wersja elektroniczna - Muzeum Kultury Ludowej PogÃ³rza Sudeckiego

More documents

Recommendations

Info

ROZMOWA Z UCZONYM ▶ prof. zw. dr hab. Jan Rzońca ganych wyników, z czasem staje się jedną z najważniejszych pasji życiowych. Cóż mogę radzić kudowskiej młodzieży? Przede wszystkim uświadomienia sobie, że trzeba się solidnie uczyć. Warto studiować i to nie tylko dla uzyskania dyplomu ukończenia wyższej uczelni, ale przede wszystkim dla realizacji własnych zainteresowań i wzbogacenia swojej osobowości. Decydując się na wybór studiów należy brać pod uwagę nie tyle kierunki „modne”, ale dające możliwości przyszłego zatrudnienia oraz realizację swoich upodobań i pasji życiowych. Praca podjęta zgodnie z własnymi zainteresowaniami staje się nie tylko obowiązkiem, ale może być również wielką przyjemnością i źródłem satysfakcji. PK: Kudowianie z sympatią wspominają Pana Profesora jako niegdysiejszego swojego pedagoga w liceum. A jak Pan wspomina kudowskie liceum i jego uczniów? J.R: W Liceum Ogólnokształcącym w Kudowie Zdroju pracowałem przez 10 lat jako nauczyciel historii. Trzykrotnie byłem wychowawcą klasowym. Dwukrotnie doprowadziłem swych podopiecznych do matury. Będąc po raz trzeci wychowawcą opiekowałem się moimi wychowankami do ukończenia drugiej klasy liceum. Nie zdążyłem ich doprowadzić do matury, ponieważ w rok po uzyskaniu doktoratu podjąłem pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu (rok akademicki 1981/1982), która w 1994 r. przekształcona została w Uniwersytet Opolski, gdzie nadal pracuję. Pracę w kudowskim liceum kierowanym wówczas przez dyrektora mgr. Franciszka Śleziaka, a w końcowym okresie mojej pracy przez, nieżyjącego już niestety, mgr. Zbigniewa Krysiaka wspominam miło i z wielkim sentymentem. Dyrektorzy potrafili wytworzyć dobrą atmosferę w pracy. Istniały stosunki wzajemnego zrozumienia między dyrekcją a nauczycielami oraz między gronem pedagogicznym a uczniami. Mieliśmy zdolnych, ambitnych i pracowitych uczniów, którzy osiągali dobre oraz bardzo dobre wyniki w nauce i sporcie (sukcesy w siatkówce na szczeblu wojewódzkim zarówno dziewcząt jak i chłopców). Większość naszych absolwentów po pomyślnie zdanych egzaminach wstępnych była przyjmowana na wyższe uczelnie, przy olbrzymiej wówczas konkurencji. Moi uczniowie i wychowankowie dostawali się na różne kierunki studiów, w tym również − humanistyczne. Zostali prawnikami, historykami, polonistami, inżynierami i lekarzami, ukończyli również różne filologie i inne kierunki studiów. Czas upływa szybko, niestety zbyt szybko. Cieszy jednak fakt, że pomimo jego upływu więzi wzajemnego szacunku, sympatii, zrozumienia i potrzeby wzajemnych spotkań dotrwały do czasów obecnych. Wyrazem tego są kilkakrotne spotkania − zjazdy organizowane przez moich byłych wychowanków z okazji okrągłych rocznic zdania matury (20 i 25-lecia), pomimo że są Oni rozproszeni nie tylko po Polsce, ale również daleko poza jej granicami. PK: Prosimy przypomnieć naszym czytelnikom jakie są korzenie Pana Profesora i jak Pan trafił do Kudowy? J.R: Z pochodzenia i urodzenia jestem Sądeczaninem. W Nowym Sączu ukończyłem Liceum Pedagogiczne. Pracę nauczycielską rozpocząłem na Sądecczyźnie w połemkowskiej wiosce Florynka na trasie drogowej Grybów – Krynica-Zdrój. Pracowałem tam niespełna 8 miesięcy, ponieważ zostałem powołany do 2-letniej zasadniczej służby wojskowej. Po jej odbyciu postanowiłem podjąć pracę nauczycielską w powiecie jeleniogórskim. Skąd taka decyzja, skoro Sądecczyzna jest malowniczym regionem pod względem geograficznoprzyrodniczym, ciekawym