ISSN-2233-0917

More documents

Recommendations

Info

Pogledi Književnik Nikola Jovanović: “Vuk Karadžić je mitologizovana ličnost narodne populističke retorike nazvane ‘gunj i opanak’” Evo kako ta mitološka, seljačka, ali neuporedivo nadmoćnija strana Srbije opisuje recimo Vukovo opismenjavanje: “Polupismeni rođak Jefto Savić ga učio da piše guščijim perom, na papiru od puščanih fišeka, mastilom načinjenim od razmućenog baruta.” Piše: Sead Zubanović Ko K je stvarno bio čovjek čije je Kpoprsje obavezno prisutno u Ksvim aulama osnovnih i srednjih škola, fakulteta, naučnih institucija, opština, vladinih zgrada i parkova Srbije? Ko je čovjek sa turskim fesom na glavi, ogromnih, zmijolikih, nehigijenskih brkova koji često služe da prikriju krezubost njihovih vlasnika usput mu dajući autoritativan izgled, strogog pogleda uperenog tamo negdje gj daleko, daleko u prošlost? Šta predstavlja on Srbiji pa je njegova bi- sta neizostavan dekor pozadine pri davanju inervjua svih iole poznatijih ličnosti kulturnog i političkog života te zemlje. A što se tiče njegove slike, kako to da nema, niti smije biti učionice u kojoj se obrazuju srpska djeca i omladina da nije okačena. Čime je dotični to zaslužio? Đetić neznana “junaka” Rođen je 1787. godine u Tršiću, negdje kod Loznice (Osmansko carstvo), a umro u Beču 1864. ( Austrija-Ugarska). Za majku se zna da joj je ime bilo Jegda, djevojačko prezimena Zrnić, doselila iz sela Drobnjaka (Crna Gora). Oca mu slabo, blijedo ili nikako ne spominju u biografijama pa bi se moglo zaključiti da je Vuk po svemu sudeći “đetić neznana junaka”. Školovanje mu bi stalno u nekim prekidima. Nauči pisati i čitati uz jedinog pismenog čovjeka u čitavom kraju, Jevtu Savića. Obrazovanje započeto u Loznici prekinuo je zbog bolesti. Nastavi se školovati u manastiruTronoši gdje je su ga umjesto da uči, tjerali da čuva stoku pa se i odatle brzo vratio kući. Na početku Prvog srpskog ustanka bio je pisar kod hajdučkog harambaše Đorđa Ćurćije, a iste godine pokuša upisati gimnaziju u Sremskim Karlovcima. Nisu mu dali jer je već bio prestar, napunio devetnaest godina. Pa onda kažu biografi da je u Petrinji nekoliko mjeseci učio njemački jezik. Može biti da je i tada bilo nekakvih kurseva. Pokušao se dodvoriti tada prvaku srpske književnosti, ali nije išlo. Citiram: Dositej Obradović ga je grubo odbio i nije mu htio pomoći u školovanju pa je razočaran nastavio raditi kao pisar. Kasnije u nastojanju da ide regularnim putem u obrazovanju, upisuje Dositejevu školu kada je otvore- na, ali i nju ovaj put zbog “bolesti” napušta i odlazi u Novi Sad i Peštu na liječenje. Hrom, zgrčene noge u Beogradu kasnije radi kao učitelj. (Koga li je i čemu on mogao učiti sa svojim baš površnim znanjem ili bolje rečeno neznanjem?) 