SPIS RZECZY

291ośmiu lat i dziewięciu miesięcy naszego kalendarza) i najczęściej w momenciezamążpójścia zmuszone są przerwać naukę w szkole.Kobiety nie mogą otrzymać paszportu, ani podróżować bez pisemnejzgody ojca lub męża. Nie mogą też publicznie pokazywać się w towarzystwiemężczyzny, który nie jest ich najbliższym krewnym. Nie mogą równieżporuszać się po ulicy w nieskromnych strojach, czyli takich, które odkrywajągłowy, łokcie czy kolana. Nie mogą także zakładać na siebie – jak precyzujewydany w 1997 roku hejab, czyli irański kodeks obyczajowy – jakiegokolwiek„nieprzyzwoitego przedmiotu, błyszczącego i ozdobnego, naszyjników,kolczyków, pasków, bransolet, okularów, szali, pierścionków, szarf”. Za takieprzestępstwo grozi kara do trzech miesięcy więzienia lub chłosta w wysokości74 uderzeń. Z raportów organizacji praw człowieka wynika, że kodeks tennie jest martwą literą, a kary za jego nieprzestrzeganie są w dzisiejszymIranie surowo egzekwowane. Wystarczy przeczytać wystąpienia ShirinEbadi, pokojowej laureatki Nagrody Nobla z 2004 roku, by przekonać się, jakdyskryminowane są obecnie kobiety w Iranie.Ten przypadek pokazuje, że feministyczne argumenty, jakoby prawo doaborcji było koniecznym warunkiem kobiecej emancypacji, są po prostunieprawdziwe. Sfalsyfikowało je samo życie. █