechniać 

dzięki odpowiedniemu doborowi kryteriów oceny 

projektów. Na razie odpowiednie modele wpisujemy do kryteriów 

strategicznych. Ale jeśli to będzie konieczne, możemy 

– w porozumieniu z instytucjami pośredniczącymi – promować 

stosowanie wypracowanych rozwiązań poprzez odpowiednie 

ukształtowanie kryteriów dostępu. 

Biuletyn informacyjny komponentu regionalnego PO KL 2007-2013 І 3

ROZMOWA 

W Wielkopolsce w ubiegłym roku ogłoszono pierwsze 

konkursy na projekty innowacyjne. Do tej pory jedynie 

dwa projekty otrzymały wsparcie. Podobnie było w innych 

województwach. Z czego wynika to mniejsze zainteresowanie 

beneficjentów projektami innowacyjnymi? 

Trudno wskazać jedną przyczynę. Po pierwsze, moim zdaniem, 

instytucje pośredniczące powinny sobie odpowiedzieć na pytanie, 

co zrobiły, przygotowując konkurs. Czy informacja o tym, że 

projekty innowacyjne mogą być realizowane w naszym programie, 

była szeroko udostępniona, czy ograniczyliśmy się do tego, 

co robimy przy projektach standardowych, a więc ogłoszenie 

internetowe, prasowe i spotkania informujące. 

Inna przyczyna to obawy przed nowymi rozwiązaniami. Nawet 

uwzględniając doświadczenia EQUAL-a, są to projekty stosunkowo 

nowe. Obawiamy się rozwiązań nowych. O wiele łatwiej 

przychodzi nam napisanie wniosku o dofinansowanie w obszarze, 

w którym działamy od wielu lat. Gdy z góry wiemy, do czego 

zmierzamy i jak to należy robić. Projekty innowacyjne to wypłynięcie 

na szerokie i głębokie wody, wejście w dziedziny, w których 

nie mamy jeszcze doświadczenia. Ponadto są to projekty 

kompleksowe – oprócz działań skierowanych do grupy docelowej 

dochodzi aspekt badawczy, analityczny, testujący skuteczność 

zastosowanego rozwiązania. 

Instytucje pośredniczące, chcąc zachęcić do realizacji takich 

projektów, muszą wykonać pewną pracę u podstaw. Po to m.in. 

powołaliśmy Krajową Instytucję Wspomagającą, żeby pomagała 

instytucjom pośredniczącym w tej pracy. Tutaj widzimy możliwość 

organizowania z już zainteresowanymi projektodawcami 

spotkań, które pozwolą im np. na przygotowanie dobrego wniosku. 

Nie mam na myśli wyręczania przy pisaniu wniosku. Należy 

jednak rozwiewać wątpliwości, które pojawiają się, zanim 

projektodawca zdecyduje się na złożenie wniosku. Te działania 

powinny być zakrojone na znacznie szerszą skalę niż działania 

towarzyszące projektom standardowym. 

Kolejna kwestia to alokacja przeznaczana na takie konkursy. 

Projekty kompleksowe, na które składają się etap analityczny, 

badawczy i wdrożeniowy, sporo kosztują i trzeba im poświęcić 

więcej pracy niż projektom standardowym. Jeśli na konkurs 

przeznacza się 2-3 mln zł, to każdy racjonalnie działający 

projektodawca, zanim przystąpi do przygotowywania projektu, 

dokładnie przekalkuluje, jakie ma szanse na zaistnienie w tym 

konkursie. 

Pracujemy z instytucjami pośredniczącymi nad zmianą tego podejścia. 

Fot. Archiwum MRR 

4 І Biuletyn informacyjny komponentu regionalnego PO KL 2007-2013

I jak wygląda ta współpraca? 

Opiniujemy plany działań. Plany działania określają instytucje 

pośredniczące – podają w nich alokację, jaką chcą przeznaczyć 

na projekty innowacyjne czy projekty dotyczące współpracy ponadnarodowej. 

Jeżeli widzimy, że ta alokacja jest bardzo mała, 

to łatwo przewidzieć, że projektów nie będzie dużo. Wówczas 

stajemy w sytuacji wyboru mniejszego zła – jeżeli zostało złożonych 

mało projektów w ogóle, oznacza to, że zostało złożonych 

również mało dobrych projektów. Mając mały wachlarz możliwości, 

pojawia się dylemat – czy w ogóle wybierać jakikolwiek 

projekt, czy wybierać te, które nie są tymi najlepszymi, na jakie 

stać nasze instytucje. To jest wyzwanie na rok 2011. I stąd też 

rekomendacja, aby w każdym priorytecie alokacja przeznaczona 

na tego typu projekty wynosiła przynajmniej 4%. 

Czy z powodu tych wszystkich obaw później zaczęto uruchamiać 

nabory na projekty innowacyjne? 

Tak. Obawy istnieją nie tylko po stronie projektodawców, ale 

również po stronie instytucji pośredniczących. I argument, 

z którym się spotykaliśmy najczęściej, brzmiał tak: „najpierw 

musimy rozruszać projekty standardowe i dopiero wtedy będziemy 

mogli myśleć o projektach innowacyjnych”. Pojawiał się 

również taki argument: „najpierw chcemy zobaczyć, jakie rozwiązania 

standardowe są najczęściej proponowane przez projektodawców 

i na tej podstawie będziemy mogli określić temat 

dla projektów innowacyjnych w regionie”. Instytucje pośredniczące, 

które nie uczestniczyły w programie EQUAL, miały obawy, 

jak zrealizować takie projekty. 

Jakie znaczenie projekty innowacyjne mogą mieć w przyszłości 

dla wdrażania priorytetów nakreślonych w nowej 

strategii Europa 2020? 

Myślę, że będą miały duże pole do popisu. Można wyróżnić tu 

dwie kategorie. Europa 2020 bardzo duży akcent kładzie na 

zieloną gospodarkę, a my nie mamy wielu rozwiązań, jak wykorzystać 

zieloną gospodarkę do zwiększania miejsc pracy czy do 

zwalczania bezrobocia i wykluczenia społecznego. Na pewno 

będzie to obszar, w którym projekty innowacyjne mogą odegrać 

dużą rolę. Same pojęcia „zielone miejsca pracy” czy „zielona 

gospodarka” nie są jeszcze upowszechnione i nie mamy 

instrumentów do wykorzystania tych możliwości w obszarze aktywizacji 

zawodowej i społecznej. Poza tym rozwiązania innowacyjne 

nadal są niezbędne do zmniejszenia poziomu ubóstwa 

w UE. Mimo że mamy bardzo duże instrumentarium aktywnej 

integracji, to jeszcze nie można powiedzieć, że te wszystkie instrumenty, 

które wykorzystujemy, są skuteczne. Nie jest tak, że 

każdy instrument skutecznie działa w każdej grupie. I na rynku 

pracy, i w integracji społecznej, i w adaptacyjności Europa 2020 

daje możliwość realizacji projektów innowacyjnych. 

Jesteśmy już na półmetku. Jak podsumowałaby Pani dotychczasowy 

etap wdrażania PO KL, a szczególnie projektów 

innowacyjnych? 

Skłamałabym, gdybym powiedziała, że jesteśmy zadowoleni 

z realizacji projektów innowacyjnych. Uważamy, że stopień ich 

realizacji czy podejście projektodawców i instytucji pośredniczących 

jest zadowalające, ale to nie jest tylko kwestia podejścia, 

ale również kwestia rozwiązań, które przyjęliśmy. Nie chcielibyśmy 

tutaj oczywiście wprowadzać rewolucyjnych zmian, bo to 

nie jest dobry czas na takie kroki. Chcielibyśmy doprecyzować 

to, co jest do doprecyzowania na poziomie dokumentów, wytycznych 

jak te projekty realizować. 

Przy okazji przeglądu śródokresowego chcemy porozmawiać 

z Komisją Europejską o jej roli w koordynacji projektów współpracy 

ponadnarodowej czy projektów innowacyjnych. Z naszych 

doświadczeń wynika, że takie elastyczne podejście, tak jak to 

Komisja zaproponowała, przygotowując ramy do funkcjonowania 

programów w okresie 2007-2013, nie do końca się sprawdza. 

Na przykład przy projektach o zasięgu ponadnarodowym 

trudno jest mówić o tym, że my promujemy współpracę między 

projektami EFS np. w Niemczech i w Polsce, dlatego że nie 

mamy ani wspólnych tematów, ani wspólnych terminów ogłoszenia 

konkursów. 

W wypadku EQUAL-a Komisja koordynowała terminy konkursów 

i było to efektywne. Był raczej problem wielości propozycji 

współpracy, z jakimi się spotykali nasi projektodawcy. 

W obecnym systemie nie zawsze jest to partner, który realizuje 

program z EFS – wówczas pojawia się problem finansowania 

jego udziału. Wiadomo, że w takich sytuacjach partnerzy zagraniczni 

są bardziej zainteresowani tym, żeby realizować usługi na 

rzecz naszych projektodawców, a nie realizować projekt rzeczywiście 

na zasadach partnerskich. 

Zamierzamy przekonać inne państwa 

członkowskie, że jeżeli chcemy, aby projekty 

innowacyjne i współpracy ponadnarodowej 

przynosiły efekty, powinniśmy wszyscy wyrazić 

zgodę na common framework 

Na poziomie ponadnarodowym nie powstał żaden mechanizm 

organizowania partnerstw? 

Bardzo późno pojawiła się propozycja Komisji – tzw. common 

framework, czyli określenia wspólnych tematów i wspólnych 

terminów. Chcielibyśmy, aby to miało status dokumentu obowiązującego 

we wszystkich państwach członkowskich. Tutaj 

jest duże pole do popisu dla Polski, aby lobbować na rzecz takiego 

rozwiązania wśród innych państw członkowskich. Jesteśmy 

aktywnym partnerem w takiej sieci współpracy dotyczącej 

właśnie współpracy ponadnarodowej. Chcielibyśmy inne państwa 

przekonać, że jest to dobre rozwiązanie, bo niedobór projektów 

współpracy ponadnarodowej czy projektów innowacyjnych 

to nie tylko problem naszego kraju. W innych państwach 

członkowskich zaobserwowaliśmy, że taki sposób realizacji tych 

projektów nie przynosi efektów, jakich byśmy mogli się spodziewać 

w połowie wdrażania programu. Zamierzamy przekonać 

inne państwa członkowskie, że jeżeli chcemy, aby projekty były 

widziane, aby przynosiły efekty, powinniśmy wszyscy wyrazić 

zgodę na common framework. Nie spodziewamy się, że wszystkie 

państwa członkowskie się na to zgodzą, ale gdyby była to 

znacząca grupa kilku czy kilkunastu państw, to wtedy nasze 

inicjatywy miałyby mniejsze problemy w realizacji partnerskich 

projektów. W wypadku projektów EFS nie ma problemów 

z finansowaniem udziału partnera zagranicznego. Nie chcielibyśmy 

wprowadzać rewolucji, bo każda rewolucja, aby została 

zrealizowana przez instytucje pośredniczące i projektodawców, 

wymaga czasu. Tego czasu nie mamy. Chcielibyśmy udoskonalić 

obecny system. 

Rozmawiał Jerzy Gontarz 

Biuletyn informacyjny komponentu regionalnego PO KL 2007-2013 І 5

WYDARZENIA 

Plenerowy Punkt Informacyjny EFS 

WUP w Poznaniu 

Pod hasłem „Człowiek – najlepsza inwestycja” Wojewódzki 

Urząd Pracy w Poznaniu podczas Dni Pyrlandii przygotował 

imprezę promującą Europejski Fundusz Społeczny. 

5 września 2010 r. w Plenerowym Punkcie Informacyjnym 

na Łęgach Dębińskich mieszkańcy Poznania mogli 

uzyskać informacje na temat Programu Operacyjnego Kapitał 

Ludzki. Wielkopolanie najczęściej pytali o możliwość 

uzyskania dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej, 

szkoleń, kursów i studiów podyplomowych, współfinansowanych 

ze środków Unii Europejskiej w ramach 

Europejskiego Funduszu Społecznego. W Plenerowym 

Punkcie Informacyjnym udostępniane były też materiały 

informacyjne dotyczące EFS i PO KL. 

Specjalną ofertę przygotowano dla najmłodszych – zarówno 

konkurs plastyczny, jak i układanie puzzli na czas 

cieszyły się sporym zainteresowaniem i dzieci, i rodziców. 

Wystawę nagrodzonych prac plastycznych można było 

oglądać w WUP w Poznaniu do 12 października br. Dodatkową 

atrakcją dla najmłodszych było malowanie twarzy 

przez animatorów. Dla starszych zorganizowano zaś 

konkurs „koło fortuny”, sprawdzające wiedzę na temat 

Unii Europejskiej. Kolejny Plenerowy Punkt Informacyjny 

odbędzie się 11 listopada br. podczas Imienin ulicy Św. 

Marcin. 

Jedno z I miejsc w konkursie plastycznym „Młodzi w Unii Europejskiej” 

zdobyła „EMI” Amadea Noemi Łakatosz 

Wyróżnienie w konkursie plastycznym „Młodzi w Unii Europejskiej” 

przyznano „LORZE” Laurze Psyk 

Konkurs Ministerstwa Rozwoju 

Regionalnego „Dobre Praktyki EFS 

2010” rozstrzygnięty 

W sierpniu poznaliśmy laureatów tegorocznej edycji 

konkursu „Dobre Praktyki EFS”, na którą nadesłano 360 

zgłoszeń. 15 projektom przyznano tytuł „Najlepsza inwestycja 

w człowieka 2010”. Pięć najlepszych zostanie uhonorowanych 

nagrodami w postaci wyjazdów studyjnych 

dwóch reprezentantów każdego z tych projektów do jednego 

z państw członkowskich Unii Europejskiej. Są nimi 

następujące projekty: 

„Pierwsze uczniowskie doświadczenia drogą do wiedzy” 

Grupy Edukacyjnej S.A. 

„Moda na sukces – czyli krok w samodzielność” Miejskiego 

Ośrodka Pomocy Społecznej w Sosnowcu 

„Dojrzały przedsiębiorca” Powiatowego Urzędu Pracy 

w Gdańsku 

„Kreatywni Samozatrudnieni – promocja przedsiębiorczości 

i samozatrudnienia oraz upowszechnianie 

dobrych praktyk w sektorze kultury i przemysłów kreatywnych 

regionu łódzkiego” European Culture Consulting 

– Culture Factory Maciej Mazerant 

„Z nich jesteśmy dumni – kampania promująca aktywność 

zawodową i społeczną niepełnosprawnych 

tyszan” Miasta Tychy. 

W gronie najlepszych znalazły się również następujące 

projekty: 

„Droga do zmian” Gminy Chrzanów/Ośrodka Pomocy 

Społecznej w Chrzanowie 

„Akademia Młodego Biznesmena (AMB)” Fundacji „Regionalny 

Instytut Społeczno-Ekonomiczny” 

„Współdziałając możemy więcej” Stowarzyszenia 

Wsparcie Społeczne „Ja-Ty-My” 

6 І Komponent regionalny PO KL 2007-2013

Plenerowy Punkt Informacyjny • Promocja EFS • Drzwi Otwarte 

„Rozwój kadry inżynierskiej oraz pracowników grup 

wsparcia Spółki HOCHTIEF Polska” HOCHTIEF Polska 

S.A. 

