SPIS RZECZY

miało okazję zajrzeć do sklepów z zabawkami. Można wówczas natrafić nazestaw ubranek dla lalki – czarna, obcisła bluzeczka z cekinami, czerwonaminispódniczka, kabaretki, szpilki.Przykłady te wzbudzają u większości ludzi co najmniej mieszane uczucia.Niektórzy wręcz wzdrygają się na ich widok. Dlaczego właściwie jednakuważamy je za niewłaściwe? Czy budzą one sprzeciw wyłącznie osóbreligijnych, dla których czystość seksualna jest wartością?Okazuje się, że seksualizacja dzieci martwi nie tylko chrześcijan, lecz np.feministki. Najpowszechniej wyrażana przez te grupy obawa dotyczy tego,że dziewczynki uczą się postrzegać siebie głównie jako obiekty seksualne.Zaczynają koncentrować się na własnym wyglądzie i każde odchylenie odaktualnych standardów piękna odbierane jest przez nie jako życiowa porażka.Ciekawy eksperyment przeprowadził zespół 3 Barbary Frederickson.Naukowcy sprawdzali, na ile martwienie się o swój wygląd wpływa nazdolności intelektualne młodzieży. Grupę 82 uczniów szkoły średniejpoproszono o włożenie albo golfu, albo stroju kąpielowego. Następnieuczniowie zostali poproszeni o ocenę ubrania i swojego wygląduw tym ubraniu. Bezpośrednio po badaniu uczniowie rozwiązywali testmatematyczny. Okazało się, że dziewczęta, które musiały oceniać swój wyglądw stroju kąpielowym, podkreślającym wszak wszelkie niedoskonałości ciała,poradziły sobie z testem gorzej niż te, które oceniały swój wygląd w golfie.Badanie przeprowadzone przez inny zespół naukowców kilka lat później 4wykazało z kolei, że gorzej radzili sobie z testem chłopcy, którzy rozwiązywaligo po tym, jak zostali zmuszeni do oceny swego wyglądu w samych tylkokąpielówkach.Okazuje się więc, że krytyczna ocena własnego wyglądu jest w staniewpłynąć negatywnie na koncentrację umysłu. Nie prowadzono podobnychbadań na młodszych dzieciach, ale można oczekiwać podobnego efektu.Warto jednak zadać sobie inne pytanie: jaki wpływ zjawisko seksualizacjidzieci ma na całe społeczeństwo, choćby na zwykłych czytelników „Vogue’a”oglądających siedmioletnie femme fatale? Co się dzieje, gdy oglądamytakie obrazy? Czy zaczynamy kojarzyć dzieci z dorosłym erotyzmem? Czyzaczynamy je odbierać jako bardziej wyrafinowane niż w rzeczywistości? Czy3 B.L. Fredrickson, T.A. Roberts, S.M. Noll, D.M. Quinn, and J.M. Twenge (1998), That swimsuit becomes you:sex differences in self-objectification, restrained eating, and math performance, „Journal of Personality and SocialPsychology” 75(1):269-84.4 M. R. Hebl, E.B. King and J. Lin (2004), The swimsuit becomes us all: ethnicity, gender, and vulnerability to selfobjectification,„Personality and Social Psychology Bulletin”, 30(10):1322-31.