29.08.2015 Views

wersja elektroniczna - Muzeum Kultury Ludowej Pogórza Sudeckiego

wersja elektroniczna - Muzeum Kultury Ludowej Pogórza Sudeckiego

wersja elektroniczna - Muzeum Kultury Ludowej Pogórza Sudeckiego

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

steczku pod Górami Orlickimi. Jej przyszłym małżonkiem<br />

był Jerzy Nowotny, również z Dobruszki. Mimo,<br />

że zakończyła się wojna siedmioletnia o Śląsk pomiędzy<br />

Prusami i Austrią, to nadal wisiała groźba wojen. Jerzy<br />

Nowotny obawiając się, że zostanie zabrany do wojska<br />

austriackiego uciekł z domu do Kłodzka, które było<br />

już wtedy w państwie pruskim. Zamieszkał w Kłodzku<br />

u swojego krewnego. Umówił się ze swoją narzeczoną<br />

(Magdaleną), że spotkają się w Wambierzycach, dokąd<br />

Magdalena przybędzie w niedługim czasie w tradycyjnej<br />

pielgrzymce z Czech. Tam się rzeczywiście spotkali<br />

i 5 lutego 1792 r. odbył się ich ślub w katedrze kłodzkiej.<br />

Niestety, Jerzego wcielono przymusowo do wojska pruskiego.<br />

Służył najpierw w Kłodzku, potem w twierdzy<br />

w Nysie. W 1794 r., doszło w Polsce do wybuchu powstania<br />

kościuszkowskiego, o niepodległość kraju.<br />

Pierwsza bitwa powstańców pod Racławicami była dla<br />

powstańców zwycięska. Kościuszko szedł na Warszawę,<br />

by udzielić pomocy powstańczej Warszawie. Wtedy, car<br />

rosyjski zwrócił się do króla pruskiego o pomoc przeciwko<br />

powstańcom polskim. Król pruski wysłał do walki<br />

z powstańcami garnizon z Nysy. Takim to sposobem,<br />

doszło do tego, że Jerzy Nowotny, dziadek Bożeny Nemcowej,<br />

był uczestnikiem bitwy pod Maciejowicami, po<br />

stronie pruskiej. Został w tej bitwie ciężko ranny, powrócił<br />

do Nysy i został zwolniony z wojska. Zamieszkał<br />

z rodziną w Kłodzku. Zarabiał na utrzymanie rodziny<br />

produkcją i sprzedażą koców. Zmarł w 1805 r., pozostawiając<br />

wdowę (Babunię) z pięciorgiem dzieci bez jakichkolwiek<br />

środków. Babunia zdecydowała się wrócić<br />

do Czech, do Gór Orlickich, gdzie mieszkali jej krewni.<br />

Nemcowa napisała powieść Babunia w ostatnich latach<br />

swego krótkiego życia. Zmarła w 1862 r., nie mając<br />

jeszcze 42 lat. Były to lata dla niej i dla całej rodziny<br />

bardzo trudne. Jej mąż<br />

stracił pracę w związku<br />

z działalnością patriotyczną,<br />

a twórczość literacka<br />

kobiet nie była w tamtych<br />

czasach doceniana. Ukochany<br />

i utalentowany syn<br />

Hynek zmarł na gruźlicę.<br />

Śmiertelnie chora pisarka<br />

– prawie bez środków do<br />

życia – wracała w ostatnich<br />

latach życia do kojących<br />

wspomnień z lat dzieciństwa,<br />

do szczęśliwych lat<br />

młodości, które były związane<br />

z uroczą doliną w Ratiborzicach<br />

i z umiłowaną<br />

babcią, która uczyła swoją<br />

wnuczkę kochać czeska ojczyznę.<br />

Całe jej dorosłe ży-<br />

cie było pełne cierpienia. Dzisiaj cenimy ją, jako jedną<br />

z największych osobowości czeskich kobiet, w całej historii<br />

czeskiego narodu.<br />

Alois Jirasek<br />

Urodził się w Hronovie<br />

w roku 1851. Jego ojciec<br />

był miejscowym piekarzem<br />

i drobnym rolnikiem.<br />

Utalentowany syn Alois<br />

uczył się w gimnazjum<br />

w Broumovie, następnie<br />

w Hradcu Králové i na Uniwersytecie<br />

Karola w Pradze.<br />

Już jako student miał<br />

wielkie sympatie do narodu<br />

polskiego. Interesowały<br />

go losy uciekinierów po<br />

klęskach powstania listopadowego<br />

1830 r. i powstania<br />

styczniowego z 1863 r.<br />

Po studiach, najpierw był<br />

profesorem historii w Litomyślu,<br />

później w Pradze.<br />

Jest czeskim „Sienkiewiczem”.<br />

Alois Jirasek<br />

W swoich dziełach popularyzował historię narodu<br />

czeskiego od czasów mitologicznych do XX wieku. Najbardziej<br />

popularne są jego powieści o tematach pochodzących<br />

z czesko-kłodzkiego pogranicza: czterotomowa<br />

kronika „U nas”, dotycząca dziejów Hronova z pierwszej<br />

połowy XIX wieku i pięciotomowa powieść „F.L.Vek”<br />

o Dobruszce w czasach odrodzenia narodowego w drugiej<br />

połowie XVIII wieku. Mnie, osobiście bardzo bliskie<br />

są jego krótkie opowieści, na pierwszym miejscu<br />

opowieść „Gość” (po czesku „Host”).<br />

W opowieści „Gość” czytamy o własnych wspomnieniach<br />

autora z lat młodzieńczych, gdy miał 15 lat<br />

i uczęszczał do szkół w Broumovie. W czerwcu 1866 r.<br />

wybuchła wojna prusko-austriacka i trzy armie pruskie<br />

przekroczyły granice Czech. Przez rodzinne miasto Jiraska,<br />

Hronov, oddziały armii następcy tronu pruskiego<br />

Friedricha Wilhelma – podążające w stronę Nachodu –<br />

przechodziły 26 czerwca 1866 r. W środku Hronova zatrzymały<br />

się, żeby odpocząć. Młody Jirasek obserwował<br />

ruch wojska z ogrodu rodzinnego domu. W pewnym<br />

momencie zbliżył się do niego młody żołnierz w pruskim<br />

mundurze. Okazało się, że nie jest Niemcem, ale<br />

że jest Polakiem z Poznańskiego, że nazywa się Stanisław<br />

Koroński i że jest zmuszony, jako Polak z zaboru<br />

pruskiego walczyć o obce interesy prze-<br />

c.d. s. 15<br />

11

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!