historycznie i posiadającym bogatą i bardzo różnorodną kulturę i sztukę, w tym również ludową. Otóż młodość ma to do siebie, że pragnie się poznawać to co nowe i być tam, gdzie się jeszcze dłużej nie było. W okresie nauki w Liceum Pedagogicznym w Nowym Sączu, a następnie w czasie półrocznej służby wojskowej w Podoficerskiej Szkole Radiotechnicznej w Jeleniej Górze miałem okazję poznać piękno Kotliny Jeleniogórskiej i Karkonoszy. Zostałem zauroczony tym regionem. Po odbyciu służby wojskowej postanowiłem zrealizować podjęte wcześniej zamierzenia. Zgłosiłem się do Kuratorium Okręgu Szkolnego we Wrocławiu, aby podjąć pracę w powiecie jeleniogórskim. Splot okoliczności sprawił, że trafiłem do powiatu kłodzkiego, konkretnie do Ołdrzychowic Kłodzkich (na trasie z Kłodzka do Lądka-Zdroju). Przepracowałem tam ponad rok, po czym również wskutek różnych zbiegów okoliczności w roku szkolnym 1963/64 uzyskałem przeniesienie do pracy w Szkole Podstawowej w Kudowie Czermnej. Przepracowałem tam 9 lat. Uczyłem historii, geografii i wychowania fizycznego. Tam też poznałem moją Żonę, mieszkankę Czermnej, świeżo upieczoną nauczycielkę Szkoły Podstawowej nr 2 w Kudowie-Zdroju, absolwentkę Liceum Pedagogicznego w Kłodzku. Wkrótce pobraliśmy się. Po ślubie ukończyłem historię z geografią w II Studium Nauczycielskim we Wrocławiu, później studia historyczne w WSP w Opolu. Natomiast Żona ukończyła matematykę na Studium Nauczycielskim w Legnicy, następnie matematykę w WSP w Opolu, uzyskując stopień magistra. W trakcie kontynuowanych studiów urodził nam się syn Janusz i córka Beata. Obydwoje również ukończyli studia pedagogiczne i są nauczycielami. Jaki zawód wybiorą wnukowie trudno teraz przewidzieć. Decyzję o przybyciu do Kudowy uważam za szczęśliwą i trafnie podjętą w moim życiu, zarówno pod względem zawodowym jak i rodzinnym. Ziemia Kłodzka (w tym również Kudowa) zauroczyła mnie. W celu propagowania jej piękna, zabytków i bogatej, chociaż bardzo skomplikowanej historii, zostałem przewodnikiem sudeckim. Poszerzając swoje zainteresowania turystyczno-krajoznawcze zdobyłem licencję pilota wy- 4
ROZMOWA Z UCZONYM ▶ prof. zw. dr hab. Jan Rzońca cieczek zagranicznych oraz uprawnienia przewodnickie na Pragę − stolicę Czech. O moim przywiązaniu do Kudowy-Zdroju niech świadczy fakt, że od 1981 r. dojeżdżam do pracy na opolską uczelnię zamiast przenieść się i zamieszkać na stałe wraz z rodziną w Opolu, również pięknym i prężnie rozwijającym się mieście wojewódzkim. PK: Na zakończenie przejdźmy do 70-tej rocznicy września 1939 r. Czy pamięć września ‘39 i wojny ma jakieś znaczenie w dzisiejszych postawach Polaków? J.R: Wrzesień 1939 r. rozpoczął tragiczny w dziejach narodu i państwa polskiego niemal siedmioletni okres okupacji hitlerowskiej i radzieckiej. 1 września Niemcy uderzyły na Polskę, a 17 września Armia Czerwona zajęła wschodnie obszary II Rzeczypospolitej. Naród polski w okresie okupacji hitlerowskiej wykazał się niezwykłą solidarnością, bohaterstwem, wręcz heroizmem w walce z hitlerowskim okupantem. Żołnierze polscy, walczyli z Niemcami na różnych frontach II wojny światowej. W kraju Polacy stworzyli na niesłychaną skalę ruch oporu, walcząc i dokonując licznych dywersji oraz sabotaży przeciwko niemieckiemu okupantowi. Ta bohaterska i nieugięta postawa na trwałe weszła do naszej historii i historii II wojny światowej. Jak pamięć września i II wojny światowej wpływa na dzisiejsze postawy Polaków? Aby to ocenić należałoby na ten temat przeprowadzić badania socjologiczno-historyczne i to w odniesieniu do różnych grup wiekowych