„Rozwijanie kompetencji kluczowych szansą na lepsze 

perspektywy zawodowe” Powiatu Ostrowieckiego/ 

Liceum Ogólnokształcącego nr IV w Ostrowcu 

„Platforma Innowacji Technologicznej Regionu 

Opolszczyzny II” Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicznej 

„Blachownia” 

„Obrotny Kaszeba” Starostwa Powiatowego w Kościerzynie 

„Lepsze jutro – integracja poprzez aktywizację i edukację 

pozostających bez zatrudnienia osób zagrożonych 

wykluczeniem społecznym z terenu powiatu 

ostrowieckiego” Agencji Rozwoju Lokalnego Sp. z o.o. 

w Ostrowcu Świętokrzyskim 

„Modernizacja oraz dostosowanie do potrzeb lokalnego 

i regionalnego rynku pracy oferty szkół zawodowych 

powiatu kartuskiego poprzez organizację dodatkowych 

zajęć pozaszkolnych i pozalekcyjnych” Powiatu 

Kartuskiego 

„ABC Gospodarki Społecznej” Wojewódzkiego Urzędu 

Pracy w Krakowie. 

za pracę „Europejski Fundusz Społeczny jako instrument 

wspierania przedsiębiorczości”. 

Drzwi Otwarte Punktu Informacji 

i Promocji EFS 

18 września w Wojewódzkim Urzędzie Pracy w Poznaniu 

zorganizowano Drzwi Otwarte Punktu Informacji 

i Promocji EFS, współfinansowane ze środków Unii Europejskiej 

w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 

Zainteresowani mogli bezpłatnie zdobyć informacje 

o możliwościach uzyskania wsparcia ze środków Unii 

Europejskiej w ramach komponentu regionalnego Programu 

Operacyjnego Kapitał Ludzki, uzyskać materiały 

informacyjne i promocyjne PO KL i EFS, zasięgnąć porady 

na temat dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej, 

szkoleń, kursów zawodowych oraz studiów podyplomowych, 

współfinansowanych z Europejskiego Funduszu 

Społecznego. Pracownicy WUP w Poznaniu informowali 

o możliwościach, jakie mieszkańcom w Poznaniu daje Europejski 

Fundusz Społeczny. 

W tegorocznej edycji konkursu Instytucja Zarządzająca 

Programem Kapitał Ludzki dodatkowo wyróżniła projekt 

zawierający najlepsze rozwiązania i praktyki stosowane 

przez projektodawców z zakresu zasady równości szans 

płci w ramach PO KL. Specjalne wyróżnienie w tej kategorii 

otrzymał projekt „Lepsze jutro”, nadesłany przez 

Powiatowy Urząd Pracy w Poznaniu (więcej o projekcie 

można przeczytać w artykule na str. 6-9). 

Uroczyste wręczenie nagród – statuetek, przyznających 

prawo posługiwania się tytułem „Najlepsza inwestycja 

w człowieka 2010”, odbędzie się podczas uroczystej gali 

w Warszawie w grudniu tego roku. 

Najlepsze prace magisterskie 

o Europejskim Funduszu Społecznym 

26 lipca 2010 r. poznaliśmy laureatów konkursu na 

najlepszą pracę magisterską (obronioną w okresie od 

1 stycznia 2008 r. do 31 października 2009 r.) o Europejskim 

Funduszu Społecznym. Dwie spośród trzech 

głównych nagród trafiły do Wielkopolski – zdobyły je 

absolwentki Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. 

I nagrodę otrzymała Magdalena Tomiak za pracę „Europejski 

Fundusz Społeczny jako instrument wspierania 

osób niepełnosprawnych w powiecie chodzieskim w latach 

2004-2008, III nagrodę – Elżbieta Oknińska za pracę 

„Kapitał Ludzki – jego znaczenie oraz sposoby rozwijania 

przy wykorzystaniu programów Europejskiego Funduszu 

Społecznego”. II nagrodę przyznano zaś Magdalenie Klimontowskiej 

z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie 

Wielkopolska nominacja w konkursie 

Eurolider 2010 

Kapituła Konkursu o Nagrodę Ministra Rozwoju Regionalnego 

Eurolider 2010 nominowała do nagrody dziesięcioro 

kandydatów. Z tego grona trzem osobom zostanie 

przyznany tytuł Eurolidera 2010. Z Wielkopolski nominację 

otrzymała Iwona Janicka – specjalista ds. zarządzania 

projektami w Fundacji Aktywności Lokalnej w Puszczykowie. 

Dzięki staraniom Iwony Janickiej na terenie województwa 

wielkopolskiego zrealizowano 13 projektów 

współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego, 

w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. 

Ich głównym celem było wspieranie rozwoju i aktywizacji 

zawodowej kobiet mających małe dzieci. 

opr. Agata Rokita 

Komponent regionalny PO KL 2007-2013 І 7

WIELKOPOLSKI LAUREAT KONKURSU 

LEPSZE JUTRO ZACZNIJ DZIŚ 

Szkolenia i kursy, staże zawodowe oraz pomoc 

finansowa na rozpoczęcie własnej działalności 

gospodarczej – to propozycje dla osób bezrobotnych, 

które uczestniczą w projekcie systemowym 

„Lepsze jutro”, realizowanym przez Powiatowy 

Urząd Pracy w Poznaniu od 2008 roku. 

Ministerstwo Rozwoju Regionalnego wyróżniło 

go w tegorocznym konkursie „Dobre Praktyki 

EFS”. 

Projekt „Lepsze jutro”, realizowany w ramach priorytetu VI 

„Rynek pracy otwarty dla wszystkich” PO KL (poddziałanie 

6.1.3 „Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz podnoszenie 

poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych”), 

jest adresowany do bardzo szerokiego grona bezrobotnych. 

Mogą w nim uczestniczyć zarówno kobiety, jak 

i mężczyźni z Poznania oraz terenu powiatu poznańskiego, 

zarejestrowani w Powiatowym Urzędzie Pracy. W 2008 

r. kwota dotacji przekroczyła 4,8 mln zł, w roku 2009 

– 5,5 mln zł, a w tym roku wyniosła około 9 mln zł. 

W kolejnych trzech edycjach projektu udział wezmą 

w sumie 2493 osoby. Wśród beneficjentów przeważają 

kobiety – w 2008 r. było ich 669, rok później 538. Do 

końca sierpnia tego roku w projekcie poznańskiego PUP 

uczestniczyło 597 bezrobotnych, z czego 386 osób to 

panie. 

Oferta pomocy skierowana jest do osób do 25. roku życia 

oraz tych, które przekroczyły już 50 lat. Swojej szansy 

na lepsze zawodowe jutro szukać mogą też długotrwale 

bezrobotni, osoby bez doświadczenia zawodowego lub 

nieposiadające żadnych kwalifikacji, a także niepełnosprawni, 

osoby samotnie wychowujące co najmniej jedno 

dziecko, kobiety chcące powrócić do pracy po urodzeniu 

dziecka i osoby, które nie podjęły zatrudnienia po odbyciu 

kary pozbawienia wolności. 

Co roku beneficjenci projektu mogą wybierać spośród 

kilkudziesięciu propozycji kursów i szkoleń zawodowych. 

Kierowani są na nie zgodnie z posiadanym wykształceniem 

i predyspozycjami zawodowymi. Są to m.in. kursy 

dla sekretarek-asystentek, szkolenia biurowe z uproszczoną 

księgowością, obsługi komputera dla początkujących 

i zaawansowanych, kursy florystyczne, dla audytorów 

energetycznych, specjalistów do spraw projektów 

unijnych, dla sprzedawców, kelnerów i barmanów, operatorów 

obrabiarek CNC i pracowników ochrony oraz telemarketerów. 

Dzięki uczestnictwu w projekcie można 

też zdobyć prawo jazdy w kategoriach C lub E-C, nauczyć 

się tworzenia stron www i zarządzania nimi albo zdobyć 

kwalifikacje grafika komputerowego. 

Osoby zdecydowane na rozpoczęcie własnej działalności 

gospodarczej po złożeniu w urzędzie odpowiedniego 

wniosku i uzyskaniu jego pozytywnej oceny otrzymują 

jednorazową bezzwrotną dotację na uruchomienie firmy 

w wysokości sześciokrotnej średniej płacy krajowej. 

Inwestycja w człowieka 

zawsze się opłaca 

Rozmowa z Marią Sowińską, Zastępcą Dyrektora 

Powiatowego Urzędu Pracy w Poznaniu 

Jaki jest najważniejszy cel projektu „Lepsze jutro”? 

To cel, który przyświeca nam w codziennych działaniach. 

Chodzi o najlepszą, skuteczną pomoc osobom bezrobotnym 

w odnalezieniu się na rynku pracy. Dzięki realizacji 

projektu „Lepsze jutro” mamy możliwość podjęcia prób 

aktywizacji zawodowej także bezrobotnych znajdujących 

się w tak zwanej szczególnie trudnej sytuacji na 

rynku pracy. Dotyczy to na przykład osób młodych bez 

doświadczenia zawodowego lub – odwrotnie – w wieku 

dojrzałym, napotykających z tego powodu na przeszkody 

w znalezieniu pracy. Są to także długotrwale bezrobotni 

lub osoby borykające się z problemami rodzinnymi bądź 

zdrowotnymi. Projekt pozwala na zaproponowanie tym 

grupom różnych form wsparcia i dopasowanie ich do indywidualnych 

potrzeb oraz możliwości poszczególnych 

osób. Beneficjentem projektu może zostać jednak każdy 

bezrobotny zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy 

z terenu miasta i powiatu. W czasie rekrutacji nie stawiamy 

żadnych barier ani ograniczeń dotyczących wieku 

lub płci uczestników projektu. 

Czy to właśnie z tego powodu projekt został uhonorowany 

wyróżnieniem specjalnym w konkursie Ministerstwa 

Rozwoju Regionalnego „Dobre Praktyki 

EFS 2010”? 

Wyróżnienie otrzymaliśmy za najlepsze rozwiązania 

w realizacji zasady równości szans kobiet i mężczyzn. To 

ogromna satysfakcja, gdyż to nasz projekt skłonił jury do 

stworzenia po raz pierwszy dodatkowej kategorii, jaką 

jest wyróżnienie. Dotychczas wyłaniano tylko laureatów 

konkursu. Cieszymy się, że nasze działania, które traktujemy 

jako oczywiste, zostały dostrzeżone przez kogoś 

z zewnątrz i tak dobrze ocenione. 

Realizacja zasady równości szans kobiet i mężczyzn polega 

bowiem nie tylko na braku ograniczeń w dostępie 

do rynku pracy, ale także na przełamywaniu stereotypów 

związanych z uprawianiem zawodów uznawanych tradycyjnie 

za typowo męskie lub kobiece. Jedna z uczestniczek 

projektu „Lepsze jutro” udowodniła na przykład, że kobieta 

może być bardzo dobrym pracownikiem ochrony. Mieliśmy 

też pana, który postanowił się szkolić na kursie dla księgowych. 

Zwyczajowo zdobywanie tego typu kwalifikacji 


„Dobre Praktyki EFS 2010” Ministerstwa Rozwoju Regionalnego 

najczęściej proponuje się kobietom. Tegoroczne wyróżnienie 

jest już kolejnym sukcesem urzędu. W 2007 r. realizowany 

przez nas projekt adresowany do kobiet „Być 

aktywną” znalazł się w gronie laureatów konkursu. 

Wśród beneficjentów projektu „Lepsze jutro” przeważają 

kobiety. Z czego to wynika? 

Z sytuacji na rynku pracy. Nadal większą grupę bezrobotnych 

stanowią kobiety. Ich aktywność zawodowa uzależniona 

bywa na przykład od sytuacji rodzinnej. Dlatego 

nasz projekt adresowany jest także do młodych mam 

chcących powrócić do pracy. 

Ilu uczestnikom projektu udało się skutecznie pomóc? 

W 2008 r. tak zwany wskaźnik skuteczności projektu wynosił 

ponad 59 proc. To znaczy, że taki odsetek uczestników 

pierwszej edycji znalazł pracę lub rozpoczął własną 

działalność gospodarczą. To dobry wynik. Nawet 

w ubiegłym roku, uznawanym za kryzysowy w gospodarce, 

wynik ten przekraczał 57 proc. 

Myślę, że skuteczność projektu bierze się między innymi 

z przemyślanego doboru szkoleń zawodowych. Kierujemy 

się tu przede wszystkim aktualnymi potrzebami rynku 

pracy. Bierzemy jednak pod uwagę nie tylko sugestie 

pracodawców, ale także osób poszukujących pracy. Dla 

ludzi młodych ogromną szansę zaistnienia na rynku pracy 

stanowią staże. Pracodawcy bardzo chętnie korzystają 

z tej formy zatrudnienia i możliwości bezkosztowego 

przygotowywania sobie kadr. W tym roku w ramach projektu 

na staże skierowaliśmy 537 osób. Pomoc finansową 

na rozpoczęcie działalności gospodarczej otrzymało 260 

beneficjentów. W ciągu trzech edycji wielu bezrobotnych 

zdobyło nowe kwalifikacje zawodowe lub poszerzyło już 

posiadane. Sądzę, że nawet jeśli nie od razu, to kiedyś ta 

wiedza im zaprocentuje. 

Doświadczenie w prezencie 

– W moim zawodzie bez praktycznego doświadczenia nie 

ma właściwie szans na znalezienie pracy. Cieszę się więc, 

że mogę odbywać staż w profesjonalnym zakładzie kosmetycznym 

i doskonalić swoje umiejętności pod okiem 

fachowców – mówi Dominika Tatarek, tegoroczna absolwentka 

policealnej szkoły kosmetycznej. O projekcie 

„Lepsze jutro” dowiedziała się od koleżanki ze szkoły. 

– Poszłam do Powiatowego Urzędu Pracy w Poznaniu 

i zadeklarowałam chęć udziału w projekcie. Interesował 

mnie, oczywiście, staż w jakimś zakładzie kosmetycznym. 

Akurat nie było żadnych zgłoszeń od pracodawców z tej 

branży. Nie zniechęciło mnie to jednak. Postanowiłam 

wziąć sprawy we własne ręce. Obeszłam pół Poznania. 

Chodziłam od zakładu do zakładu, wszędzie mi odmawiano, 

aż wreszcie trafiłam do „Kleopatry”. Właścicielka tego 

zakładu miała już kiedyś stażystkę i od razu zgodziła się 

mnie przyjąć – opowiada z entuzjazmem pani Dominika. 

W listopadzie Dominika Tatarek kończy półroczny staż, 

którego koszty finansowane są w ramach projektu. 

Uczestnictwo w nim gwarantuje jej zatrudnienie w tym 

samym zakładzie na kolejne sześć miesięcy. – To dla mnie 

naprawdę ważne. W szkole miałam też zajęcia praktyczne, 

jednak to zupełnie nie to samo co praca z klientami. 

Zabiegi wykonuję pod okiem szefowej, która udziela mi 

wielu cennych rad. Jestem bardzo zadowolona i uważam, 

że dzięki uczestnictwu w projekcie uda mi się w przyszłości 

znaleźć dobrą pracę w moim zawodzie – podkreśla. 

Wyróżnienie otrzymaliśmy za najlepsze 

rozwiązania w realizacji zasady równości szans 

kobiet i mężczyzn 

Z roku na rok nasz projekt nabiera rozpędu. Dzięki dotacjom 

z Europejskiego Funduszu Społecznego takie ośrodki, 

jak powiatowe urzędy pracy, mogą obejmować pomocą 

coraz większą liczbę osób. Możemy inwestować w człowieka, 

a to inwestycja, która zawsze się opłaca. 

Fot. M. Zakrzewski 

Dominika Tatarek odbywa staż w profesjonalnym zakładzie kosmetycznym. 


WIELKOPOLSKI LAUREAT KONKURSU 

Ciepło, ciepło… coraz cieplej 

Marta Bączkowska jest inżynierem, specjalistą w dziedzinie 

ochrony środowiska pod kątem energetycznym. 

W ubiegłym roku uczestniczyła w projekcie „Lepsze jutro” 

i ukończyła kurs na audytorów energetycznych. 


