Seks po katolicku - Fronda

Bóg mówił: „światłość", i stawała się światłość. Mówił: „niech się stanie"i stawało się. Potem przyprowadził Adamowi zwierzęta, aby je ponazywał.A Adam nie powtarzał po Bogu. Mówił, więc współstwarzał.Mowa Adama to i ustanowienie, i poznanie, i uczestnictwo. Stał się świat,stał się Ogród, stało się wszystko. / było dobre] A przecież nawet to dobre(Eden) jest złe, złe z braku, złe z braku Boga. Miejsce tego braku jestmalutkim „nie" w krainie „tak", w krainie afirmacji. O tyle stwarzanie jestzłe, o ile nie jest Stwórcą. Więc w tym, co dobre (w Edenie), musi byćjakaś dziura, jakiś otwór, którym złe wchodzi czy się staje. Jakaś pokusa.Ziarno negacji kiełkuje w fatalne drzewo. Innego punktu wyjścia być niemogło: zawsze być to musiał ruch o d czystej afirmacji.Drzewo Poznania Dobra i Zła - nie będziesz spożywał jego owoców.Drzewo różnicy aksjologicznej. Na nim pojawia się ten, który przeczy- wąż - pierwszy filozof. Tym, do czego kusi wąż, jest owoc poznaniadobra i zła. Owoc poznania dobra i zła, jak każdy owoc, zawiera nasiona.Zanim średniowiecze nadało mu postać jabłka, tradycja wcześniejszaprzedstawiała go jako owoc granatu, który składa się z samych pestek,z nasion, które kiełkują w człowieku i wydają swój owoc, poznanie dobrai zła, negację i dychotomię, i dyskurs, i wieczne szukanie, i zabłąkanie 6 ,i śmierć. Nasiona kiełkują, wydają owoc według rodzaju swego, pełen nasion,i rozsiewają się dalej, rozprzestrzeniają pośród świata i historii, pośródludzi. Jakie i czyje jest to poznanie? Gdzie rośnie to drzewo?7.W Apokalipsie czytamy, że na końcu, u kresu wszystkich rzeczy, zstąpiz nieba Miasto, niebiańska Jeruzalem, pośrodku którego będzie rosłoDrzewo Życia. Będzie rosło pośrodku Miasta, tak jak wtedy rosło pośrodkuOgrodu.Aby ustanowić miasto (które nazywało się Henoch), na to była potrzebnazbrodnia Kaina. Rolnik zamordował pasterza, aby życie osiadłezastąpiło wędrówkę, aby miasto stało się możliwe.6Deotyma wyjaśniła Sokratesowi, że Eros, syn Biedy i Dostatku, jest kimś wieczniew drodze, wiecznie tęskniącym, kimś, komu brakuje, kimś nienasyconym, czyli filozofem.480FRONDA 44/45