Seks po katolicku - Fronda

Początkowo ów pociąg stanowił dla mnie zagadkę, ale im dłużej o tymmyślę, tym jaśniej rozumiem, czym on był. Dziś zdaje mi się, że obraz tenprzedstawiał nic innego, jak wdzierający się wtedy - czy też wpełzający- narodowy socjalizm, we wszystkich jego różnorodnych odłamach.Lecz odkąd ludzie żyją na świecie, doświadczenie uczy nas, że Bóg dajeczłowiekowi wolną wolę i tylko z rzadka wyraźnie ingeruje w losy ludzii narodów; i nie inaczej będzie w przyszłości (...). Przez swoje nieposłuszeństwowobec Boga Adam i Ewa całkowicie zrujnowali swoje losy. Bógdał im wolną wolę i nigdy nie musieliby cierpieć, gdyby bardziej słuchaliBoga niż kusiciela. (...)Zapytajmy, czy Austriacy i Bawarczycy nie ponoszą winy za to, że zamiastchrześcijańskiego rządu mamy rząd narodowosocjalistyczny? Czynarodowy socjalizm spadł nam z nieba? Sądzę, że szkoda na to słów, ponieważkażdy, kto nie przespał marca 1938 roku, doskonale wie, jak do tegowszystkiego doszło. Sądzę, że nie różniło się to od wydarzeń z WielkiegoCzwartku sprzed tysiąca dziewięciuset lat, gdy naród żydowski miał wybórpomiędzy Chrystusem, niewinnym Zbawicielem, a przestępcą Barabaszem;również wtedy faryzeusze rozproszyli się wśród ludu, by głośnokrzyczeć i w ten sposób zwieść i zastraszyć tych, którzy stali jeszcze postronie Chrystusa. Jakież to straszliwe historie opowiadano i zmyślanow marcu 1938 roku o chrześcijańskim kanclerzu i duchowieństwie. (...)Nielicznych, którzy nie dali się nakłonić do tego nieszczęsnego „tak"określano mianem głupców lub komunistów, a przecież do dziś nie przestanowalczyć o tych głupców, by ich zdobyć dla narodowosocjalistycznejwspólnoty narodowej lub przynajmniej złożyć ich w ofierze tej idei.Ponieważ Chrystus musiał najpierw umrzeć, by następnie powstaćz martwych. Wielkim Czwartkiem był dla nas, Austriaków, nieszczęsny10 kwietnia 1938 roku (data referendum w sprawie Anschlussu - przyp.tłum.); wtedy to Kościół austriacki znalazł się w niewoli i odtąd wciążleży spętany, i dopóki owo „tak" które wówczas nieśmiało wypowiedziałorównież wielu katolików, nie znajdzie odpowiedzi w zdecydowanym „nie"dopóty nie nastąpi dla nas Wielki Piątek. Czy jednak owo „nie" zostaniewypowiedziane tak licznie i solidarnie, jak swego czasu „tak"? Trudnomi w to uwierzyć. Jak zatem może zostać wypowiedziane owo „nie"? CzyZIMA 2008469