Ewa Kasprzyk prowadzi firmę portretową „Studio Palet”. 

Malowana przyszłość 

Po kilku latach spędzonych w Hiszpanii powrót do kraju 

nie okazał się łatwy dla pani Ewy Kasprzyk. – Skończyłam 

Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu. Po powrocie 

z Hiszpanii bardzo długo nie mogłam znaleźć pracy. Byłam 

zarejestrowana jako bezrobotna, ale tak naprawdę 

przestraszyłam się dopiero, jak usłyszałam, że będę musiała 

przekwalifikować się… może na księgową. Nie, nie 

– przecież ja nie wyobrażam sobie życia bez malowania, 

pomyślałam w panice – wspomina Ewa Kasprzyk, dziś 

prowadząca w Poznaniu własną firmę portretową „Studio 

Palet”. 

– To bardzo trudny, specjalistyczny kurs. Po jego ukończeniu 

można przystąpić do egzaminu państwowego, jednak 

długo trzeba na to czekać. Nie ma też żadnej gwarancji, 

że się go zda. Dopiero zdobycie certyfikatu uprawnia do 

wykonywania zawodu audytora energetycznego. Ja nie 

mogłam sobie pozwolić na bezczynność i wraz z kolegą 

założyłam firmę zajmującą się profilaktyką sieci ciepłowniczych. 

Najogólniej mówiąc, wsłuchujemy się w odgłosy 

z rur i wykrywamy awarie – opowiada Marta Bączkowska. 

Choć ukończenie kursu na razie niewiele zmieniło 

w zawodowym życiu pani Marty, nie uważa ona czasu poświęconego 

na uczestnictwo w projekcie „Lepsze jutro” za 

stracony. – Poszerzyłam swoje kwalifikacje i odkryłam kierunek, 

w którym dalej mogę się szkolić. Prawdopodobnie 

zdecyduję się na rozpoczęcie na Politechnice Poznańskiej 

podyplomowych studiów z zakresu audytu energetycznego. 

Takie studia także dają możliwość wykonywania zawodu 

– podsumowuje Marta Bączkowska. 

Szansą dla pani Ewy okazał się udział w projekcie „Lepsze 

jutro” i uzyskana dzięki temu bezzwrotna dotacja na 

rozpoczęcie działalności gospodarczej. – Wcześniej nie 

odważyłabym się na taki krok. Jestem zadowolona, że 

mnie do tego zmobilizowano. Krótkie zajęcia teoretyczne 

dały mi ogólne pojęcie o formalnych stronach prowadzenia 

własnej firmy, a pieniądze – ponad 18 tysięcy złotych 

– pozwoliły na zakup potrzebnego sprzętu. Kupiłam na 

przykład dobry aparat fotograficzny. Moja firma specjalizuje 

się w wykonywaniu portretów ze zdjęć. Czasem sama 

fotografuję klientów – opowiada Ewa Kasprzyk. 

Firma portretowa działa od ubiegłego roku i na brak zamówień 

nie narzeka. – Najczęściej ludzie zamawiają portrety 

bliskich na prezenty z okazji ślubu, imienin, rocznic 

albo ważnych wydarzeń, takich jak komunie czy zakończenie 

pracy zawodowej. Jeśli tylko się wie, czego się chce, 

można bardzo skorzystać, uczestnicząc w takim projekcie. 

Mnie skłoniło to do uporządkowania własnych planów 

i marzeń. Mogę robić teraz to, co umiem i co najbardziej 

lubię. Mam już plany dalszego rozwoju mojej firmy – 

optymistycznie myśli Ewa Kasprzyk. 

10 І Komponent regionalny PO KL 2007-2013 

Marta Bączkowska dzięki uczestnictwu w projekcie zdecyduje się 

na studia podyplomowe. 

Fot. M. Zakrzewski

„Dobre Praktyki EFS 2010” Ministerstwa Rozwoju Regionalnego 

Szkółka samodzielności 

– Przez całe życie zawsze pracowałam u kogoś. Byłam 

dziennikarką, uczyłam gry na fortepianie. Aż wylądowałam 

w urzędzie pracy w poszukiwaniu zatrudnienia i był 

to bardzo stresujący okres w moim życiu. O rozpoczęciu 

własnej działalności gospodarczej długo bałam się w 

ogóle myśleć. Wszystko zmieniło się, kiedy rozpoczęłam 

swój udział w projekcie „Lepsze jutro” – mówi Magdalena 

Sztolberg-Prange, z wykształcenia etnolog, dziś właścicielka 

Szkółki Jazdy Konnej Buczynowa w Borówcu. 


Piotr Zielski założył firmę remontowo-budowlaną. 

A jednak dobrze się stało 

– Właśnie wróciłem z Poznania. Byłem w Powiatowym 

Urzędzie Pracy, aby złożyć dokumenty potwierdzające, że 

moja firma działała bez zarzutu przez rok. Taki był warunek, 

żebym nie musiał zwracać dotacji, którą otrzymałem 

na jej założenie – opowiada Piotr Zielski, prowadzący firmę 

remontowo-budowlaną w miejscowości Konarskie. 

Pan Piotr przez kilka lat pracował w Niemczech, gdzie 

zdobył praktyczne umiejętności z zakresu różnego rodzaju 

prac budowlanych. Niestety, nie posiadał żadnych 

dokumentów potwierdzających posiadane kwalifikacje. 

– Na początku było ciężko. Ciągle miałem jakieś problemy. 

Zanim zakwalifikowano mnie do udziału w projekcie, 

musiałem ukończyć kurs malarski w Zakładzie Doskonalenia 

Zawodowego. Dokument poświadczający moje kwalifikacje 

pozwolił mi ubiegać się o dotacje na założenie 

firmy. Miałem chwile zwątpienia, ale w końcu uparłem się 

i teraz myślę, że jednak dobrze się stało – wspomina Piotr 

Zielski. 

Przez pierwszy rok działalności pan Piotr nie narzekał na 

brak klientów. Ma nadzieję, że tak będzie dalej, bo chciałby 

w przyszłości rozwinąć swoją firmę. – Na razie pracuję 

sam. Boję się po prostu jeszcze kogoś zatrudnić. Jeśli 

jednak interes będzie szedł przynajmniej tak dobrze jak 

teraz, pomyślę o tym – mówi. 

Konie towarzyszyły pani Magdalenie od najmłodszych 

lat. Stały się w końcu pasją jej życia. – Miałam już własne 

konie. Brakowało mi tylko odpowiedniego zaplecza, 

aby otworzyć szkółkę jazdy konnej dla dzieci. Możliwość 

uzyskania dotacji na uruchomienie własnej firmy dodała 

mi odwagi do rozpoczęcie pracy na własną rękę. Wreszcie 

moje hobby mogło też się stać sposobem na życie. Otrzymane 

pieniądze nie wystarczyły na wszystko. Musiałam 

sporo dołożyć z własnych oszczędności, na przykład na 

budowę stajni. Dotację przeznaczyłam na zakup małego 

konika, odpowiedniego dla dzieci, oraz doposażenie stajni 

– opowiada Magdalena Sztolberg-Prange. 

Obecnie, po kilku miesiącach samodzielnej działalności, 

pani Magdalena nie wyobraża sobie już innej pracy. 

– Jestem zadowolona, że dzięki udziałowi w projekcie zostałam 

pchnięta na nową drogę życia. Mam nadzieję, że 

doświadczenia, których nabieram teraz, prowadząc małą 

firmę, w przyszłości pozwolą mi na rozwinięcie własnej 

działalności. Może skorzystam z innych dotacji, sprzedam 

to, co mam, i pokuszę się o stworzenie większej firmy. 

Oczywiście, będzie ona związana z końmi – planuje Magdalena 

Sztolberg-Prange. 

Iwona Połoz 

Magdalena Sztolberg-Prange, zakładając szkółkę jeździecką, 

połączyła hobby z pracą. 



INICJATYWY LOKALNE 

RAZEM MOŻNA WIĘCEJ 

Na obszarach wiejskich występuje wiele problemów 

rozwojowych, które na ogół są tu trudniejsze 

do rozwiązania niż w miastach. Dotyczy to 

głównie dramatycznie niskiego poziomu życia 

mieszkańców wsi, a co za tym idzie – zagrożenia 

wykluczeniem społecznym. Przeciwdziałać tym 

zjawiskom próbuje Program Operacyjny Kapitał 

Ludzki poprzez działanie 7.3 „Inicjatywy lokalne 

na rzecz aktywnej integracji”. 

W tym wydaniu biuletynu prezentujemy trzy wielkopolskie 

projekty z działania 7.3, zakończone jesienią 2010 roku. 

Dwa z nich oferowały pomoc osobom dotkniętym przez los, 

a jeden przygotowywał do działania tych, którzy w przyszłości 

zatroszczą się o lokalne społeczności. 

CZTERY KOLOROWE MIESIĄCE 

Nauczyciele Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego 

nr 1 w Gnieźnie zainicjowali w 2010 r. projekt prowadzenia 

zajęć terapeutycznych dla dziewcząt i chłopców 

niepełnosprawnych intelektualnie „Wspieramy osoby 

z niepełnosprawnością intelektualną” (wartość dofinansowania: 

prawie 50 tys. zł). 

Analizy środowiska lokalnego wykazały, że mieszkający 

na wsi wychowankowie i absolwenci Gimnazjum Specjalnego 

są zagrożeni wykluczeniem społecznym. – Pojęcie 

wykluczenia społecznego oznacza życie poza nawiasem 

praw i przywilejów społecznych. Wykluczenie to izolacja 

wymuszona uwarunkowaniami zewnętrznymi, tj. biedą, 

bezrobociem, kalectwem – wyjaśnia Natasza Królicka, 

Autorka Projektu. – Transformacja ustrojowa znacznie 

zwiększyła obszar tradycyjnej biedy na wsi; odsetek ludzi 

żyjących na krawędzi ubóstwa jest tu najwyższy, szczególnie 

na tzw. obszarach popegeerowskich. W powiecie 

gnieźnieńskim występują wszystkie zjawiska, które wiążą 

się z wykluczeniem społecznym: przemoc, agresja, bezrobocie, 

alkoholizm i narkomania. 

Dzieci gorszego Boga? 

Dzieci i młodzież wywodzące się z ubogich, wiejskich rodzin 

już od urodzenia są w sytuacji znacznie gorszej niż 

ich rówieśnicy żyjący w mieście. Pozostawione same sobie 

na zdewastowanych podwórkach nie rozwijają swych 

zdolności i zainteresowań. Obserwując „życie wioskowe”, 

uczą się pesymizmu, bezradności i boją się marzyć o lepszej 

przyszłości. Źle oceniają siebie i nie potrafią uwierzyć 

w siebie. To wszystko sprawia, że już na starcie mają trudności 

z określeniem swojego miejsca w życiu. – Sytuacja 

jest jeszcze gorsza, gdy jest to młodzież niepełnosprawna 

intelektualnie, a z kolei w tej grupie najbardziej zagrożone 

są dziewczęta – mówi Natasza Królicka. 

Tradycyjny na wsi podział pracy i układ ról nadal blokuje 

rozwój kobiet, zarówno w sferze edukacyjnej, jak i społecznej. 

Kobieta ma realizować się w rodzinie poprzez 

uległość, przywiązanie i opiekuńczość. Często rodzi to 

zjawisko patologii i przemocy, zwłaszcza w rodzinach 

z problemami alkoholowymi. Kobiety nie umieją się bronić 

i pozostają bierne, o problemach w związkach nie 

mówią. – Nasz projekt miał także pokazać dziewczętom 

inne wzorce, a chłopcom przedstawić ich koleżanki w roli 

partnera – wyjaśnia Królicka. 

Niepełnosprawność intelektualna to etykieta, która zamyka 

szanse na pracę zarobkową, nawet dorywczą i nielegalną. 

Po ukończeniu szkoły specjalnej absolwenci często 

są skazani na obcowanie z patologią rodziny, co sprzyja 

powielaniu takich wzorców. Brak perspektyw i umiejętności 

radzenia sobie ze stresem, poczucie niskiej wartości 

oraz izolacja od ludzi i świata rodzi agresję, zwłaszcza 

u chłopców. – Naszym celem był wzrost ich poczucia bezpieczeństwa 

i własnej wartości, zmniejszenie poziomu 

agresji i przemocy, a także zmiana w podejściu do spraw 

płci i własnej, trudnej do pohamowania, seksualności 

– mówi Autorka Projektu. 

Inny świat 

W projekcie wzięło udział 9 dziewcząt i 7 chłopców 

w wieku 15-21 lat z rodzin dysfunkcyjnych. Od marca do 

czerwca 2010 r. dwa razy w tygodniu uczestniczyli oni 

w dwugodzinnych zajęciach terapeutyczno-integracyjnych. 

Warsztaty socjoterapeutyczne miały na celu kształtowanie 

postaw, podniesienie samooceny i motywowanie, 

a także zapobieganie i minimalizowanie problemów 

wychowawczych i patologii społecznych, nabywanie poczucia 

własnej wartości, niwelowanie agresji i przemocy. 

Odbyły się również zajęcia z równouprawnienia kobiet 

i mężczyzn. Dziewczęta wchodziły w role męskie, np. praca 

na roli, kierowca, a chłopcy w rolę opiekunek dziecięcych, 

sprzątaczek i kucharek. 

Podczas zajęć filmowo-teatralnych młodzież występowała 

w różnych rolach („ja jako bohater”). Było to odkrywanie 

innego, lepszego świata. Wyświetlane obrazy uwrażliwiały 

na dobro i piękno życia. Młodzi ludzie poznawali 

odmienne od ich codziennego życia sytuacje. Z kolei wycieczki 

do kina, teatru, muzeum i kawiarni były dla nich 

tzw. wchodzeniem w kulturę. 


Swoją małą ojczyznę uczestnicy projektu poznawali podczas 

zajęć z regionalizmu, które odbywały się w terenie. 

Ich celem było nie tylko poznanie najbliższych okolic, ale 

i pobudzanie aktywności młodzieży poprzez wspólne organizowanie 

czasu wolnego. 

Festyn rodzinny 

Ukoronowaniem projektu był czerwcowy festyn w Gnieźnie. 

Stawili się wychowankowie szkoły i ich rodzice, 

nauczyciele i pedagodzy Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego 

(SOSW) nr 1 w Gnieźnie, delegacje 

przedszkoli i szkół podstawowych z Gniezna, sekcji 

z Miejskiego Ośrodka Kultury, dzieci z Domu Dziecka 

w Gnieźnie, przedstawiciele zaprzyjaźnionego Specjalnego 

Ośrodka Szkolno-Wychowawczego z Koła oraz władze 

powiatu i media lokalne. Grał zespół muzyczny, można 

było skorzystać z cateringu, młodzież i dzieci uczestniczyli 

w konkurencjach sportowych przygotowanych przez 

uczestników projektu. Działał także punkt konsultacyjny 

(pedagog szkolny, dyrektor SOSW, psycholog, terapeuta). 

W festynie wzięło udział około 300 osób. Relację 

z tego wydarzenia przygotowała gnieźnieńska prasa i telewizja. 

– Zadaniem imprezy było także uświadomienie 

mieszkańcom naszego miasta obecności osób z niepełnosprawnością 

intelektualną, zagrożonych wykluczeniem 

społecznym, osób, które mieszkają blisko nas, zaledwie 

kilka kilometrów stąd – podkreśla Natasza Królicka. 

Natasza Królicka, pedagog 

specjalny w Specjalnym 

Ośrodku Szkolno-Wychowawczym 

nr 1 w Gnieźnie: 

– Prowadzę nauczanie indywidualne, 

a więc jeżdżę do 

uczniów do ich domów. To 

pozwoliło mi od podszewki 

zaobserwować sytuację 

osób niepełnosprawnych, 

zwłaszcza na wsiach. Postanowiłam 

więc – po analizie 

środowiska, dokonanej 

wspólnie z kolegami z pracy 

– aplikować o środki unijne. Skorzystałam ze szkoleń na temat 

pisania wniosków (organizowanych przez WUP w Poznaniu) 

oraz z literatury fachowej i napisałam ten projekt. 