Polaków. Z codziennej obserwacji zachowań i potocznych rozmów wynika, że inaczej pamiętają i wypowiadają się na ten temat Polacy, którzy byli bezpośrednimi uczestnikami tych wydarzeń i przeżyli koszmar okupacji. Inne postawy reprezentuje dzisiejsza młodzież, szczególnie ta która nie interesuje się historią, w tym okresem II wojny światowej. Z pewnością znaczna część ludzi młodych i średniego pokolenia, która wrzesień 1939 r. i okupację zna z lekcji i podręczników historii oraz z opowiadań najstarszych członków rodziny, bezpośrednich uczestników tych wydarzeń, traktuje je jako coś odległego, nie zawsze wierząc, że te tragiczne wydarzenia miały w takim wymiarze miejsce. Należy sądzić, że ludzie młodzi, dobrze wykształceni, znający obce języki, czujący się Europejczykami, chętnie podejmujący pracę w innych krajach niż własnym, chcą żyć przyszłością, korzystać z dobrodziejstw, które daje im jednocząca się Europa, niechętnie na co dzień powracają do okropności okupacji i do przeszłej martyrologii naszego narodu, co nie oznacza, że nie są dumni z naszej przeszłości i bohaterskiej walki z okupantem. Nie chcą jednak dzielić, ale jednoczyć i trudno się temu dziwić. Postawy te mogą być z goryczą i rozczarowaniem przyjmowane przez starszą i rozpatrującą bohaterską przeszłość część społeczeństwa, ale też trzeba je traktować ze zrozumieniem i zarazem przedstawiać młodzieży prawdziwy i obiektywny przebieg tych wydarzeń, które nie powinny ulec wypaczeniu, przedawnieniu i zapomnieniu. Należy też uświadamiać młode społeczeństwo, że to nie Polacy wywołali II wojnę światową, ale przeżyli na szeroką skalę eksterminacje, deportacje i repatriacje. Musieli opuścić swoje domy i zamieszkałe od wieków ziemie rodzinne i że nie oni zdecydowali o „wypędzeniach”, tych którzy wojnę wywołali i ją przegrali. W imieniu Redakcji rozmawiał Redaktor Naczelny. STRATEGIA ROZWOJU OŚWIATY W KUDOWIE-ZDROJU NA LATA 2009-2015. Rada Miejska Kudowy-Zdroju przyjęła 18. czerwca 2009 r. „Strategię rozwoju oświaty w gminie Kudowa-Zdrój na lata 2009-2015”. Strategia obejmuje etap edukacji elementarnej (przedszkolnej), edukacji na poziomie szkoły podstawowej i gimnazjum oraz swoim zasięgiem oddziaływuje na młodzież i osoby dorosłe. Polityka oświatowa władz gminy uwzględnia trzy elementy: cele, sposoby i środki. Polityka oświatowa gminy jest elementem szerszej polityki strategii rozwoju gminy, jest realizowana w oparciu o posiadane zasoby i środki budżetowe. Przedstawiamy skrótowo najważniejsze dane statystyczne oraz projektowane rozwiązania wynikające przede wszystkim ze skutków demograficznych, a także projektowane remonty, modernizacje oraz przewidywane efekty dydaktyczne. c. d. na str. 6 5
Page 1 and 2: Nr 3 (4) 2009 • ISSN 1689-8753 Je
Page 3 and 4: WYDARZENIE Moniuszko w Skansenie na
Page 5: ROZMOWA Z UCZONYM ▶ prof. zw. dr
Page 9 and 10: c. d. ze str. 6 Planowane remonty i
Page 11 and 12: HONOROWY OBYWATEL Kowalczyka Krajow
Page 13 and 14: CERAMIKA SUDECKA Garncarstwo miejsk
Page 15 and 16: ŻYCIE POLITYCZNE ▶ Bronisław MJ
Page 17 and 18: ŚWIRZAŃSKIE NOCE I DNIE ▶ Józe
Page 19 and 20: BECKEROWIE KUDOWSCY ▶ Bronisław
Page 21 and 22: OBRAZY DR BECKERA Fritz Becker, obr
Page 31 and 32: HISTORIA te słowa wszyscy nasi Czy
Page 33 and 34: HISTORIA Kurskiem w lipcu 1943 roku
Page 35 and 36: L udzie odchodzą, pozostają po ni
Page 37 and 38: ŻYCIE KUDOWY NA STARYCH FOTOGRAFIA
Page 39 and 40: KUDOWA I POGÓRZE W LITERATURZE To

wersja elektroniczna - Muzeum Kultury Ludowej PogÃ³rza Sudeckiego

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?