FRONDA

Zaniepokojony był tym papież Paweł VI, który w rozmowie z JeanemGuittonem powiedział wprost: "Obecnie w Kościele panuje wielkie zamieszanie.W tym wszystkim nie chodzi o nic innego, jak tylko o samą wiarę. Najbardziejzadziwia mnie, kiedy zastanawiam się nad tym, co się dzieje w świecie katolickim,że w obrębie katolicyzmu zdaje się przeważać myślenie niekatolickie i może siętak zdarzyć, że to niekatolickie myślenie w obrębie katolicyzmu będzie wprzyszłości najsilniejsze, ale nie będzie ono nigdy myśleniem Kościoła. Musiprzetrwać choćby mała trzódka, obojętnie jak byłaby nieliczna".Kardynał Ratzinger w książce "Raport o stanie wiary" stwierdził, że touporczywe domaganie się zmian w Kościele, zmian, które w rzeczywistościprzekreślałyby jego tożsamość, jest myśleniem nie w duchu prawdziwegoVaticanum II - jak twierdzą ci, którzy głoszą te postulaty - ale myśleniem w duchuwyimaginowanego Vaticanum III. W ten sposób charakteryzował on m.in. postawęteologów skupionych wokół pisma "Conciulium", z którym sam zerwał współpracęw roku 1973: "Zaczęto mówić, iż dokumenty Vaticanum II nie mogą być dłużejodniesieniem dla teologii katolickiej, gdyż sobór był jeszcze znakiemtradycjonalistycznego, klerykalnego Kościoła, a więc należy te tendencjeprzezwyciężyć".Holandia czyli Vaticanum IIIKrajem, w którym udało się przeprowadzić coś w rodzaju wspomnianegoprzez kardynała Ratzingera "Vaticanum Tertium" - jest Holandia. Wartoprzypomnieć, że przed Soborem Holandia szczyciła się największą na świecieliczbą powołań misyjnych, miała też jeden z najwyższych na świecie wskaźnikówpraktyk religijnych - na niedzielne msze uczęszczało 65 proc. katolików, a dowielkanocnej komunii przystępowało ich 87 proc. Kardynał Ratzinger w "Raporcieo stanie wiary" wspomina, że przed Soborem Holandia była "prawdziwątwierdzątradycjonalizmu i wierności Rzymowi"."Jeśli chodzi o soborową odnowę Kościoła - pisał rok po zakończeniuobrad Vaticanum II Jerzy Turowicz w "Tygodniku Powszechnym" (52/1966), -Holandia stanowi obecnie absolutną szpicę awangardy w skali światowej".27 listopada 1966 r. w Rotterdamie rozpoczął się synod pastoralnyholenderskiego Kościoła katolickiego. Halina Bortnowska zamieściła o nim tekstw "Tygodniku Powszechnym" (45/1966) zatytułowany "Mały Sobór Holenderski"."Ze względu na program prac i ich organizację synod ten stanowi całkowitą nowośćw skali światowej", pisała autorka, podkreślając, że w wielu kwestiach synodholenderski poszedł o krok dalej niż Sobór Watykański II. Na przykład w Watykaniedoradcy nie mogli brać udziału w tajnym głosowaniu, a w Rotterdamie zostali dotego dopuszczeni; podczas Soboru przedstawiciele wyznań niekatolickich mielistatus obserwatorów, natomiast na synodzie, gdzie obecni byli reprezentanci 14różnych konfesji, posiadali oni status doradców.Powyższe przykłady ilustrują myślenie w kategoriach wyimaginowanegoVaticanum III na płaszczyźnie rozwiązań instytucjonalnych, ale znacznie bardziejbrzemienne w skutki było zastosowanie owego sposobu rozumowania ("o krokFRONDA DOŻYNKI 1996 11