W trakcie realizacji projektu młodzież bardzo chętnie uczestniczyła 

we wszystkich proponowanych zajęciach. Dla wszystkich 

był to pierwszy raz, i pewnie ostatni, kiedy mogli obejrzeć film 

w kinie, pójść do muzeum, teatru czy zwyczajnie do kawiarni 

na deser. 

Takie projekty są potrzebne, aby osoby z niepełnosprawnością 

intelektualną mogły się integrować ze społecznością lokalną. 

Konieczne są do tego środki finansowe, którymi ośrodki i szkoły 

nie dysponują, a które umożliwiają m.in. takie działania, jakie 

my zaproponowaliśmy. W przyszłości również będziemy starali 

się pozyskiwać środki zewnętrzne dla naszych podopiecznych. 

Fot. Archiwum SOSW w Gnieźnie 

Uczestnicy gnieźnieńskiego projektu „Wspieramy osoby z niepełnosprawnością intelektualną” podczas wycieczek poznawali inny smak życia. 



ABY SKORUPKA NASIĄKŁA ZA MŁODU 

Jak wychować lidera? Jak kształtować postawy proobywatelskie? 

Projekt „Młodzi Aktywni”, zrealizowany przez 

Stowarzyszenie Ziemia Krobska (wartość dofinansowania: 

47 tys. zł), napisali klasyczni poznańscy pozytywiści, 

konsekwentnie prowadzący pracę u podstaw. 

– Naszym głównym celem było stworzenie na terenie 

gminy Krobia „Grupy Młodzieżowych Liderów Społecznych”, 

która będzie mogła realizować swoje inicjatywy na 

rzecz rozwoju gminy, a przede wszystkim jej mieszkańców 

– mówi Mariusz Duda, Koordynator Projektu. – Aby 

to osiągnąć, zaproponowaliśmy młodzieży w wieku 15- 

17 lat udział w warsztatach i spotkaniach, podczas których 

mogłaby nabyć konkretne umiejętności społeczne, 

zwłaszcza w zakresie lepszego i skuteczniejszego komunikowania 

się. Powstała 30-osobowa grupa, z którą mogliśmy 

przystąpić do działania. 

Rozwijanie przez czołganie 

Od marca do września 2010 r., mimo wakacji, gimnazjaliści 

i licealiści bardzo zaangażowali się w projekt. Wzięli 

udział w ponad 50 godzinach zajęć, podczas których 

poznawali tajniki m.in. budowania zespołu, asertywności, 

sztuki autoprezentacji, rozwiązywania konfliktów, motywowania, 

myślenia strategicznego czy też radzenia sobie 

ze stresem. Zajęcia warsztatowe, prowadzone przez ekspertów 

i trenerów z zakresu komunikacji społecznej, odbywały 

się na miejscu w Krobi oraz podczas weekendowych 

spotkań wyjazdowych w Brzedni, gdzie w Ośrodku Szkolenia 

Sportowego młodzi ludzie praktycznie uczyli się motywowania 

i radzenia sobie ze stresem, m.in. czołgając się 

w głębokim piachu lub przedzierając przez bagno... 

Uczestnicy projektu spotykali się też z ciekawymi ludźmi 

– lokalnymi liderami społecznymi, parlamentarzystami 

i politykami. Wśród nich należy wymienić Agnieszkę 

Wujek, Prezesa Fundacji „Miejsce Moje”, Burmistrza Krobi 

Sebastiana Czwojdę, Przewodniczącego Rady Powiatu 

Gostyńskiego Roberta Marcinkowskiego czy Starostę Gostyńskiego 

Andrzeja Pospieszyńskiego. Zaproszeni goście 

chętnie dzielili się z młodzieżą swoimi doświadczeniami. 

W lipcu tego roku młodzi aktywni wykorzystali fakt, 

że zbliżała się II tura wyborów prezydenckich i przeprowadzili 

pierwszą w gminie kampanię społeczną – wyposażeni 

w broszury informacyjne własnego autorstwa 

namawiali spotkanych na rynku w Krobi przechodniów 

do wzięcia udziału w wyborach. Hasłem prowadzonej 

kampanii społecznej było „Twój głos, Twój wybór, Twój 

obowiązek”. – Postawy proobywatelskie trzeba kształcić, 

w szkole nie zawsze jest na to czas – podkreśla Sebastian 

Czwojda, Burmistrz Krobi. – Tego typu projekty mają 

ogromny sens, bo dają wiedzę o lokalnej społeczności 

i uczą aktywności. Ta młodzież będzie, być może, w przyszłości 

zarządzać naszą gminą. 


Młodzi aktywni podczas uroczystego podsumowania projektu w krobskim kinie „Szarotka” (29 września 2010 r. ). 


Oksford w Szarotce 

29 września 2010 r. w krobskim kinie „Szarotka” odbyło 

się uroczyste podsumowanie i zakończenie projektu „Młodzi 

Aktywni”, podczas którego młodzież przeprowadziła 

klasyczną debatę oksfordzką na temat „Młodzieżowa Rada 

Miejska w Krobi jest potrzebna”. – Chcielibyśmy, aby temat 

poruszony podczas debaty był kontynuowany. Mamy 

nadzieję, że znajdzie się także grupa dorosłych, którzy 

stwierdzą, że młodzieżowa rada jest potrzebna w Krobi, 

i taka rada powstanie – mówi Adam Sarbinowski ze Stowarzyszenia 

Ziemia Krobska. – Chcemy uczyć liderstwa. 

Oprócz debaty, jej uczestnicy oraz zaproszeni goście obejrzeli 

film oraz dowcipną prezentację, przedstawiające 

realizację projektu, a zwieńczeniem wieczoru był poczęstunek 

przygotowany przez nauczycieli i uczniów Technikum 

Żywienia ZSOiZ w Krobi. Stał się on zarazem okazją 

do kuluarowych rozmów, podczas których wszyscy młodzi 

aktywni, pytani o projekt, odpowiadali, że był „świetny 

i fantastyczny”. – Poznaliśmy tylu ciekawych ludzi, zintegrowaliśmy 

się, mogliśmy rozmawiać ze sobą na najróżniejsze 

tematy – mówią Ewa Zjeżdżałka, Iza Piotrowska, Weronika 

Olejniczak i Małgosia Pawlak. – W codziennym życiu nie 

ma takiej możliwości, a np. na dyskotece nie można rozmawiać 

o ciekawych sprawach, bo przecież nic nie słychać. 

Poza tym bardzo dużo się nauczyliśmy, także o sobie i swoich 

możliwościach oraz o tym, jak się rozwijać. Gdy tylko 

pojawi się następny projekt, natychmiast się zgłosimy. 

To ostatnie zdanie słyszało się podczas spotkania w „Szarotce” 

bardzo często, powtarzali je regularnie i chłopcy, 

i dziewczęta. – Przez pół roku obserwowaliśmy, jak dzieci 

się zmieniają na korzyść – dodawali obecni na uroczystości 

rodzice. – Świetny projekt, doskonały pomysł. Młodzież 

czeka na kolejny. A teraz na pewno doprowadzi do 

utworzenia młodzieżowej rady miasta, która rzeczywiście 

jest potrzebna! 

Mariusz Duda, nauczyciel historii 

w Zespole Szkoły Podstawowej 

im. Prof. J. Zwierzyckiego 

i Gimnazjum w Krobi, 

Koordynator Projektu „Młodzi 

Aktywni”: 

– Chcieliśmy zwiększyć liczbę 

inicjatyw integrujących i aktywizujących 

młode pokolenie, 

chcieliśmy pokazać im nowe 

możliwości działania, kształtować 

ich motywacje. Kluczowym zagadnieniem było budowanie 

i odkrywanie sposobów lepszej i skuteczniejszej komunikacji 

pomiędzy ludźmi. To podstawa w działaniu. 

Początkowo młodzież niezupełnie rozumiała ideę tego projektu, 

niektórzy włączyli się bez specjalnego przekonania, potem 

jednak stopniowo coraz bardziej się angażowali. Dzisiaj jestem 

z nich dumny, bardzo dużo osiągnęli przez te sześć miesięcy. 


ŚCIEŻKA DO WOLNOŚCI 

Maltretowana i upokarzana kobieta też może zmienić 

swoje życie, musi jednak najpierw uwierzyć w siebie oraz 

nauczyć się chcieć. Projekt „ Żeby się chciało chcieć…”, 

prowadzony przez Gminny Ośrodek Wsparcia Rodziny 

w Kryzysie w Mianowicach, dzięki 50 tys. zł dofinansowania 

z funduszy europejskich pomógł 10 matkom z dziećmi. 

Przemoc jest jednym z zasadniczych źródeł wykluczenia 

społecznego. Jej ofiary nie potrafią się odnajdywać 

w zmieniającej się rzeczywistości, nie umieją prawidłowo 

funkcjonować w społeczeństwie. Obserwuje się 

u nich m.in. wyuczoną bezradność, bierność, sztywność 

myślenia. Takie postawy powodują z czasem utratę odpowiedzialności 

za siebie i innych, brak efektywności 

w działaniu, a tym samym życie poniżej możliwości. Utrata 

sensu życia zabija siły do wypełniania ról społecznych, 

natomiast rodzi problemy opiekuńczo-wychowawcze, 

izolację społeczną i ubóstwo. 

W rodzinach dotkniętych przemocą zachwiane jest zdrowie 

emocjonalne oraz zaburzona jest możliwość zaspakajania 

podstawowych potrzeb jej członków, takich jak 

potrzeby bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego, 

więzi i przynależności, akceptacji i szacunku (poszanowania 

godności), bycia ważnym, docenianym i podziwianym, 

potrzeba osiągnięć i sukcesu, otrzymywania zachęty 

i wsparcia, wyrażania swoich myśli i uczuć. Szczególnie 

trudna jest sytuacja dzieci, którym brakuje nie tylko 

podstawowej opieki, ale także miłości i wychowywania. 

Nieprawidłowe wzorce postaw i zachowań są powielane 

i utrwalane przez dorosłe już dzieci w nowych, zakładanych 

przez nie rodzinach. W statystykach policyjnych 

z 2008 r. liczba interwencji domowych z powodu przemocy 

na terenie gminy Kępno sięgnęła liczby 211: pokrzywdzonych 

było 413 osób, w tym 201 dzieci i 200 

kobiet. Do skali zjawiska przyczynia się istniejący nadal 

patriarchalny model rodziny, dający mężczyźnie prawo 

decydowania o losie członków rodziny poprzez podporządkowanie 

ich sobie siłą fizyczną. 

Walka z tego typu patologią ograniczona jest zarówno 

możliwościami finansowymi, jak i kadrowymi ośrodków 

pomocy społecznej. EFS daje szansę rozwiązywania problemu. 

Wiedzieć i chcieć 

Projekt „Żeby się chciało chcieć…” zaadresowano do 

mieszkanek miasta i gminy Kępno. Od marca do czerwca 

2010 r. w zajęciach wzięło udział 10 kobiet w wieku 18- 

55 lat oraz 10 dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. 



Były to żony lub partnerki sprawców przemocy, kobiety 

mające duże problemy w wychowywaniu dzieci. 

– Celem naszego projektu była pomoc w konstruktywnym 

radzeniu sobie z trudnościami i odzyskaniu odpowiedzialności 

za życie własne i dzieci. Zespół naszego ośrodka zaplanował 

działania zmierzające do podniesienia świadomości 

prawnej, wskazania prawnych możliwości wyjścia 

z sytuacji kryzysowej i nabywania umiejętności psychospołecznych 

przez te panie, a tym samym zwiększenia 

ich samodzielności i zmotywowania do uniezależnienia 

się od sprawców przemocy – mówi Monika Pieczonka, 

pracownik socjalny Gminnego Ośrodka Wsparcia Rodziny 

w Kryzysie (GOWRK) w Mianowicach, Koordynator Projektu. 

– Działania ukierunkowane na dzieci miały na celu 

przywrócenie im prawidłowego postrzegania modelu rodziny 

poprzez wprowadzenie wychowania opartego na 

innej hierarchii wartości. 

Szkoła dla Rodziców 

Przez 10 tygodni działały warsztaty psychoedukacyjne 

„Szkoła dla Rodziców”. Ich celem było umacnianie więzi 

emocjonalnych w rodzinie, rozwijanie umiejętności 

wychowawczych, wyposażenie uczestniczek w techniki 

i metody praktycznego budowania prawidłowych relacji 

z dziećmi. Warsztaty te stały się też swego rodzaju grupą 

wsparcia dla matek, pozwoliły na wymianę doświadczeń 

i korektę niewłaściwych metod wychowawczych. Każde 

cotygodniowe spotkanie trwało trzy godziny i prowadzone 

było jednocześnie przez dwóch specjalistów. 

Indywidualne konsultacje prawne 

Konsultacje miały na celu podnoszenie świadomości 

prawnej ofiar przemocy domowej – określenie rodzajów 

przemocy oraz uświadomienie, że każda jest łamaniem 

prawa, za które sprawcy grozi sankcja określona kodeksem 

karnym (wskazanie odpowiednich przepisów). Panie 

dowiedziały się o przysługujących im prawach i możliwościach, 

jakie z nich wynikają. Prawnicy informowali je 

szczegółowo o służbach i instytucjach zobowiązanych do 

pomagania ofiarom przemocy rodzinnej, z określeniem 

ich podstawowych obowiązków, co zmniejszyło obawy 

uczestniczek projektu przed kontaktami z tymi instytucjami. 

Analizowano też konkretne przypadki oraz wskazywano 

działania prawne, jakie może podjąć kobieta, by 

zakończyć przemoc. 

Zajęcia socjoterapeutyczne i wycieczka 

Urazy wynoszone z domu budują negatywne emocje, dlatego 

praca z dziećmi realizowana była poprzez zajęcia 

socjoterapeutyczne, zmieniające niekorzystne wzorce zachowania. 

Podczas 10 spotkań w siedzibie GOWRK socjoterapeuci 

stwarzali takie sytuacje, które dostarczały dzieciom 

doświadczeń korekcyjnych, sprzyjały odreagowaniu 

napięć emocjonalnych i służyły aktywnemu uczeniu się 

nowych umiejętności psychospołecznych. 

W czerwcu tego roku, na podsumowanie projektu GOWRK 

zorganizował dla jego uczestników wycieczkę do Poznania. 

Dla większości z nich była to jedyna okazja na wspólne 

spędzenie czasu poza miejscem zamieszkania i oderwanie 

się od codziennych problemów. Wszyscy razem 

zwiedzili poznańskie zoo oraz wspólnie obejrzeli w kinie 

film animowany. 

Fot. Archiwum GOWRK w Mianowicach 

Umacnianie więzi emocjonalnych w rodzinie było jednym z głównych 

celów projektu „Żeby się chciało chcieć...” . 

– Wszystkie panie chętnie uczestniczyły w zajęciach, 

a dodatkowym czynnikiem motywującym były ich dzieci, 

które bardzo chciały być na każdym spotkaniu. Dla dzieci 

to często jedyna możliwość spędzenia czasu poza domem 

w atmosferze beztroskiej zabawy połączonej z nauką. 

Uczestniczki wysoko oceniały zajęcia warsztatowe, deklarowały, 

że zajęcia spełniły ich oczekiwania, a uzyskane 

wiedza i umiejętności będą im przydatne w codziennym 

życiu – mówi Monika Pieczonka. – Dlatego wysłaliśmy już 

nowy wniosek o dofinansowanie, tym razem w działaniu 

9.5 „Oddolne inicjatywy edukacyjne na obszarach wiejskich”. 