1810. godine odlazi u Negotin gdje radi kao činovnik. Poslije propalog ustanka, preko Zemuna, sa “porodicom”, tako piše, bježi u Beč gdje ženi već poodmaklo trudnu Njemicu Anu Kras. Da je znao mogao je već tada “patentirati” taj način dobijanja “papira” koji omogućuju useljenicima pravo na boravak. Vjenčali su se u katoličkoj crkvi u kojoj su krstili jedanaestero svoje(?) djece, dvoje nisu jer su umrla po rođenju. Za njegovu vjeru piše u vjenčanom listu da je “Unijat”. (Naziv za “grkokatoličanstvo” koje je oblik katoličanstva karakterističan za područje Austro- Ugarske, što predstavlja u stvari istupanje iz pravoslavnog kanona i priznavanje pape kao vjerskog poglavara.) Slovenac Jernej Kopitar ga upoznaje kao autora “Spisa o propasti srpskog ustanka”. Ovaj intelektualac, u to vrijeme cenzor slavenskih knjiga, predloži Vuku, vidjevši valjda tu granice njegove sposobnosti, da prikuplja narodne pjesme. Međutim, on uporno nastavlja rad Crnogorska pjesnikinja Milica Kralj u svom referatu između ostalog kaže: “...da je očigledno kako se ukrštaju krugovi zla Vuka i Andrića i da je Andrićeva mržnja nastavak Vukove duhovne vertikale”. na pokušaju izmjene srpskog jezika, za koji zaista nije imao ni blizu potrebnog znanja. Knez Srbije, Miloš Obrenović, koji je dotičnog nazivao “dojučerašnjim kozarom” zabranio mu je štampanje knjiga po Srbiji, a zbog dobrih veza ostvarenih poslušnošću, i po Austriji. Uzalud mu se Vuk dodvoravao napisavši podrepaški rad 1828. “Miloš Obrenović knjaz u Srbiji”. Pored Miloša Obrenovića i Dositeja Obradovića, najveći Vukov “protivnik” bio je Jovan Hadžić, osnivač i predsjednik Matice srpske i jedan od najobra- zovanijih Srba tog vremena. Ni srpska crkva nije prihvatala njega kao budućeg jezičkog reformatora. Biografi bilježe i ovaj podatak: “Svojim dugim i plodnim radom stiče brojne prijatelje u Rusiji gdje dobija penziju 1826. godine”!? Spominje se još da je upisao medicinu pa odustao zbog “nedostatka predznanja”?! Sjedinjenjem “Magistrata” i “Suda beogradskog” g u proljeće 1831. godine imenovan je za predsjednika te institucije. (Danas bi to bila funkcija u rangu gradonačelnika Beograda, kažu da je obnašao, a čini se da zbog uljepšavanja njegove biografije o ovoj činjenjici, po običaju, lažu?) Na “njegovom” narodnom jeziku 1847. štampane su četiri knjige i to Rat za srpski jezik Đure Daničića, Pesme Branka Radičevića, Njegošev Gorski vijenac i Vukov prijevod diskutabilnog Novog zavjeta a što se određuje kao datum Kardži- ćeve “pobede”. Eto, odmah u naslovima djela nalaze se skupa ekavica i ijekavica pa kako se može reći da je to jedan jezik, kad su u pitanju dva izričaja? Prije smrti i u Beču je “izganjao” penziju (po starom crnogorskom neradničkom običaju, a prije bi to mogla biti ostvarena socijalna pomoć.). Četiri godine po njegovoj smrti, 1868. “priznat” mu je jezik za zvanični književni. Njegove kosti su prenesene u Beograd 1897. godine. 3. maj - 23. džumade-l-uhra 26
Mit o Vuku Znači, trebalo je da prođu 33 ljeta dok se u Srbiji napravio mit o Vuku, pa da se u porti Saborne crkve zakopaju njegovi zemni ostaci odmah na ulazu pored groba Dositeja Obradovića koji je, da bi se izravnao sa Vukovim, morao biti pomjeran. U evropsku književnost je ušao zahvaljujući bosanskoj epskoj pjesmi naslova Hasanaginica a koju je sa ikavskog preveo na ijekavski dijalekt i dodao joj svoj jedan stih uzimajući čak sebi za pravo da mijenja neke riječi, što je kasnije, srećom, lahko