dotyczących prezentowana zasadniczy przeciwstawnych

34 Jerzy KolendoZasadniczą rolę w przedstawionym przez Kasjodora obrazie wczesnychdziejów Gotów odgrywała własna tradycja tego ludu, która zachowałasię w ich starożytnych pieśniach (prisca carmina) 62 . Pieśni takiebyły znane też innym ludom germańskim 63 . Stwierdzenie, iż prisca carminaGotów są podstawowym źródłem Kasjodora przy przedstawieniuwczesnej historii tego ludu może mieć kapitalne znaczenie przy oceniewiarygodności przekazywanych przez niego faktów. Od ponad 50-ciu latcoraz bardziej utrwala się przekonanie, iż tradycja historyczna przekazywanaw formie poetyckiej – pieśni pozwala na dość wierne przedstawieniepewnych podstawowych faktów, naturalnie odpowiednio wyselekcjonowanychi wyinterpretowanych. Przybranie formy poetyckiej nadaje tymwydarzeniom specjalnej rangi, a jednocześnie, poprzez skodyfikowaniei specjalne opracowanie literackie, zapobiega zapominaniu o pewnychwydarzeniach. Pamięć historyczna o pewnych, odpowiednio tylko wyselekcjonowanychfaktach, ulegała w ten sposób wzmocnieniu i utrwaleniu.Naturalnie, trzeba się liczyć z najrozmaitszymi deformacjami związanymiz funkcjonowaniem prisca carmina. Poświęcone są one z reguły gloryfikacjiposzczególnych bohaterów czy też poszczególnych rodów. Prowadzito do przyjmowania specyficznego punktu widzenia czyniącego z opisywanychzdarzeń centrum historii. W wyniku tego wizja wydarzeń, którąpoznajemy poprzez dzieło Jordanesa/Kasjodora, jest nadzwyczaj selektywna.My zaś z tych opisów, które dotyczą jednostek czy też poszczególnychrodów musimy rekonstruować dzieje całego ludu.Warto więc spojrzeć na Historię Gotów Kasjodora jako na sagę królewskiegorodu Amarów i ich następców, rodu której przedstawiciel,Teodoryk Wielki, rządził w Rawennie 64 . Przyjęcie takiego punktu widzeniamoże mieć poważne konsekwencje przy interpretacji tego tekstu. Jawisię on nie jako historia plemienia Gotów, lecz historia jednego rodu żyjącegow ramach tego plemienia. Historia jednego rodu w ten sposób stajesię historią Gotów, co nie zawsze musi się z sobą całkowicie pokrywać.Tak np. niepokojącą wielu badaczy opowieść o Gotach, którzy pod wodząkróla Beriga mieli przybyć na trzech łodziach ze Skandynawii (Scandzainsula) na południowy brzeg Bałtyku, do krainy Gothiscandza,można wyjaśniać tym, że byli to ludzie należący do jednego rodu. Tracą62 J. Kolendo, Prisca carmina et la valeur de la tradition sur la migration des Gothsdans l’ouvrage de Jordanes, [w :] Peregrinatio Gothica. Polonia 84/85, ed. J. Kmieciński,Archaeologia Baltica, vol VII, 1986, s. 9–16; J. Svennung, Jordanes und die gotischeStammsage, [w:] Studia Gotica. Die eisenzeitlichen Verbindungen zwischen Schwedenund Südosteuropa. Vorträge beim Gotensymposium im Statens Historiska MusseumStockholm 1970, Stockholm 1972, s.20–56.63Por. Tac, Germ, 2,2; Historiae II, 22.64R. Scharf, Amalergenealogie des Cassiodorus, Klio, 73, 1991, s. 612–632.