Julia Hoffmann 

Więcej informacji o podmiotach realizujących projekty z działania 

7.3 PO KL można znaleźć na stronie internetowej WUP 

w Poznaniu (www.efs.wup.poznan.pl), w zakładce Program 

PO KL/podzakładka Informacje o projektach/zawarte umowy. 


PRZECIW WYKLUCZENIU 

EFEKTY I SZANSE 

Mijający rok Unia Europejska ogłosiła Rokiem 

Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym, 

chcąc mocniej zwrócić naszą uwagę na problemy 

ludzi zmagających się z biedą i odrzuceniem 

społecznym. Na jaką pomoc mogli liczyć do tej 

pory? Jakie perspektywy otworzy przed nimi 

kolejny rok? 

było utworzenie powiatowej bazy danych. Do 700 spośród 

ok. 4 tys. osób rozesłaliśmy imienne zaproszenia na 

spotkania kwalifikacyjne. Na spotkania przybyła mniej 

więcej połowa zaproszonych osób – wyjaśnia Jadwiga 

Stefańska, jedna z inicjatorek projektu. – Do uczestnictwa 

w projekcie mogliśmy zakwalifikować tylko 25 niepełnosprawnych. 

Pierwszym zaskakującym efektem było to, że 

osoby z czołówki listy już po zakwalifikowaniu się szybko 

znalazły pracę. Pracodawcom wystarczyła informacja 

o tym, że są na tyle zaradne, iż zdołały się zakwalifikować 

do europejskiego projektu. 

Po drugie: PO KL 

Niebagatelną rolę w ograniczaniu dyskryminacji i nierówności 

na rynku pracy, wynikających z nietolerancji 

wobec osób pozbawionych pracy, niepełnosprawnych, 

innego wyznania, narodowości, rasy, odgrywała Inicjatywa 

Wspólnotowa EQUAL, stawiająca między innymi na 

partnerstwo, aktywizowanie grup dyskryminowanych, innowacyjność 

i włączanie wypracowanych rezultatów do 

powszechnego stosowania na rynkach pracy. 

Po pierwsze: EQUAL 

Kilka lat temu z innowacyjnym EQUAL-owskim projektem 

wystartowała Fundacja Polsko-Niemiecka „Nadzieja” 

z Szamotuł. – Innowacyjność projektu polegała na odejściu 

od schematu powtarzającego się przy okazji kształcenia 

osób bezrobotnych, a polegającego na tym, że 

ogłasza się nabór na jakieś szkolenie, a następnie szuka 

pracy dla jego uczestnika. Myśmy postąpili odwrotnie – 

wyjaśnia Maciej Adamski z Fundacji Niemiecko-Polskiej 

„Nadzieja”, Kierownik Projektu. – Pierwszą ankietę skierowaliśmy 

do wszystkich pracodawców z powiatu szamotulskiego. 

W skrócie brzmiało to tak: „Jeśli udzielimy 

wam takiej a takiej pomocy, to czy utworzycie nowe stanowisko 

pracy?”. Zainteresowanie było duże. Spośród ponad 

300 zgłoszeń wybraliśmy pięć najpopularniejszych 

wśród pracodawców kierunków. 

Podobnego wcześniejszego rozpoznania potrzeb regionu, 

tym razem ukierunkowanego na niepełnosprawnych, dokonali 

twórcy projektu „Partnerstwo na rzecz Rozwoju – 

Spółdzielnia Socjalna Ul”. – Jednym z pierwszych działań 

Doświadczenia wyniesione z realizacji projektów 

EQUAL w istotny sposób kształtowały Program Operacyjny 

Kapitał Ludzki, a zwłaszcza priorytet VII „Promocja 

integracji społecznej”. Szczególna rola w ograniczaniu 

zjawiska wykluczenia społecznego przypadła działaniu 

7.2 „Przeciwdziałanie wykluczeniu i wzmocnienie sektora 

ekonomii społecznej”, ściślej – poddziałaniu 7.2.1 

„Aktywizacja zawodowa i społeczna osób zagrożonych 

wykluczeniem społecznym” – projekty realizowane 

w jego ramach są przeznaczone dla osób niezatrudnionych, 

w wieku aktywności zawodowej (15-64 lata), zagrożonych 

wykluczeniem społecznym. Na wsparcie mogą też 

liczyć najbliżsi tych osób, a także instytucje pomocy 

i integracji społecznej oraz ich pracownicy lub wolontariusze, 

a także partnerzy społeczni i gospodarczy, realizujący 

działania na rzecz przeciwdziałania wykluczeniu 

społecznemu. 

Wielkopolskie projekty EQUAL w walce z wykluczeniem 

społecznym 

„Kampania przeciw ubóstwu – najwyższy szczebel dobroczynności” 

Stowarzyszenia MONAR – Wielkopolskiego 

Centrum Pomocy Bliźniemu MONAR-MARKOT 

„Szwajcarski zegarek” Fundacji Niemiecko-Polskiej 

„Nadzieja” 

„Ekonomia społeczna w praktyce” Fundacji Pomocy 

Wzajemnej Barka 

„Partnerstwo na rzecz Rozwoju – Spółdzielnia Socjalna 

Ul” Starostwa Powiatowego we Wrześni. 

Ciekawym przykładem projektu realizowanego w Wielkopolsce 

w ramach poddziałania 7.2.1 PO KL jest inicjatywa 

Pracowni Psychologicznej „Spotkanie” – „Kobiety 

szansą rozwoju Kalisza”. Uczestniczki projektu brały udział 

w bezpłatnych kursach języka angielskiego z e-learningiem, 

kursach informatycznych oraz warsztatach zawodowych. 

Warsztaty umiejętności społecznych pozwoliły się 

im odblokować i uwierzyć w siebie. 18 paniom, które osiągnęły 

najlepsze wyniki w nauce, zaoferowano półroczne 

staże zawodowe (więcej na temat można przeczytać 

w numerze 2/2010 biuletynu informacyjnego komponentu 

regionalnego PO KL „Kapitał Ludzki w Wielkopolsce”). 


PRZECIW WYKLUCZENIU 

Osobę wykluczoną bądź zagrożoną wykluczeniem społecznym 

charakteryzują dysfunkcje utrudniające powrót 

na rynek pracy i czynne korzystanie z życia społecznego 

(np. ubóstwo, niepełnosprawność, uzależnienie, bezdomność). 

Posiadanie co najmniej jednej z powyższych cech 

nie determinuje jednak faktu zagrożenia wykluczeniem 

społecznym. Dodatkowym wskaźnikiem jest sytuacja 

ekonomiczna takiej osoby bądź fakt posiadania lub nieposiadania 

przez nią pracy. 

Perspektywy roku 2011 

Tegoroczny konkurs na projekty z poddziałania 7.2.1 

jest już w Wielkopolsce zawieszony. Lista wyłonionych 

projektów znajduje się na stronie Wojewódzkiego Urzędu 

Pracy w Poznaniu (zakładka Archiwum Aktualności, 

podzakładka 2010/Lipiec/Lista rankingowa w ramach 

Poddziałania 7.2.1 PO KL). 

Kolejną szansę przyniesie I kwartał 2011 r., kiedy zostanie 

ogłoszony kolejny konkurs na działania aktywizujące zawodowo 

i społecznie osoby zagrożone wykluczeniem społecznym 

(przewidywana alokacja: 22 429 887,54 zł). Pomoc 

udzielana w ramach poddziałania 7.2.1 może mieć 

różnorodne formy. Oznacza między innymi: 

wsparcie w tworzeniu i działaniu podmiotów integracji 

społecznej: centrów i klubów integracji społecznej, 

zakładów aktywności zawodowej oraz podmiotów 

działających na rzecz aktywizacji społeczno-zawodowej, 

z wyjątkiem warsztatów terapii zajęciowej, 

kursy i szkolenia umożliwiające nabycie, podniesienie 

lub zmianę kwalifikacji i kompetencji zawodowych, 

staże, subsydiowane zatrudnienie i zajęcia reintegracji 

zawodowej u pracodawcy, 

poradnictwo psychologiczne, psychospołeczne lub 

zawodowe, 

rozwój nowych form i metod wsparcia indywidualnego 

i środowiskowego na rzecz integracji zawodowej 

i społecznej (w tym środowiskowej pracy socjalnej, 

centrów aktywizacji lokalnej, animacji lokalnej, streetworkingu, 

coachingu, treningu pracy), 

rozwój usług społecznych przezwyciężających indywidualne 

bariery w integracji społecznej, 

rozwijanie umiejętności i kompetencji społecznych, 

niezbędnych na rynku pracy, 

wsparcie tworzenia i działalności środowiskowych 

instytucji aktywizujących osoby niepełnosprawne, 

w tym zaburzone psychicznie, 

promocja i wsparcie wolontariatu w zakresie integracji 

osób wykluczonych i zagrożonych wykluczeniem 

społecznym, 

wsparcie dla tworzenia i działania pozaszkolnych 

form integracji społecznej młodzieży (świetlice i kluby 

środowiskowe). 

W 2011 r. podczas oceny dodatkowe punkty będą przyznawane, 

jeśli projekt będzie spełniać przedstawione poniżej 

kryteria strategiczne: 

projekt zapewnia wsparcie dla utworzenia centrum 

lub klubu integracji społecznej bądź zakładu aktywności 

zawodowej (10 pkt.), 

grupę docelową stanowią wyłącznie osoby 45+, 

a wsparcie jest dostosowane do specyficznych potrzeb 

tej grupy (5 pkt.), 

projekt jest skierowany do mieszkańców gminy, na 

której terenie zrealizowano lub jest realizowana inwestycja 

związana z rozbudową infrastruktury społecznej, 

współfinansowanej z EFRR lub FS (5 pkt.), 

grupę docelową stanowią wyłącznie osoby niepełnosprawne, 

a wsparcie jest dostosowane do specyficznych 

potrzeb tej grupy docelowej (10 pkt.), 

projekt jest realizowany na obszarze wskazanym 

przez IOK w dokumentacji konkursowej jako szczególnie 

dotknięty problemami wykluczenia społecznego 

(5 pkt.), 

projekt jest kompleksowy, tzn. łączy w sobie co najmniej 

trzy formy wsparcia (5 pkt.). 

Planowane konkursy zamknięte na projekty innowacyjne testujące 

w ramach priorytetu VII PO KL 

2010 2011 

Termin ogłoszenia: IV kwartał Termin ogłoszenia: III kwartał 

Alokacja: 6 000 000,00 zł Alokacja: 6 000 000,00 zł 

Tematy: 

1. Poszukiwanie skutecznych metod zapewniania trwałości 

funkcjonowania instytucji ekonomii społecznej. 

2. Poszukiwanie nowych skutecznych metod aktywizacji zawodowej 

i społecznej grup docelowych wymagających szczególnego wsparcia. 

Kryteria strategiczne, za spełnienie których można uzyskać dodatkowe punkty: 

1. Realizacja projektu w partnerstwie: 

ponadnarodowym (10 pkt.) 

z podmiotami ekonomii społecznej, takimi jak: spółdzielnie socjalne, 

spółdzielnie pracy, spółdzielnie inwalidów i niewidomych, a także 

organizacjami pozarządowymi, których działania skierowane są na 

wsparcie podmiotów ekonomii społecznej i osób wymagających 

szczególnego wsparcia (15 pkt.) 

z publicznymi i niepublicznymi 

instytucjami rynku pracy oraz 

instytucjami pomocy i integracji 

społecznej (5 pkt). 

2. Grupa docelowa: wyłącznie osoby w wieku 18-34 lat (5 pkt.). 

Informacje m.in. o kryteriach dostępu i strategicznych można odnaleźć na 

stronie internetowej WUP w Poznaniu (www.efs.wup.poznan.pl). 

17 października obchodzimy Międzynarodowy Dzień 

Walki z Ubóstwem. Jednak twórcy projektów aktywizujących 

osoby wykluczone społecznie wspierają je każdego 

dnia, by w walce o odnalezienie swego miejsca w społeczeństwie 

odniosły sukces. 

Agata Rokita 


PODNOSZENIE KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH 

KURS NA SZKOLENIA 

„Człowiek – najlepsza inwestycja” podkreśla 

hasło Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. 

W jak różnorodnych kierunkach możemy się dziś 

rozwijać zawodowo, pokazuje wiele projektów, 

również z naszego wielkopolskiego podwórka. 

Z myślą o rozwoju kompetencji przygotowano wiele działań 

w Programie Operacyjnym Kapitał Ludzki. Doskonalenie 

umiejętności, rozwijanie warsztatu, nierzadko zmiana 

kwalifikacji to naturalne etapy życia zawodowego. 

Jeszcze przez kilka lat możemy liczyć na unijne wsparcie 

i współfinansowanie projektów szkoleniowych skierowanych 

zarówno do debiutujących na rynku pracy, jak i doświadczonych 

specjalistów w wielu dziedzinach. 

Przyjrzyjmy się, z jak zróżnicowanej oferty szkoleniowej 

w ramach poddziałania 8.1.1 „Wspieranie rozwoju kwalifikacji 

zawodowych i doradztwo dla przedsiębiorstw” 

(priorytet VIII „Regionalne kadry gospodarki” PO KL) korzystają 

z sukcesem i pracodawcy, i pracownicy w naszym 

regionie. 

Nie tylko dla architektów 

– To nasz drugi projekt szkoleniowy. Już pierwszy – „Kurs 

Pozalekcyjny. Poznański Park Technologiczny 3D. Zrób 

z Nami Swój Internet” – zaskoczył nas skalą zainteresowania. 

Przygotowaliśmy go z myślą o uczniach pięciu 

poznańskich szkół ponadgimnazjalnych prowadzących 

kształcenie zawodowe, którzy chcieli podnieść swoje 

kwalifikacje w zakresie grafiki 3D i projektowania witryn/gier 

3D – mówi Agata Witczak z Poznańskiego Parku 

Agnieszka Zielińska, MUKA studio - praca własna 

Uczestniczka projektu, poziom szkolenia: zaawansowany 2 

Obiektyw 35mm do 70mm nastawiony na 45mm, przy wielkości 

przysłony /f-stop 1.6, czasie naświetlania /shutter speed 200, 

czułości /ISO 200 

Technologicznego 3D. – Obecnie realizowany projekt 

„Realizm: Cyfrowe Oświetlenie i Rendering” również cieszy 

się ogromnym zainteresowaniem – błyskawicznie zapełniają 

się miejsca na kolejne edycje. Jak się okazało, 

trafiliśmy w potrzeby środowiska nie tylko grafików, ale 

również architektów. 

Ze szkoleniami wystartowano w kwietniu 2010 r., ostatnia 

ich edycja zakończy się w lutym 2011 r. (wartość projektu: 

957 540 zł). W ramach projektu skierowanego do 

240 pracowników mikro- i małych przedsiębiorstw oraz 

osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą 

na terenie Wielkopolski przeprowadzane są szkolenia 

z zakresu grafiki komputerowej dla osób zatrudnionych 

w sektorach: technologii informacyjnych i komunikacyjnych, 

wzornictwa, architektury wnętrz, mediów, cyfrowej 

rozrywki. Każdą z 30 edycji szkoleniowych przygotowano 

dla 8 osób, które uczestniczą w 9 odrębnych, ale komplementarnych 

etapach: 1. podstawy projektowania oświetlenia; 

2. konfiguracja cieni; 3. oświetlenie środowiska 

i budynków; 4. oświetlenie stworzeń, postaci i animacji; 

5. używanie koloru; 6. zaawansowane techniki cieniowania 

i algorytmów renderowania; 7. projektowanie i nakładanie 

tekstur; 8. przebiegi renderowania i procesów 

kompozycji; 9. wykorzystanie narzędzi informacyjnych 

i komunikacyjnych do edycji realistycznej grafiki 3D w internecie. 