prepoznato i izbrisano. Pjesma o ženi age Hasana objavljena je u njegovoj zbirci pod nazivom: Mala prostonarodnja slaveno-serbska pjesnarica. Čuveni Gete se sa Hasanaginicom već bio upoznao o preko opata Alberta Fortisa koji je pronašao i zapisao njene stihove obilazeći Dalmaciju. (grad Klis, gdje je pjesma nastala, dugo je bio pod bosanskom upravom) Stanislav Vinaver, pod naslovom Geteova zanesenost srpskom poezijom, piše: “Hasanaginica mu je bila otvorila oči za bezdan srpske narodne poezije. Pred takvom pojavom krajnje ženstvenosti Gete je zanijemio u ushitu. Otuda činjenica da je Gete preveo Hasanaginicu tako nadahnuto.” Jovan Aleksić dodaje: “Kada je učena Evropa zahvaljujući Vukovoj Pjesmarici upoznalaa naše narodne pesme počela se pitati: ‘Kakav je to narod koji ima tako lepe pesme?!’ Pesme su same odgovorile: ‘Kakav narod, takve pesme!’” Kažu da je Vuk umro sa knjigom narodnih pjesama na rukama. Može biti istina jer to prikupljanje i prisvajanje bosanskih i crnogorskih pjesama je jedino što je Vuk sam uradio. U toj knjizi se nalazi i kasnije uglazbljena, naravno bosanska pjesma, Haj, kolika je Jahorina planina. Imena kao što su: Aleksandar Puškin, Valter Skot, Kazimir Buđinski, Šarl Vodije, Merime, Voskotov, Herber, Kazinci. Potpisani su kao prevodioci Hasanaginice na sve evropske jezike. Što se tiče “borbe” za narodni srpski jezik svi iole obrazovani u Srbiji znaju, ali neće da kažu istinu. Jedni iz straha zbog osude mitom m zatrovane javnosti, drugi što smatraju uzaludnim to javno reći, a treći najmnogobrojniji otvoreno govore da bi bilo šteta pokvariti bajku o Vuku Srbima istinom “...da je Vuk Karadžić obični plagijator tuđih djela”. Pravi inicijator upotrebe narodnog jezika je u stvari Dositej Obradović koji je bio i nosilac nacionalne ideologije rekavši prije Vuka da su granice Srbije tamo gdje god se govori štokavskim narječjem (Velika Srbija prije Garašanina). Autor je svečane pjesme Vostani Serbie, programskog djela Život i priključenije, prevodilac Ezopovih basni... Bio je prvi ministar prosvjete u Srba, član Praviteljstvujuščeg sovjeta i lični savjetnik vožda Karađorđa. Zagovornik je velikosrpske nacije čije je osnove zacrtao 1783. godine na Balkanu i kroz svoju krilaticu “tri vere jedan narod”. Srbija ga nije prihvatila iz samo jednog razloga, nije bio seljak, nego građanin. Nije bio ruralan, a sa takvima se Srbija ne poistovjećuje. Pravi autor reformisane srpske gramatike je Avram Mrazović koji je izdao 1810., četiri godine prije Vukove Pismenice serbskog jezika. “Pravi reformator srpskog pisma je Savo Mrkalj (rekao za sebe da je hrvatske narodnosti, grčkoistočne vjere). Vukov prevodilački rad se pripisuje Đuri Daničiću (koji je po nagovoru Karadžića promijenio ime i prezime da bilo više srpsko, prije se zvao Đorđe Popović). Čuveno pravilo: “Piši kako govoriš”, vlasništvo je Nijemca imenom Johann Andelung, Andelungov princip. Od tog pravila u Srbiji ima puno odstupanja, slovo “h” je naprimjer van upotrebe. Ni Vukov Novi zavjet nikada nije zaživio. Srpska crkva sa mitropolitom Leonijem Lambovićem, Rusko biblijsko društvo, vlast