FRONDA

"Sobór konieczny, choć inny"O kryzysie Kościoła katolickiego, jaki dotknął po Soborze Watykańskim IIgłównie kraje wysoko rozwinięte, napisano już całe tomy. W 1985 r. kardynałRatzinger stwierdził: "Bezsprzecznie ostatnie dwudziestolecie było dla Kościołakatolickiego niefortunne. Skutki tego, co nastąpiło po Soborze, są przeciwneoczekiwaniom wszystkich, także oczekiwaniom papieży Jana XXIII i Pawła VI".Kardynał przestrzegał jednak, "by Soboru Watykańskiego II - jego oficjalnychdeklaracji i autentycznych dokumentów - nie obciążać odpowiedzialnością zaewolucję posoborową zdecydowanie przeciwstawną literze i duchowi dzieła OjcówSoboru"."Jestem przekonany, - mówił - że szkody, które ponieśliśmy w ciąguostatnich dwudziestu lat, nie są zawinione przez Sobór. Przyczyny znajdowałysię wewnątrz Kościoła, w którym ujawniły się utajone przedtem siły - albonieodpowiedzialne, albo tylko naiwne w swoim optymizmie - entuzjazmujące sięnowoczesnością, a w rezultacie mylące postęp techniczny z prawdziwym,całościowym postępem. Szkody te zostały spowodowane także i tym, co przyszłoz zewnątrz jako skutek rewolucji kulturalno-obyczajowej średniego mieszczaństwa,które zdobyło przewagę na Zachodzie. To nowe, tzw. trzecie mieszczaństwohołduje przede wszystkim indywidualizmowi, racjonalizmowi i hedonizmowi, wramach wyznawanej przez siebie radykalno-liberalnej ideologii."Kryzys Kościoła na Zachodzie jest niewątpliwie odbiciem kryzysu, jakitoczy współczesne społeczeństwa konsumpcyjne. Jest on jednak boleśniejodczuwany tam, gdzie Kościół zamiast być "znakiem sprzeciwu" wobecdominujących prądów epoki - wchodzi z nimi w kompromisy kosztem własnejtożsamości (vide: Holandia), a na dodatek posługuje się przy tym retorykąposoborową. Taki Kościół staje się "solą, która zwietrzała". W rzeczywistości tonie Sobór Watykański II, lecz jego liczne nadinterpretacje, nadużycia izafałszowania prowadzą do pogłębienia kryzysu.Jeden z rozdziałów w książce Jana Pawła II "Przekroczyć próg nadziei"nosi tytuł: "Sobór konieczny, choć inny". Papież apeluje, "ażeby interpretowaćSobór w sposób właściwy, a bronić przed interpretacjami tendencyjnymi. Takieinterpretacje bowiem istnieją, nie pojawiły się dopiero po Soborze, w pewnymsensie Sobór zastał je już w świecie, a nawet w Kościele, jako pewne dyspozycjealbo antydyspozycje do jego przyjęcia i zrozumienia, a także wprowadzania wżycie".W kwietniu br. telewidzowie w Polsce mieli okazję zobaczyć w programie"Frondy", poświęconym "reformatorom" w austriackim Kościele, jak jeden z liderówruchu "Wir sind Kirche" wypowiada następujące słowa: "Sądzę, że nie tylkochrześcijaństwo przyniosło prawdę. Prawda jest tak samo obecna w innychreligiach i kościołach, co stwierdził Sobór Watykański II..." Otóż Sobór nigdyniczego podobnego nie twierdził, dlatego też człowiek ten, określający sam siebiemianem "posoborowego", w istocie prezentuje stanowisko antysoborowe. (Namarginesie warto dodać, że w swej książce pt. "Kościół Chrystusa czy KościółFRONDA DOŻYNKI 1996 13