Szkolenia oferowane są na czterech poziomach: 

podstawowym, zaawansowanym 1, zaawansowanym 2 

i ekspert. 

– Dzięki temu, że odbiorcami i uczestnikami projektu są 

pasjonaci chcący podnieść swoje kwalifikacje i kompetencje, 

projekt stale ewoluuje. Trenerzy są otwarci na sugestie 

i zainteresowania uczestników, którzy zgłaszają na 

przykład potrzebę poświęcenia większej ilości czasu na 

dane zagadnienie. Program jest modyfikowany zgodnie 

z oczekiwaniami – podkreśla Agata Witczak, Kierownik 

Projektu. 

Prace wykonane podczas projektu „Realizm: Cyfrowe Oświetlenie i Rendening” 

Natalia Fiszer, firma HIL BIS - praca w oparciu o model przygotowany 

przez Trenera Łukasza Gdańca dostosowany do indywidualnych 

potrzeb kursantki. 

Poziom szkolenia: zaawansowany 1 

Obiektyw 35mm do 70mm nastawiony na 45mm, przy wielkości przysłony 

/f-stop 8, czasie naświetlania /shutter speed 120, czułości /ISO 180 


PODNOSZENIE KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH 

– Uczestnicy szkolenia często wychodzili z inicjatywą poszerzania 

zakresu merytorycznego zajęć pod konkretne 

potrzeby, z jakimi spotykają się na co dzień w pracy zawodowej. 

Wynika to zarówno z fascynacji nowymi narzędziami 

i najnowszymi technologiami prezentowanymi na 

zajęciach, jak i z konkretnych potrzeb danej firmy, ściśle 

związanych z profilem jej działalności. Jest to niezwykle 

rozwijające dla wszystkich kursantów z danej grupy, mimo 

dużej różnorodności metod zastosowania zdobywanej 

wiedzy. Tego typu inicjatywa zawsze była przyjmowana 

z dużym entuzjazmem – potwierdza Trener Przemysław 

Matejko. 

Również sami uczestnicy, chłonni wiedzy, ćwiczeń, często 

przedłużający zajęcia, dopóki temat nie został wyczerpany, 

potwierdzają wartość szkoleń. – Niejednokrotnie, 

pracując w programach 3D, zamykamy się na nowe 

rozwiązania, korzystając z już znanych, które wydają się 

nam wystarczające. Szkolenie pokazało mi wiele nowych 

kierunków w 3d-maksie, nieznanych wcześniej funkcji 

pozwalających w praktyce podnieść wartość wizualną 

moich projektów. Rynek pracy staje się coraz bardziej 

wymagający, warto więc się uczyć i podnosić swoje kwalifikacje. 

Uporządkowanie oraz praktyczne zastosowanie 

zdobytej wiedzy będzie wymagało jeszcze wielu godzin 

treningu, na które na pewno znajdę czas, bo wiem, że 

warto – podsumowuje Małgorzata Pakuła, uczestniczka 

szkoleń. 

Praktyka i nowe umiejętności 

Wachlarz szkoleń oferowanych w ramach PO KL jest tak 

rozległy, że można zdobywać i poszerzać umiejętności we 

wszystkich dziedzinach. Warsztat zawodowy można doskonalić 

i przed monitorem, i w terenie. Najważniejsze 

jest jednak stworzenie warunków do nauki, trenowania, 

ćwiczenia. Jest to szczególnie ważne w zawodach, w których 

wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt. 

Firma WYG International Sp. z o.o. od listopada 2009 r. 

do stycznia 2011 r. realizuje „Program szkoleń na rzecz 

wzrostu konkurencyjności wielkopolskiej branży budowlanej” 

(wnioskowana kwota dofinansowania: 2 196 

949,50 zł; wartość wkładu prywatnego: 460 952,82 zł), 

skierowany do 660 osób pracujących w 100 mikro-, małych 

i średnich przedsiębiorstwach branży budowlanej 

z Wielkopolski, które nie posiadają kwalifikacji do obsługi 

maszyn i urządzeń budowlanych. 

Szkolenia oferowane są z w trzech blokach tematycznych: 

I blok: operatorzy ciężkich maszyn i urządzeń budowlanych 

oraz maszyn do robót drogowych, w tym kl. III 

oraz kl. II i I; 

II blok: pracownicy realizacji budów, w tym ręczne 

urządzenia drogowe i rusztowania budowlano-montażowe 

metalowe; 

III blok: urządzenia podlegające Urzędowi Dozoru 

Technicznego, w tym urządzenia dźwigowe, kierowca 

wózka jezdniowego z napędem silnikowym, konserwator 

wózka jezdniowego. 

Kursanci dwóch pierwszych bloków zdają egzamin przed 

Komisją Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa 

Skalnego, bloku trzeciego przed Komisją Urzędu Dozoru 

Technicznego. – Do tej pory przeszkolono 361 osób, 

a 351 zdało egzamin poświadczający zdobycie nowych 

kwalifikacji – mówi Tomasz Mikiewicz, Kierownik Projektu. 

– Zaangażowanie uczestników kursów jest bardzo 

wysoko oceniane przez trenerów prowadzących zajęcia. 

Według nich, wynika to przede wszystkim z faktu, iż kursanci 

zdobywają podczas szkoleń wiedzę i umiejętności 

praktyczne, wykorzystywane w codziennym życiu zawodowym. 

Dla twórców i realizatorów projektu istotne są zmiany, 

jakie dokonują się w życiu uczestników. – Dzięki przeprowadzonym 

do tej pory badaniom metodą CATI (badanie 

telefoniczne dotyczące losów zawodowych uczestników 

szkoleń) wiemy, że zdecydowana większość osób, które 

podniosły, zmieniły lub nabyły nowe kwalifikacje, zastosowała 

je w praktyce, wykorzystując odpowiedni sprzęt 

w zależności od nabytych uprawnień. Część osób dzięki 

nowym kwalifikacjom awansowała w swojej firmie, 

otrzymując oczywiście wyższe wynagrodzenie – dodaje 

Tomasz Mikiewicz. 

Na zakończenie każdego szkolenia przeprowadzane są 

ankiety ewaluacyjne, w których zdecydowana większość 

uczestników akcentuje korzyści z ukończenia kursu – najczęściej 

podkreślane jest zdobycie odpowiednich uprawnień 

zawodowych. – Poziom szkolenia, m.in. dobór treści 

Uczestnicy projektu „Program szkoleń na rzecz wzrostu konkurencyjności 

wielkopolskiej branży budowlanej” uczyli się obsługi maszyn i urządzeń 

budowlanych. 

Fot. WYG International Sp. z o.o. 


kształcenia, jakość materiałów szkoleniowych, zastosowanie 

środków dydaktycznych, warunki lokalowe, organizacja 

szkolenia, oceniany jest w zdecydowanej większości 

dobrze lub bardzo dobrze. Wysoko oceniane jest także 

przygotowanie merytoryczne i sposób prowadzenia zajęć 

przez trenerów. Podkreślana jest również potrzeba kontynuowania 

podobnych szkoleń, co wynika przede wszystkim 

z zapotrzebowania na rynku pracy – podsumowuje 

Tomasz Mikiewicz. 

Doświadczenie mile widziane 

O tym, że warto inwestować nie tylko w najmłodszych, ale 

i doświadczonych pracowników, przekonuje m.in. projekt 

realizowany przez Centrum Doradztwa Unijnego Wioletta 

Piotrowska-Tarapacz, Jacek Frankowski s.c. „Podniesienie 

kwalifikacji – szansą dla wielkopolskich pracowników po 

45. roku życia” (wartość projektu: 581 863,49 zł, okres realizacji: 

od września 2009 r. do sierpnia 2011 r.). – Osoby 

45+ mają wiele doświadczeń zawodowych i życiowych, 

które potrafią wykorzystać podczas zajęć warsztatowych. 

Wpływa to niewątpliwie na wzrost wartości efektów 

pracy. Rozległa wiedza uczestników szkoleń podwyższa 

poziom dyskusji związanych z tematyką szkoleń. Osoby 

z grupy 45+ podchodzą do zlecanych im zadań rzetelnie 

i ambicjonalnie, w związku z czym praca z nimi jest bardzo 

satysfakcjonująca – podkreśla Wioletta Piotrowska- 

-Tarapacz, Koordynator Projektu. Szkolenia skierowano 

do 126 osób 45+ pracujących na terenie Wielkopolski. 

Doświadczeni pracownicy, mimo przepracowanych lat, 

mają świadomość konieczności nieustannego podnoszenia 

swoich kwalifikacji. Centrum Doradztwa Unijnego 

oferuje im kilka rodzajów szkoleń: specjalista ds. kadr 

i płac, specjalista ds. zamówień publicznych, specjalista 

ds. zarządzania zasobami ludzkimi, specjalista ds. zarządzania 

jakością, zarządzanie projektami, specjalista 

ds. pozyskiwania funduszy unijnych, szkolenie w zakresie 

sprzedaży prowadzonej przez internet z podstawami 

prawnymi prowadzenia działalności gospodarczej i źródeł 

jej finansowania. – Największym zainteresowaniem 

cieszyło się szkolenie: specjalista ds. kadr i płac. W ramach 

projektu objęto dotychczas wsparciem 77 osób, 

z czego 46 zakończyło udział w projekcie. 31 osób kontynuuje 

obecnie uczestnictwo w zajęciach – podsumowuje 

Wioletta Piotrowska-Tarapacz. 

Zarządzanie ponad wszystko 

O jakości pracy decyduje przygotowanie zawodowe 

wszystkich członków załogi. A umiejętne zarządzanie procesami 

produkcyjnymi jest nie do przecenienia, zwłaszcza 

w firmach dużych. Na projekt mający na celu m.in. uporządkowanie 

procesów w przedsiębiorstwie i poprawę 

efektywności zaopatrzenia zdecydowała się firma York 

Sp. z o.o. z podpoznańskiego Bolechowa, producent artykułów 

gospodarstwa domowego służących do utrzymywania 

czystości, takich jak: szczotki, zmywaki, ścierki, 

gąbki kąpielowe czy rękawice, sprzedający swoje wyroby 

w ponad 53 krajach. 

York postawił na „Zarządzanie na wysoki połysk”, projekt 

realizowany od listopada 2009 r. do lutego 2011 r. (wartość 

dofinansowania: 1 195 669,40 zł, wartość wkładu 

prywatnego: 463 867,76 zł). 100 pracowników spółki 

z liczącej ponad 500 osób załogi bierze udział w szkoleniach 

z systemu wspomagania zarządzania, podzielonych 

na 5 obszarów: finanse, controlling i zarządzanie środkami 

trwałymi, produkcja, zakupy, zarządzanie magazynem, 

sprzedaż i dystrybucja, a także w szkoleniach miękkich. 

Uczestników objęto również doradztwem dotyczącym 

systemu wspomagania zarządzania. 

Możliwości rozwoju zawodowego są dziś ogromne. By 

nie zmarnować tej szansy, warto szukać rozwiązań korzystnych 

i dla pracowników, i dla pracodawców. Tworzyć 

projekty idealnie wpisujące się w potrzeby załogi i profil 

firmy. To najlepsza inwestycja – inwestycja w człowieka. 

Agata Rokita 

Plany na rok 2011 

W związku z ogromnym zainteresowaniem tegoroczny nabór 

wniosków w konkursie otwartym na projekty z poddziałania 

8.1.1 został już zamknięty. Obecnie trwa ocena zgłoszonych 

wniosków. Projekty z poddziałania 8.1.1 można będzie składać 

w Wielkopolsce w konkursie planowanym na II kwartał 2011 r. 

Przewidywana alokacja środków wynosi 85 763 726,70 zł. 

W ramach konkursu przewidziane są do realizacji następujące 

typy projektów: 

Ogólne i specjalistyczne szkolenia oraz doradztwo związane 

ze szkoleniami dla kadr zarządzających i pracowników 

przedsiębiorstw w zakresie m.in.: zarządzania, identyfikacji 

potrzeb w zakresie kwalifikacji pracowników, organizacji 

pracy, elastycznych form pracy, wdrażania technologii produkcyjnych 

przyjaznych środowisku, wykorzystania w prowadzonej 

działalności technologii informacyjnych i komunikacyjnych 

Doradztwo dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw 

(MMŚP), w tym dla osób fizycznych prowadzących działalność 

gospodarczą, w szczególności w zakresie ekonomii, finansów, 

zarządzania zasobami ludzkimi lub rachunkowości 

(z wyłączeniem doradztwa związanego z procesami inwestycyjnymi). 

Premię punktową przy ocenie wniosków można uzyskać za projekty: 

szkoleniowe i/lub doradcze w całości poświęcone tematyce 

efektywności energetycznej i efektywności korzystania z zasobów, 

powiązane ze strategią Europa 2010 (10 pkt.) 

w których grupą docelową stanowią wyłącznie osoby 45+ 

(10 pkt.) 

w których w grupie docelowej minimum 60% stanowią osoby 

z co najwyżej średnim wykształceniem (10 pkt.) 

w których w grupie docelowej minimum 10% to osoby niepełnosprawne 

(10 pkt.). 


RO EFS W KONINIE I LESZNIE 

PYTAJ, TO NIC NIE KOSZTUJE 

Animacje i szkolenia w Koninie 

Fot. Damian Szymczak 

Instytucje, organizacje i firmy, które aplikują 

o środki z Europejskiego Funduszu Społecznego, 

napotykają często na problemy związane 

z pisaniem wniosku oraz z realizacją i rozliczaniem 

już dofinansowanego projektu. By znaleźć 

odpowiedź na pytania lub rozstrzygnąć wątpliwości, 

warto skorzystać z bezpłatnej i fachowej 

pomocy doradców z Regionalnych Ośrodków 

EFS. W tym numerze biuletynu zapraszamy do 

Konina i Leszna. 

Coraz więcej instytucji i organizacji interesuje się dotacjami 

z funduszy europejskich. Przepisy i wymagania dotyczące 

aplikowania o środki z EFS są regularnie zmieniane, 

a sam proces ubiegania się o dotację i jej rozliczanie 

do najłatwiejszych nie należy. Dlatego też konsultanci 

konińskiego i leszczyńskiego RO EFS pomagają w przygotowaniu 

i realizacji projektów, wyjaśniają, na co zwrócić 

uwagę i jakich błędów unikać. 

Obie placówki wspierają beneficjentów, organizując 

szkolenia, seminaria, świadcząc usługi doradcze i animacyjne. 

Starają się też tworzyć partnerstwa, a wszelka pomoc 

udzielana jest bezpłatnie. Ich działalność wspierana 

jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu 

Operacyjnego Kapitał Ludzki. Ośrodki w Koninie i Lesznie 

planują działania w oparciu o diagnozę środowiska 

lokalnego, zbierają informacje o sytuacji społecznogospodarczej 

i potrzebach lokalnych. Współpracują z instytucjami 

i organizacjami działającymi w regionie, a także 

z lokalnymi liderami. 

Regionalny Ośrodek EFS w Koninie działa przy Konińskiej 

Izbie Gospodarczej. Ośrodek wspiera swoich beneficjentów 

w wieloraki sposób: analizuje z nimi problemy występujące 

w regionie i pomaga zidentyfikować te, które 

są najistotniejsze dla rozwoju lokalnego i które mogą 

być rozwiązane dzięki środkom EFS. Szkolenia i usługi 

doradcze obejmują kompleksowe wsparcie. – Prowadzimy 

klienta przez całą ścieżkę: od identyfikacji problemu, 

poprzez przygotowanie i realizację projektu, aż do jego 

zakończenia. Asystujemy, wspieramy projektodawcę, ale 

nie wykonujemy za niego zadań związanych z przygotowaniem 

i realizacją wniosku – wyjaśnia Paweł Jasiński, 

Specjalista ds. informacji i promocji RO EFS w Koninie. 

