Seks po katolicku - Fronda

przykład Emmanuel Levinas był filozofem, który zadał sobie pytanie, czy(i jaka) filozofia jest możliwa po Auschwitz i Kołymie. Bo dotychczasowafilozofia nie zapobiegła ani Auschwitz, ani Kołymie. Nie tylko nie zapobiegła,ale nawet je uzasadniła, przygotowała i spowodowała. EmmanuelLevinas mówi, że jeżeli na początku drogi klasyczna metafizyka jest filozofiąpierwszą, a etyka - dopiero drugą, to na końcu tej drogi otwierająsię drzwi komory gazowej. Skoro tak, to trzeba odwrócić porządek.Levinas postuluje i ustanawia etykę jako filozofię pierwszą, jako od nowapomyślaną metafizykę. Nowym arche, nowym punktem wyjścia jestspotkanie. Bo czy może być coś przed spotkaniem? Spotkanie, którejest pierwsze, to, od którego się zaczyna, spotkanie „źródłowe" musi byćspotkaniem z Innym. A etyczne, czyli sensowne, jest wtedy, gdy otwieramsię na Innego jako Innego. Nie zawłaszczam, nie zabijam, nie czynięTym Samym. Przyjmuję za Innego odpowiedzialność, aż do gotowościoddania życia za niego. Spotkanie, twoje ze mną, to za każdym razempoczątek, który jest wszystkim. Chyba że chcesz mnie ominąć, zniewolićlub zabić.A teraz parę słów o dwóch projektach, których zasadniczą treścią jestzaczynanie od nowa, czyli szukanie punktu wyjścia, czyli wspinaczka doźródła (zauważ, że ludzie z nizin, tacy jak my, do źródła mają zawsze podgórkę), czyli powrót. Dwa razy zuriick, zuriick Heideggera i zuriick Wittgensteina.3.Niemiecki filozof Martin Heidegger w tekście Koniec filozofii i zadaniemyślenia? twierdzi, że ta historia, historia metafizyki, jest zamknięta.Koniec metafizyki, tej rozumianej jako teoria bytu, teoria arche, możliwychpodstaw, zasad czy gruntów - już nastąpił, ciąg dalszy możliwyjest już tylko w postaci epigonalnych kontynuacji i nawiązań. Nie będziejuż nowych odcinków serialu, najwyżej remiksy starych, na nowopomontowanych. Filozofia kończy się w naukowości społecznie działającegoczłowieka, na ostatecznej nauce podstawowej - cybernetyce,3Wykład zawarty w Ku rzeczy myślenia, tłum. K. Michalski, J. Mizera, C. Wodziński,Warszawa 1999.ZIMA 2008475