FRONDA

Stanach Zjednoczonych ujawniły, że zaledwie 6 proc. dziennikarzy amerykańskichakceptuje wartości chrześcijańskie, podczas gdy wśród ogółu społeczeństwaodsetek ten wynosi 60 proc.)O. Jacek Salij OP porównał kiedyś Kościół do witraża. Z zewnątrz widzisię tylko zakurzone szyby i dziwnie powykręcane pręty z ołowiu. Dopiero wewnątrzkościoła (i Kościoła) dostrzec można piękno kompozycji i bogactwo kolorów.Wiedza piszących o Soborze dziennikarzy na temat tego, czym jest religia, Kościółi chrześcijaństwo - można nierzadko porównać do kompetencji kogoś, ktowypowiada się o witrażach, nie oglądając ich od wewnątrz.Masa wiernych nigdy nie studiowała soborowych dokumentów, przeżyłanatomiast zmiany w liturgii oraz została zalana powodzią artykułów prasowych,które nie pozostawiały wątpliwości co do tego, że w Kościele dokonało się coś wrodzaju Rewolucji Francuskiej czy też przewrotu kopernikańskiego. Wśródwiernych, zwłaszcza na Zachodzie, można było zaobserwować dezorientację -ile rzeczy w religii podlega dyskusji? A skoro podlegają te, to może i wszystkie?Druga fala - teologowieKiedy Sobór się skończył, przyszedł czas spokojnej refleksji i rzetelnychopracowań zamiast "newsów". Czas rozwiania wątpliwości, jakie mogły narodzićsię z powierzchownych relacji. Było to zadanie dla teologów. Jak zauważył wwywiadzie dla bolońskiego tygodnika "II Regno" obecny prefekt KongregacjiDoktryny Wiary Joseph kardynał Ratzinger, Sobór Watykański II stanowił wielkiewyzwanie i wielką szansę dla współczesnej teologii, gdyż wydobył ją zneoscholastycznej szkatułki i kazał ją skonfrontować ze światem. Był to krokuzasadniony i konieczny do tego, by teologia mogła skutecznie odpowiedzieć nawyzwania nowych czasów. Istniało jednak ryzyko, że część teologów okaże sięw tej konfrontacji zbyt naiwna, jednostronna, mająca zbyt duże nadzieje naosiągnięcie kompromisu i porozumienia ze wszystkimi nurtami oraz nie dośćświadoma ogromu dziedzictwa i bogactwa własnej wiary.W wielu przypadkach teologowie zamiast rozwiać wątpliwości wiernych,zaczęli je więc jeszcze pogłębiać. Najbardziej poczytne w USA opracowaniedokumentów soborowych było dziełem o.Waltera M.Abbota SJ. Z jego komentarzywynikało, że Sobór w wielu punktach odstąpił od tradycyjnej doktryny katolickiej.W podobnym duchu - tak jakby podstawową kategorią w dziedzinie wiary byłpostęp - zaczęło wypowiadać się wielu innych teologów. Rodziło to wrażenie,jakby wraz z Soborem Watykańskim 11 nastąpiło pęknięcie w doktrynalnej ciągłościKościoła. Teologowie zaczęli kwestionować niektóre z dogmatów, podważaćnauczanie Magisterium i domagać się nowych, bardziej rewolucyjnych, zmian wKościele. Terenem ich działalności były początkowo głównie katolickie uczelnie.W Wyższej Szkole Teologicznej w Amsterdamie Smulders odrzucił dogmatWcielenia; na uniwersytecie w Nijmegen Schillebeeckx zaprzeczał uniihipostatycznej, czyli jednoczesnej Boskości i człowieczeństwu Chrystusa; wTybindze Kiing zakwestionował Niepokalane Poczęcie Maryi Dziewicy; nauniwersytecie w Wurzburgu Snackenburg dowodził, że epizod spod CezareiFRONDA DOŻYNKI 1996 9