Wzorem lat ubiegłych, także w tym roku Ośrodek prowadzi 

działalność szkoleniową oraz doradczą. – Przygotowaliśmy 

bogatą ofertę. Dla klientów zaplanowaliśmy 

kilkadziesiąt szkoleń o różnorodnej tematyce dotyczącej 

EFS, m.in. z zakresu tworzenia projektów, ich zarządzania 

i rozliczania czy też równości szans. Te spotkania podnoszą 

wiedzę i umiejętności projektodawców w zakresie 

skutecznego aplikowania i realizacji projektów – twierdzi 

Paweł Jasiński. 

Jednym z podstawowych zadań RO EFS w Koninie jest 

aktywizowanie społeczności lokalnych i pobudzanie ich 

do podejmowania inicjatyw ukierunkowanych na rozwój 

społeczności i jednostek. Wiele środowisk nie potrafi samodzielnie 

i skutecznie się rozwijać, dlatego niezbędna 

jest zewnętrzna pomoc. Tę świadczą animatorzy i doradcy, 

którzy zachęcają do aplikowania o środki z EFS. – Udzielamy 

wsparcia w zakresie tworzenia partnerstw, organizujemy 

spotkania z liderami lokalnymi, podczas których 

prezentowane są możliwości związane z realizacją projektów 

– podpowiada Animatorka Aneta Szymańska. 

Takie działania przynoszą konkretne efekty. W pierwszym 

półroczu 2010 r. z usług konińskiego RO EFS skorzystały: 

samorządy lokalne i ich jednostki podległe, szkoły, przedszkola, 

GOPS-y, stowarzyszenia, fundacje, PCPR, MOPR. 

– Zorganizowaliśmy 53 spotkania animacyjne (razem 

163 uczestników), podpisaliśmy jedną umowę partnerstwa 

rozwojowego i cztery umowy partnerstwa projektowego 

– wymienia Aneta Szymańska. A Doradca Kluczowy 

Tomasz Kopczyński dodaje: – Przeprowadziłem 165 

godzin doradztwa ogólnego (dla 48 osób), dzięki czemu 

wygenerowano 15 wniosków aplikacyjnych (13 z nich 

złożono w konkursach). Obecnie wspieram też pięć kolejnych 

projektów, które są w trakcie realizacji. 

Zespół leszczyńskiego Regionalnego Ośrodka EFS. 


Partnerzy i spółdzielnia 

Ośrodek w Koninie promuje projekty partnerskie, przedstawiając 

zalety łączenia doświadczenia i potencjału instytucji 

w realizacji projektów. Pierwszą w subregionie 

(powiat koniński, kolski, słupecki i turecki) umowę partnerstwa 

rozwojowego na rzecz powstania spółdzielni socjalnej 

w Koninie podpisali przedstawiciele Miejskiego 

Ośrodka Pomocy Rodzinie, Urzędu Miejskiego w Koninie, 

Powiatowego Urzędu Pracy w Koninie oraz Stowarzyszenia 

na rzecz Spółdzielni Socjalnych. Umowa partnerska 

ma skoordynować, ukierunkować oraz zainicjować działania 

zmierzające do zbudowania partnerstwa podmiotów 

funkcjonujących w sferze rynku pracy i ekonomii społecznej 

na terenie miasta Konina. 

Najnowszym pomysłem jest konińska filia (jedyna w województwie) 

Wielkopolskiego Ośrodka Ekonomii Społecznej, 

który działa przy Stowarzyszeniu na rzecz Spółdzielni 

Socjalnych w Poznaniu. Placówka ma promować i wspierać 

lokalne podmioty ekonomii społecznej (np. fundacje, 

stowarzyszenia, warsztaty terapii zajęciowej), a także 

pomagać w tworzeniu spółdzielni socjalnych. W sierpniu 

bieżącego roku ruszyła pierwsza spółdzielnia „Siódemka”, 

utworzona przez pięć osób. – Chodzi o reintegrację, wprowadzenie 

człowieka w takie aktywne społecznie zawodowe 

życie. Przygotowujemy tych ludzi do samodzielnej 

działalności przedsiębiorczej – podsumowuje Alla Kukolenko, 

Koordynator Projektu. 

100 pytań do doradcy 

Od 2007 r. zadania RO EFS w Lesznie realizuje Stowarzyszenie 

Centrum Promocji i Rozwoju Inicjatyw Obywatelskich 

PISOP. Ośrodek obejmuje swym działaniem obszar 

powiatów: gostyńskiego, grodziskiego, kościańskiego, 

leszczyńskiego i miasta Leszno, nowotomyskiego, rawickiego 

i wolsztyńskiego. 

– Doświadczenia pokazują, że nadal potrzebne jest wsparcie 

w zakresie tworzenia projektów oraz aplikowania 

o środki z EFS. Tylko w 2009 r. przeszkoliliśmy ponad 

240 osób zainteresowanych realizacją swoich pomysłów 

w postaci projektów. Doradczynie udzielały porad łącznie 

ponad 300 godzin – podkreśla Dagmara Kistela, Kierownik 

RO EFS w Lesznie. 

W ubiegłym roku leszczyńska placówka przeprowadziła 

akcję „100 pytań do doradców”. Przez cały sierpień specjaliści 

ośrodka odpowiadali na pytania związane z tworzeniem 

i realizacją projektów. Beneficjenci szukali informacji 

na temat kwalifikowalności kosztów, rezultatów, 

sprawozdawczości, aspektów prawnych oraz promocji 

w projektach. – Bardzo ucieszyło nas duże zainteresowanie 

akcją. Pytania, które otrzymywaliśmy, były bardzo 

różne i na wszystkie staraliśmy się jak najprecyzyjniej odpowiedzieć. 

Dodatkowo trzy wylosowane osoby spośród 

pytających otrzymały drobne upominki – informuje Dorota 

Surma, Doradca RO EFS w Lesznie. 

Innym pomysłem była akcja „Masz pytanie? Zapytaj, to nic 

nie kosztuje”. Od 11 czerwca do 9 lipca 2010 r. osoby, 

które wysłały zapytanie do doradców – oprócz udzielonej 

porady – mogły wygrać atrakcyjne nagrody, bo najciekawsze 

pytania zostały nagrodzone gadżetami i publikacjami 

o EFS. By ułatwić dostęp do oferty szkoleniowej Ośrodka, 

RO EFS w Lesznie rozpoczął cykl szkoleń pod nazwą „ABC 

tworzenia projektów”. Termin i miejsce realizacji szkolenia 

ustalane są indywidualnie z instytucjami, a uczestnicy 

zdobywają podstawową wiedzę na temat tworzenia projektów. 

W 2010 r. Ośrodek zaplanował organizację 39 szkoleń 

dotyczących EFS. W pierwszym półroczu przeszkolono 

172 osoby, a z doradztwa (łącznie 126 godzin) skorzystały 

104 osoby. Drogą telefoniczną udzielono 537 informacji 

– to tylko wybrane liczby obrazujące pracę konsultantów. 

Nauka w akademii 

Pracownicy Regionalnego Ośrodka EFS w Lesznie przygotowali 

też „Akademię EFS”, tj. wieloetapowy cykl szkoleniowo-doradczy, 

kończący się przygotowaniem gotowych 

projektów przez uczestników zajęć. – Akademia to propozycja 

dla tych, którzy już realizowali projekty finansowane 

z funduszy krajowych i europejskich, ale nie tworzyli 

jeszcze projektu w ramach EFS, a mają taki zamiar. Jak 

pokazują ubiegłoroczne doświadczenia, konkurencja przy 

staraniu się o środki na realizację tych projektów może 

być duża – komentuje Dagmara Kistela. 

Uczestnicy Akademii wzięli udział w bezpłatnym wieloetapowym 

cyklu szkoleniowo-doradczym, składającym 

się z trzech dwu- i trzydniowych zjazdów . Oprócz udziału 

w szkoleniach, m.in. w zakresie procedur w ramach 

EFS, tworzenia i zarządzania projektami, monitorowania 

i rozliczania projektów, uczestnicy pod okiem doradczyń 

z ośrodka w Lesznie przygotowywali konkretne projekty 

o dotację. – Sprawdzeniem był egzamin z wiedzy przekazywanej 

w akademii oraz obrona stworzonego przez siebie 

projektu. Każdy z uczestników otrzymał też certyfikat 

– dodaje Dorota Surma. 

Ważną rolę w działalności Ośrodka odgrywają działania 

animacyjne. – Wspieramy pięć partnerstw lokalnych, które 

powstały we wcześniejszych edycjach projektu. To oznacza 

udział w spotkaniach, pomoc w poszukiwaniu źródeł 

finansowania, konsultacje planowanych przedsięwzięć – 

podsumowuje Animatorka Ewa Gałka. 

Piotr Ratajczak 


RYNEK PRACY W WIELKOPOLSCE 

Wielkopolskie Obserwatorium Rynku 

Pracy 

W lipcu tego roku zostało uruchomione przez Samorząd 

Województwa Wielkopolskiego Wielkopolskie Obserwatorium 

Rynku Pracy (WORP), które funkcjonuje w siedzibie 

Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Poznaniu. 

Obserwatorium finansowane jest ze środków finansowych 

Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, w ramach 

poddziałania 6.1.2 „Wsparcie powiatowych i wojewódzkich 

urzędów pracy w realizacji zadań na rzecz aktywizacji 

zawodowej osób bezrobotnych w regionie”. Projekt 

realizowany będzie do 2013 r. 

Obserwatorium jest przedsięwzięciem o zasięgu regionalnym. 

Kompleksowo będzie diagnozowało lokalne 

rynki pracy poprzez ścisłą współpracę z powiatowymi 

urzędami pracy województwa wielkopolskiego. Będą one 

przekazywały informacje dotyczące powiatów, w tym: 

zapotrzebowania pracodawców na konkretne zawody, 

współpracy urzędów pracy z podmiotami gospodarczymi, 

liczby i rodzaju form pomocy skierowanych do jednego 

bezrobotnego. Zebrane w ten sposób dane będą gromadzone 

i aktualizowane w bazach danych oraz utworzona 

zostanie baza informacyjna zawierająca „mapę regionalną” 

i 31 „map lokalnych” dla każdego z powiatów województwa 

wielkopolskiego. Mapy będą zawierać między 

innymi informacje o wielkości bezrobocia rejestrowanego 

oraz poszukiwanych zawodach wśród pracodawców. 

W trzyletnim okresie funkcjonowania zadaniami Obserwatorium 

będzie: 

monitorowanie zmian społeczno-gospodarczych zachodzących 

na wielkopolskim rynku pracy oraz dostarczanie 

zdobytych informacji instytucjom zajmującym 

się kreowaniem polityki zatrudnienia i edukacji 

pogłębienie wiedzy na temat sytuacji na regionalnym 

i lokalnych rynkach pracy poprzez usystematyzowane 

gromadzenie informacji 

wypracowanie rozwiązań umożliwiających prowadzenie 

cyklicznych badań i analiz, poprzez opracowanie 

optymalnych metod i technik badawczych 

udoskonalenie funkcjonujących rozwiązań w zakresie 

wymiany i rozpowszechniania informacji o rynku pracy 

i jego otoczeniu 

wyznaczenie kierunków zmierzających do dopasowania 

popytu i podaży pracy poprzez monitorowanie 

kierunków kształcenia i identyfikację potrzeb pracodawców 

informowanie uczniów na temat możliwości wyboru 

ścieżki zawodowej na podstawie aktualnych danych 

i tendencji na regionalnym/lokalnym rynku pracy 

promowanie kształcenia w zawodach deficytowych 

jako sposób na stymulowanie równowagi na rynku 

pracy 

Kontakt z Obserwatorium możliwy jest pod numerem telefonu 

61 846 38 26, a także za pośrednictwem poczty 

elektronicznej: obserwatorium@wup.poznan.pl. 

Rok obowiązywania ustawy 

antykryzysowej 

22 sierpnia 2009 r. weszła w życie Ustawa o łagodzeniu 

skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników 

i przedsiębiorców (Dz. U. 2009 Nr 125, poz. 1035), opracowana 

w ramach przyjętego przez rząd Pakietu Antykryzysowego. 

Mija rok jej obowiązywania, w czasie którego 

przedsiębiorcy znajdujący się w przejściowych trudnościach, 

wynikających ze spowolnienia gospodarczego, 

mieli możliwość korzystania z pomocy dla swoich firm. 

Pomoc skierowana do przedsiębiorstw w ramach Ustawy 

obejmuje wsparcie ze środków Funduszu Gwarantowanych 

Świadczeń Pracowniczych (FGŚP), takie jak: 

świadczenie na częściowe zaspokojenie wynagrodzeń 

pracowniczych za czas przestoju ekonomicznego – 

łącznie za okres nieprzekraczający 6 miesięcy, liczonych 

od 3. miesiąca przed dniem złożenia wniosku 

do upływu 9. miesiąca po dniu złożenia wniosku, na 

podstawie wykazu uprawnionych pracowników, do 

wysokości 100% zasiłku dla bezrobotnych, z uwzględnieniem 

wymiaru czasu pracy pracownika, 

świadczenie na częściowe zrekompensowanie obniżenia 

wymiaru czasu pracy – za okres nieprzekraczający 

6 miesięcy, do wysokości 70% zasiłku dla bezrobotnych, 

w zależności od stopnia obniżenia wymiaru 

czasu pracy pracownika. 

Przedsiębiorcy mogą również uzyskać wsparcie finansowe 

z FGŚP w postaci opłacenia składek na ubezpieczenia 

społeczne pracowników od ww. świadczeń. Istnieje również 

możliwość dofinansowania z Funduszu Pracy kosztów 

szkolenia pracowników (za okres nieprzekraczający 

6 miesięcy) i kosztów studiów podyplomowych (za okres 

nieprzekraczający 12 miesięcy). 

W województwie wielkopolskim procedurę wydawania 

zaświadczeń mikroprzedsiębiorcom i małym lub średnim 

przedsiębiorcom realizuje z upoważnienia Marszałka 

Województwa Wielkopolskiego Wojewódzki Urząd Pracy 

w Poznaniu. Do końca sierpnia br. 21 firm złożyło do Urzędu 

odpowiednie wnioski. Wszystkie podmioty gospodarcze 

spełniły kryteria wynikające z zapisów wspomnianej 

ustawy, dzięki czemu otrzymały zaświadczenia od Marszałka 

Województwa Wielkopolskiego, uznające, że znajdują 

się one w przejściowych trudnościach finansowych. 

24 І Regionalny rynek pracy

Uzyskana pomoc finansowa pozwoliła utrzymać zagrożone 

miejsca pracy. 

Pracodawcy będą mogli korzystać z zapisów ustawy, aby 

zachować dotychczasowy stan zatrudnienia, mimo spowolnienia 

gospodarczego, do końca 2011 r. 

Rządowe programy aktywizacji 

zawodowej realizowane 

w województwie wielkopolskim 

w 2010 r. 

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej w 2010 r. ogłosiło 

konkursy na pozyskanie dodatkowych środków Funduszu 

Pracy dla samorządów powiatowych z przeznaczeniem 

na zmniejszanie skutków bezrobocia na lokalnym 

rynku pracy. Dzięki temu powiaty mogą realizować dodatkowe 

projekty, w tym: 

program aktywizacji zawodowej osób do 30. roku 

życia 

program zwiększający aktywność zawodową osób 

w wieku 45/50+ 

programy na rzecz osób bezrobotnych, zwolnionych 

z pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, związanych 

z trudnościami gospodarczymi lub niewypłacalnością 

pracodawcy w warunkach kryzysu finansowego 

program związany z aktywizacją osób bezrobotnych 

na terenach, na których miały miejsce klęski żywiołowe 

program związany z rozwojem małej i średniej przedsiębiorczości 

program na rzecz bezrobotnych będących w szczególnej 

sytuacji na rynku pracy określonych w art. 49 

ustawy. 

