SPIS RZECZY

69za jakim się opowiadali, miało swoje racje, ale zarazem doprowadzało dokolejnych konfliktów w obozie.Miałem, czy też mieliśmy, bo dzieliłem to doświadczenie z Ingrid, szczęścieposiadać ciągły dostęp do dwóch książek. Jedną z nich był Don Kichot. Trudnosobie nawet wyobrazić, jak wiele ta lektura dla nas znaczyła. Z pewnościąnie tylko ze względu na piękno języka tego arcydzieła literatury hiszpańskiej,ale dlatego, że była po prostu zabawna. Wszystkie szaleństwa, którewymyślał Cervantes, porównywaliśmy z tymi, które na co dzień znosiliśmyw ludożerczej dżungli.Ale czytaliśmy też inną książkę – Biblię. Na początku, muszę przyznać, żekiedy czytałem Stary Testament, byłem niezmiernie znudzony. Przy NowymTestamencie postanowiłem ćwiczyć swój umysł, by całkowicie nie zgnuśniał,i zacząłem uczyć się go na pamięć, strona po stronie. Codziennie czytałemkilka stron i usiłowałem je zapamiętać. Do dziś mogę się założyć i postawićkolację każdemu, jeśli pomylę się co do którejkolwiek strony z NowegoTestamentu, włączając w to Apokalipsę.Oprócz tych pamięciowych ćwiczeń lektura ta dała mi jednak możliwośćodkrycia i poznania na nowo Słowa Bożego. Kazanie na Górze stało sięmoim duchowym drogowskazem, przewyższającym rzecz jasna przykazaniaustanowione przez Abrahama Lincolna i jego religię – że kiedy czyni dobro, toczuje się dobrze, a kiedy czyni zło, czuje się źle.To doświadczenie dało mi wiarę i nadzieję. Pozwoliło mi przetrwać,uświadomiło wyzwanie, jakie podjęła moja rodzina, by mnie uwolnić, bymmógł cieszyć się wolnością, wiarą i nadzieją w słowa Boga w Chrystusie, którapozwala mi dzisiaj klecić te zdania w podziękowaniu dla tych, którzy o mniewalczyli. Na koniec pozwolę sobie przytoczyć słowa słynnego hinduskiegopoety Rabindranatha Tagore. W wierszu Stracone ptaki mówi on: „Cierpiałem,rozpaczałem, widziałem śmierć; jakże szczęśliwy jestem na tym świecie”. █