u Srbiji (knjaz Miloš), austrijska srpska crkva i srpska inteligencija istog su mišljenja, da je štetan po pravoslavlje. Danas ga porede sa brošurama koje poklanjaju Jeho- Znači, trebalo je da prođu 33 ljeta dok se u Srbiji napravio mit o Vuku, pa da se u porti Saborne crkve zakopaju njegovi zemni ostaci odmah na ulazu pored groba Dositeja Obradovića koji je, da bi se izravnao sa Vukovim, morao biti pomjeran. vini svjedoci i druge sekte jer je štampan novcem Austro- Ugarske koji je odobrila sama kraljica i dijeljen besplatno. Vuk je javno optužen da nikada crkvi nije vratio spise pod nazivom Srbulje za koje kažu da se sada nalaze u muzejima širom Evrope, posuđene mu od strane crkve za rad na Zavjetu. Tvrdi se da ih je prodao i uredno naplatio ogroman iznos jer je svaki primjerak, u tom vremenu, imao cijenu jednog punokrvnog konja. Vukov Rječnik je također odbačen. Crkva se prva odmah pobunila, zato što su u njemu taksativno zapisane sve moguće srpske psovke. Zaista nema logičnog odgovora kako je još uvijek tako visoko rangiran u srpskom narodu čovjek za koga se zna da je njegovo obrazovanje bilo na nivou današnja četiri razreda osnovne škole, da je njegov jezik, jezik konjušara i pijace, da je bio iskompleksirano obogaljeno seljačko dijete, ismijavan cijeloga života, željan slave i novca, pun gorčine i preteča današnjih dilera umjetninama. Književnik Nikola Jovanović svojom tvrdnjom da je isti: “mitologizovana a ličnost, narodne populističke retorike nazvane ‘gunj i opanak’”, 3. maj - 23. džumade-l-uhra 27
Page 1 and 2: Uvodnik: BlagDAN džamija ISSN-2233
Page 3: SAFF broj 339 Sadržaj Hutbe iz tri
Page 6 and 7: Hutba Na mizanu - ahiretskoj vagi,
Page 8 and 9: Hutbe iz tri sveta mesdžida Mekka:
Page 10 and 11: Polumjesec Popis stanovništva u Bi
Page 12 and 13: Islam My Life TV Albin Hadžič je
Page 14 and 15: Društvo Dvadeset godina Udruženja
Page 16: Umrežavanje bošnjačko - musliman
Page 19 and 20: je i taj psihosocijalni faktor u Sr
Page 21 and 22: Društvo odgovorio: “Eh, evo ti,
Page 23 and 24: Hadži Ejub Vidimlić prebivalište
Page 25: Spuštanje u kabur rahmetli Ejuba V
Page 29 and 30: se bolest na vrijeme ne liječi pre
Page 31 and 32: Pozicija Sunneta u odnosu na Kur’
Page 33 and 34: Islamske teme Zamisli Hakeza istesl
Page 35 and 36: mjestima i tako dočekali jutro. Od
Page 37 and 38: U ajetima, koji govore o Karunu, Al
Page 40 and 41: Kutak mudrosti Umorom se Džennet s
Page 42 and 43: Kutak za islamsku omladinu Tuzla OA
Page 44 and 45: Komentar polumjeseca Serijali - Kon
Page 46 and 47: Zločin (a) Ženevskih konvencija i
Page 48 and 49: Zelena transferzala Crna Gora Islam
Page 50 and 51: Islamnet SAD Novi talas islamofobij
Page 52 and 53: Sirija Sirijska slobodna vojska odb
Page 54 and 55: Svijet medija Terorizam i druge vje
Page 56 and 57: Svijet medija Njemačko političko
Page 58 and 59: Zanimljivo Iz povijesti muslimana K
Page 60 and 61: drla u unutrašnjost Ka’be, poru
Page 62 and 63: cima znamenitog El-Azhara i učitel
Page 64 and 65: No comment Lopovi u Srbiji ukrali z

ISSN-2233-0917

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?