Srednjovjekovna arheologija I - WebSajtovi

ŠARKE ILI SARNIRSarniri se kod Avara vezuje za kopče i pređice. Skoro uvijek je ovdje riječ o produženim, unakrsno postavljanim,okruglim, metalnim štiftovima kroz koje se provlači metalni trn (iskovani metalni štapić). Ovi produženi štiftoviuvijek se kad je riječ o iskucavanju naknadno zaleme, a u slučaju lijevanja izliju zajedno sa tijelom kopče.POZLAĆIVANJENjegova pojava je česta kod Avara. Razlikujemo dva osnovna postupka. To su hladno i toplo pozlaćivanje:Hladno pozlaćivanje (platiranje) je proces popločavanja metala metalom ili proces platiranja. Rosenberg navodiPlinija, koji govori o zlatnim folijama koje isporučuju kovači, pa se popločavanje ovakvih iskovanih pločica zlataskoro procesom iskucavanja fiksiralo za potrebni predmetToplo pozlaćivanje – ovdje se smjesa koja je napravljena od zlata i žive sa srebrom stavi se na stvar koja sepozlaćuje i zatim se izloži vatri. Živa se srebrom ispari u vatri, a zlato ostane na površini predmeta. Pozlaćivanje sekod Avara odnosi na srebro i broncu.PUNCIRANJE I GRAVIRANJEPuncna je u stvari jedan štift-tanak metalni štapić koji je na svom kraju naoštren ili pak formiran u zadani oblik(obično mali krug, kvadrat, trokut). Dok je punciranje mehanički proces, graviranje je sasvim umjetničko-zanatskiposao jer rad na prvom mjestu zavisi od majstorove vještine.NIELIRANJENieliranje je tehnika ukrašavanja skupocjenih predmeta od metala. Na površini predmeta se najprije ureže crtež, a uudubljenje se unosi smjesa od srebra, bakra, olova i sumpora.ROVAŠENJERovašenje je urezivanje geometrijskih ornamenata čvrstim predmetom u drvo, keramiku i metal. Jaka tradicija ovetehnike postojala je na rimskom provincijalnom tlu u radionicama u nerazorenim urbanim središtima koja sunastavila s proizvodnjom u 5.st., podešeno zahtjevima barbara.KLOAZONIRANJEKloazoniranje je djelomično pričvršćivanje metalnih traka u metalnu podlogu i ispunjavanje međuprostoraemajlom. Bolje prianja uz zlato nego uz srebro. Tehnika kloazoniranja, ulaganja almandina u ćelije je specifična zapolihromni stil seobe naroda koji je prozvan po svom blještavom kolorističkom efektu.Ishodištem tog stila smatraju se zlatarske radionice na Pontu, iako je kloazoniranje nakita, nošnje i oružja širegistočnomediteranskog podrijetla. Kao izrazita pojava mode Atilinog vremena upotreba polihromije značajna je zaGote i druge germanske narode, a hunskim i gotskim podsredstvom preuzeo je taj stil ukrašavanja i merovinškikrug. Razlikujemo dva stilska smjera polihromije:• s vidljivom zlatnom podlogom, almandin je smješten u većim odstojanjima u ćeliji ispupčeno ili pločastobrušen.• u ćelije se stavljaju brušeni almandini u obliku tankih pločica (jedna do druge) pa ćelije pokrivaju gotovočitavu zlatnu podlogu.U 5.st. pojavljuju se u Podunavlju oba smjera, prvi nastaje u 6., a drugi je tipičniji za kasnije 6.st. Zlatarskeradionice u Italiji izrađivale su kloazonirani nakit u različitim stilskim mješavinama prema udomaćenojkasnoantičkoj tradiciji uz tragove istočnogotske zlatarske tradicije. Polihromni stil drugog smjera je zastupan uistočnogotskoj Italiji isprepleten objema stilskim varijantama kloazoniranja.DRAGO I POLUDRAGO KAMENJEZnačaj dragog i poludragog kamenja od vremena hunskog saveza pa sve do vremena avarskog kaganata ne trebaposebno isticati jer je to odlika koja karakterizira civilizaciju seobe naroda. Dragi kamen pored svog magijskog,apotropejskog značenja ima i hijerarhijsko značenje za svog nosioca. Najblistaviji dragulji hunskog polihromnogstila skoro uvijek se ukrašavaju crvenim almandinom-granatom, ali se koristi i drugo drago kamenje.155