Seferihisar/İzmir - Dünya Enerji Konseyi Türk Milli Komitesi

yükselimi ve Karakoç yükselimi bulunmaktadır. Bunlar çöküntüyü daha küçük
çöküntülere bölmektedir. Seferihisar yükselimi ile Dereboğazı yükselimi
arasındaki Çubukludağ çöküntüsünü KB-GD uzanımlı faylar sınırlandırır.
Çalışma alanı olarak seçilen Cumalı kaplıcaları bölgesi, güneybatıda Çubukludağ
çöküntüsünün sonunda yer alır. Bölge, Seferihisar ve Karakoç yükselimleri
arasında bulunmakta ve Cumalı ters fayına paralel olarak uzanmaktadır.
Kuzeybatıda, yeniköy formasyonu altındaki İzmir flişi kireçtaşı rezervlerinin
yapısal istifine uygun olarak, Cumalı ters fayına doğru dalmaktadır. Bununla
birlikte doğuda, şeyller arasında azalarak incelmektedir. Bölge, temel tektonik
trende uygun olarak KD-GB doğrultusunda uzanmaktadır [Şekil 2].
Şekil. 2. Seferihisar jeotermal alanı jeoloji ve tektonik haritaları [Eşder ve
Şimşek, 1975’ten iyileştirilerek alınmıştır].
4. ARAZİ UYGULAMALARI
4.1 SP UYGULAMALARI
Jeotermal alanlarda ölçülen doğal gerilimin kökeni ısılelektrik, elektrokinetik ve
elektrokimyasal mekanizmalar ile açıklanmaktadır [Onsager, 1931, Nourbehecht,
1963; Corwin ve Hoover, 1979; Sill, 1982]. Çeşitli bileşimlere sahip sıcak sular ve
buhar içeren rezervuar ve bununla ilişkili taşıyıcı kırık ve kırık sistemleri doğal
gerilim yöntemi yardımıyla belirlenebilmektedir.
1970’li yılların başından beri dünyanın birçok jeotermal alanında, sistemi
tanımlamaya katkıda bulunmak üzere bu yöntem uygulanmış ve olumlu sonuçlar
alınmıştır [Corwin ve Hoover, 1979; Sill, 1983].Bu araştırmada, yukarıda değinilen
170