Samorządy powiatowe Wielkopolski, wpisując się w zasady 

poszczególnych konkursów, przygotowały ogółem 109 

wniosków, składając zapotrzebowanie na dodatkowe środki 

Funduszu Pracy w łącznej kwocie 113 278 746,59 zł. 

Do dnia 10 września Minister Pracy i Polityki Społecznej 

przydzieliła Wielkopolsce ponad 67% tej kwoty, tj. 

87 015 112,00 zł. Środki finansowe przeznaczone będą 

na aktywizację osób bezrobotnych za pomocą dostępnych 

instrumentów rynku pracy, w zależności od potrzeb 

powiatowych rynków pracy i sytuacji wybranych grup 

bezrobotnych. 

Na program aktywizacji zawodowej osób do 30 roku 

życia samorządy powiatowe pozyskały środki Funduszu 

Pracy w wysokości 35 790 500,00 zł. Dzięki tym środkom 

powiatowe urzędy pracy mogą prowadzić liczne działania 

aktywizujące dla tej szczególnie podatnej na negatywne 

skutki bezrobocia grupie. 

W ramach programu zwiększającego aktywność zawodową 

osób bezrobotnych powyżej 45. roku życia do MPiPS 

wpłynęły 24 wnioski z Wielkopolski. Łączna kwota pozyskanych 

w ramach programu środków pieniężnych wyniosła 

8 649 300,00 zł. 

Na aktywizację bezrobotnych zwolnionych z pracy z przyczyn 

niedotyczących pracowników w warunkach obserwowanego 

obecnie spowolnienia ekonomicznego samorządy 

powiatowe pozyskały 9 517 300,00 zł. 

Majowa powódź, która przyniosła ogromne szkody materialne 

w całej Polsce, nie ominęła także Wielkopolski. 

Usuwanie powstałych zniszczeń, między innymi poprzez 

zaktywizowanie w tym celu osób bezrobotnych, miało 

znaczenie priorytetowe dla poszkodowanych powiatów. 

W ramach programu związanego z usuwaniem skutków 

tegorocznej powodzi na terenie Wielkopolski, w którym 

udział weźmie 414 osób, samorządy powiatowe pozyskały 

środki w wysokości 3 673 000,00 zł. 

W lipcu br. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej 

ogłosiło kolejne trzy konkursy. Największym zainteresowaniem 

w naszym regionie cieszył się program aktywizacji 

zawodowej dla bezrobotnych korzystających ze 

środków na rozwój małej i średniej przedsiębiorczości. 

W ramach tego programu wnioski złożyło 18 samorządów 

powiatowych i pozyskały łączną kwotę w wysokości 

18 843 800,00 zł. Na pozostałe dwa programy – skierowany 

do bezrobotnych znajdujących się w szczególnej 

sytuacji na rynku pracy zgodnie z art. 49 ustawy oraz 

skierowany do bezrobotnych w wieku powyżej 55 lat – 

złożono odpowiednio 12 i 2 wnioski i pozyskano odpowiednio 

9 641 312,00 zł oraz 899 900,00 zł. 

Koordynacja systemów zabezpieczenia 

społecznego – nowe przepisy 

Z dniem 1 maja 2010 r. obowiązują nowe przepisy dotyczące 

koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego 

w UE, w tym również w zakresie świadczeń z tytułu bezrobocia. 

Dotychczas obowiązujące Rozporządzenie Rady (EWG) Nr 

1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania 

systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników 

najemnych, osób prowadzących działalność na własny 

rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających 

się we Wspólnocie zostało zastąpione Rozporządzeniem 

Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 883/2004 z dnia 

29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów 

zabezpieczenia społecznego. Rozporządzenie Rady Nr 

574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania 

Regionalny rynek pracy І 25

RYNEK PRACY W WIELKOPOLSCE 

rozporządzenia Nr 1408/71 zostało zastąpione przez 

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 

Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania 

rozporządzenia Nr 883/2004 (Dziennik Urzędowy 

UE L 284, 30.10.2009). Jednocześnie należy pamiętać, 

iż w odniesieniu do Państw EFTA (Islandia, Liechtenstein, 

Norwegia, Szwajcaria) zgodnie z art. 90 ww. rozporządzenia 

nr 883/2004, po 1 maja 2010 r. w dalszym 

ciągu obowiązują dotychczasowe Rozporządzenia Rady 

Nr 1408/71 i 574/72. 

Nowe przepisy dają możliwość potwierdzenia pracy za 

granicą na własny rachunek (samozatrudnienie), a tym samym 

zaliczenie jej do okresu ubezpieczenia niezbędnego 

do ustalenia wysokości świadczeń z tytułu bezrobocia. 

Zmiany w przepisach dotyczą również transferu zasiłku. 

Okres transferowanego zasiłku może trwać maksymalnie 

do 6 miesięcy. Zasiłek wypłacany jest przez instytucję 

właściwą państwa ostatniego zatrudnienia na konto 

bezrobotnego. Ponadto istnieje możliwość skorzystania 

z prawa do transferu świadczeń więcej niż jeden raz pomiędzy 

okresami zatrudnienia, jednak łączny okres transferu 

zasiłku nie może przekroczyć okresu do 6 miesięcy 

po przedłużeniu przez instytucję właściwą. 

Planowane jest również wprowadzenie Systemu Elektronicznej 

Wymiany Informacji Dotyczących Zabezpieczenia 

Społecznego EESSI 1 w Unii Europejskiej, w ramach którego 

pomiędzy urzędami wymieniane będą standardowe 

dokumenty elektroniczne 2 . 

Od 1 maja 2010 do 30 kwietnia 2012 r. obowiązuje dwuletni 

okres przejściowy w zakresie wprowadzania nowych 

przepisów dotyczących koordynacji systemów społecznych. 

1 Electronic Exchange of Social Security Information 

2 Structured Electronic Documents 

EURES w Wielkopolsce – działania 

podejmowane w pierwszej połowie 

2010 r. 

Działania Europejskich Służb Zatrudnienia (EURES) na 

terenie Wielkopolski mają na celu łagodzenie skutków 

bezrobocia w regionie i wspieranie mobilności w dziedzinie 

zatrudnienia na poziomie międzynarodowym. Zadania 

realizowane w tym zakresie przez pracowników 

publicznych służb zatrudnienia przyjmują formę bezpośredniej 

pomocy udzielanej bezrobotnym, nawiązywania 

współpracy z pracodawcami oraz promowania idei sieci 

EURES. 

Wojewódzki Urząd Pracy w Poznaniu w I półroczu 2010 

r. zamieścił 159 ofert pracy w ramach międzynarodowego 

pośrednictwa pracy. Odpowiedziały na nie 342 osoby, 

a z informacji otrzymanej od pracodawców wynika, że zatrudnienie 

uzyskało 60 osób. Składają się na to rekrutacje 

pracowników do Hiszpanii – 51 osób, Danii – 8 osób 

oraz Wielkiej Brytanii – 1 osoba. 

Na terenie województwa wielkopolskiego Doradcy i Asystenci 

EURES uczestniczyli w XIV Targach Edukacyjnych 

w Poznaniu, IV Targach Edukacji i Pracy przygotowanych 

przez Gminne Centrum Informacji w Mosinie, Gnieźnieńskich 

Powiatowych Targach Pracy oraz w Akademii Rozwoju 

i Przedsiębiorczości zorganizowanej przez Biuro 

Karier Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. 

Poza regionem wzięto udział w dwóch wydarzeniach, tj. 

w Dniu Informacyjno-Rekrutacyjnym, przygotowanym 

przez Wojewódzki Urząd Pracy w Łodzi, oraz w Targach 

Pracy w Gdyni, zorganizowanych przez Wojewódzki Urząd 

Pracy w Gdańsku. 

Doradcy EURES uczestniczyli także w zagranicznych spotkaniach 

we Włoszech. Jednym z nich były Targi Edukacji 

i Pracy dla studentów oraz absolwentów, podczas których 

nawiązano współpracę z pracodawcami z branży hotelarskiej 

i medycznej. Z kolei konferencja dotycząca branży 

medycznej była okazją do omówienia możliwości realizowania 

polsko-włoskich projektów rekrutacyjnych. 

Działania w ramach sieci EURES to także przeprowadzenie 

8 spotkań indywidualnych dla osób wcześniej pracujących 

za granicą, których celem była pomoc w powrocie 

na polski rynek pracy. Przeprowadzone przez WUP 

w Poznaniu zostały również szkolenia dla pracowników 

powiatowych urzędów pracy pt. „Praca za granicą i utrudnienia 

w zatrudnianiu obcokrajowców w Polsce – szanse 

i zagrożenia” oraz dotyczące koordynacji zabezpieczenia 

społecznego. 

Zielona Linia, 

Centrum Informacyjno-Konsultacyjne 

Zielona Linia to pierwsze w Polsce Contact Center w administracji 

publicznej, obejmujące infolinię i portal internetowy, 

które ma odciążyć publiczne służby zatrudnienia 

i usprawnić komunikację pomiędzy urzędami pracy, osobami 

poszukującymi zatrudnienia i pracodawcami. 

Pierwowzór Zielonej Linii powstał w województwie podlaskim 

w listopadzie 2007 r. w ramach projektu finansowanego 

z EFS pt. „Urząd Pracy 7 dni w tygodniu, 24 h na 

dobę”, poprzez który Wojewódzki Urząd Pracy w Białymstoku 

wprowadził nowy system zarządzania relacjami z klientem, 

oparty na infolinii i internecie. W roku 2008 przystąpiono 

do realizacji projektu o zasięgu ogólnopolskim 

pt. „Zielona Linia, Centrum Informacyjno-Konsultacyjne”, 

26 І Regionalny rynek pracy

ealizowanego w ramach Działania 1.1 PO KL. Liderem 

projektu jest Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich w Warszawie 

(instytucja działająca przy Ministerstwie Pracy 

i Polityki Społecznej), a partnerem WUP w Białymstoku, 

w którym mieści się również główna centrala projektu. 

Wojewódzki Urząd Pracy w Poznaniu przystąpił do projektu 

Zielonej Linii w październiku 2009 r. poprzez podpisanie 

z Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich porozumienia 

o współpracy w zakresie projektu. W wyniku tego porozumienia 

pięciu pracowników WUP w Poznaniu uzyskało 

kwalifikacje Konsultanta Lokalnego, odpowiedzialnego 

za usługi informacyjne w ramach Zielonej Linii. 

Głównym założeniem projektu jest funkcjonowanie infolinii 

pod numerem telefonu 19524 (koszt połączenia jak 

za połączenie lokalne) wszystkie zainteresowane osoby 

mogą uzyskać informacje o warunkach rejestracji w powiatowym 

urzędzie pracy, uprawnieniach przysługujących 

osobom bezrobotnym, usługach i formach wsparcia 

dla tych osób, ofertach pracy, szkoleniach oraz o innych 

zagadnieniach rynku pracy. Pracodawcy mogą natomiast 

uzyskać informacje na temat możliwości współpracy 

z urzędami pracy. Połączenie w ramach infolinii jest kierowane 

do Contact Center Zielonej Linii w Białymstoku, 

gdzie informacji osobom zainteresowanym udziela 30 

konsultantów, którzy pracują w dni powszednie od 8.00 

do 18.00. Klienci oczekujący szczegółowej informacji 

dotyczącej działalności konkretnego urzędu pracy łączeni 

są przez konsultantów z pracownikiem tego urzędu. 

Infolinia współpracuje z 318 urzędami pracy w Polsce, 

w tym z WUP w Poznaniu i jego oddziałami zamiejscowymi 

w Kaliszu, Koninie, Lesznie i Pile oraz 18 powiatowymi 

urzędami pracy i ich filiami w Wielkopolsce (PUP 

Chodzież, PUP Czarnków i Filia Wieleń, PUP Gostyń, PUP 

Grodzisk Wlkp., PUP Kępno, PUP Krotoszyn, PUP Leszno, 

PUP Międzychód, PUP Nowy Tomyśl, PUP Ostrzeszów, PUP 

Piła i Filia Wyrzysk, PUP Poznań, PUP Rawicz, PUP Szamotuły, 

PUP Środa Wlkp., PUP Turek, PUP Wągrowiec, PUP 

Wolsztyn), w których powstały tzw. stanowiska PAK Zielonej 

Linii (Punkty Abonencko-Konsultacyjne). Obecnie na 

stanowiskach PAK aktywnych jest 35 Konsultantów PAK 

(Konsultanci Lokalni), którzy odbierają przekierowane 

rozmowy z Centrum i udzielają szczegółowych informacji 

na temat usług urzędu. 

zamieszczenia na stronie internetowej Zielonej Linii swojego 

życiorysu, a pracodawcy – ofert pracy. 

W czerwcu 2010 r. Zielona Linia obsłużyła 5495 rozmów 

telefonicznych oraz 500 zapytań mailowych, stronę internetową 

odwiedzono 13 820 razy. Dotąd konto na portalu 

założyły 3552 osoby poszukujące pracy, a 1324 zamieściły 

swoje CV. 

Największy odsetek klientów Zielonej Linii to mieszkańcy 

województwa mazowieckiego (ok. 90%), głównie Warszawy. 

Najczęściej z usług Contact Center korzystają osoby 

w wieku od 25. do 45. roku życia (74%). Struktura klientów 

Centrum według poziomu wykształcenia przedstawia 

się następująco: 55% klientów ma wykształcenie wyższe, 

35% – średnie, 8% – zawodowe, a 2% – podstawowe. 

49% klientów to osoby poszukujące pracy, 35% to osoby 

bezrobotne zarejestrowane w powiatowym urzędzie pracy, 

14% to pracodawcy. Jak wynika z analiz, głównymi źródłami 

informacji o Zielonej Linii są internet oraz powiatowe 

urzędy pracy, a najczęściej zadawane przez klientów 

pytania dotyczą prawa pracy i zagadnień związanych 

z rejestracją w powiatowym urzędzie pracy. Większość informacji 

z tego zakresu przekazują konsultanci z Contact 

Center w Białymstoku. 

Projekt Zielona Linia to obok informacji telefonicznej 

również strona internetowa www.zielonalinia.gov.pl, na 

której zamieszczono poradniki pomocne w poszukiwaniu 

pracy i zakładaniu działalności gospodarczej, m.in. 

„Jak przygotować się do rozmowy kwalifikacyjnej”, „CV 

w pigułce. Prosta recepta na zatrudnienie”, „Jak założyć 

firmę?”. Osoby zainteresowane studiami za granicą 

mogą tu znaleźć informacje o zagranicznych uczelniach. 

Na portalu można także skorzystać z wyszukiwarki ofert 

pracy importowanych z najważniejszych stron z ofertami 

oraz z wyszukiwarki szkoleń komercyjnych i bezpłatnych. 

Ponadto osoby poszukujące pracy mają możliwość 

Regionalny rynek pracy І 27

Program Operacyjny Kapitał Ludzki 

Samorząd Województwa Wielkopolskiego 

Wojewódzki Urząd Pracy w Poznaniu – 

Instytucja Pośrednicząca komponentu regionalnego 

Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 

ul. Kościelna 37 

60-537 Poznań 

tel. 61 846 38 78 

fax 61 846 37 20 

www.efs.wup.poznan.pl 

Punkt Informacji i Promocji EFS 

tel. 61 846 38 23 

e-mail: infoefs@wup.poznan.pl 

Udzielanie informacji 

pn. - pt. od godz. 8.00 do 14.00 

Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej 

w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego 

Egzemplarz bezpłatny, listopad 2010 r.

KAPITAŁ LUDZKI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?