Seks po katolicku - Fronda

ogromne i trzeba było koniecznie pokazać, że obie te ideologie są przecieżrównie trujące i źe wyrastają z tych samych korzeni: ateizmu, antychrześcijaństwa,triumfu brutalnej siły, totalitaryzmu i pogardy dla godnościi praw jednostki 2 .(...) Oddźwięk na czasopismo był bardziej wrogi, niż Dietrichprzewidywał. Wielu ludzi uważało go za pesymistycznegouchodźcę, proroka klęski, którego ostrzeżenia zakłócały radosneżycie stolicy Austrii. Był niepożądaną Kasandrą, kimś, kto psułdobrą zabawę. Niektórzy złapali „wirusa nazizmu" i przeciwstawiali sięDietrichowi od samego początku. Niektórzy uważali nazizm za przejaw„ducha świata" i byli przekonani, że sprzeciw wobec tego historycznegoprądu jest równie bezużyteczny, co pozbawiony sensu. W końcu antysemityzmszerzył się w niektórych austriackich kręgach, które nie przyjmowałyżyczliwie nieustępliwego potępienia przez von Hildebranda antysemityzmujako sprzecznego z chrześcijaństwem. Szokujący wypadekwydarzył się, kiedy Dietrich, zaproszony do seminarium, aby wygłosiłodczyt, grzmiał przeciwko antysemityzmowi, podkreślając jego całkowitąniezgodność z autentycznym obliczem Kościoła katolickiego. Ku jegowielkiej konsternacji kilku kleryków po prostu opuściło salę. Nigdy niezaproszono go tam z wykładem ponownie 3 .Dietrich von Hildebrand nie szedł na żadne kompromisy. Nierozwadniał swojego przesłania. Szerzył prawdę w porę i niew porę. Popierało go wielu serdecznych zwolenników jego dzieła,natomiast inni go nienawidzili. Antyklerykalni, niepraktykujący katolicy,pronaziści, komuniści, antysemici - ci wszyscy traktowali go jakoczłowieka niebezpiecznego, którego działalność powinno się ukrócić.Otrzymywał liczne anonimowe listy, niektóre jedynie obelżywe, innez pogróżkami, nawet sugerujące, że powinien być powieszony „na swoichwłasnych jelitach".2Zob. artykuły w „Der Christliche Standestaat" oraz: R. Ebneth, Die ÓsterreichisheWochenschrift „Der Christliche Standestaat", Mainz 1976, s. 83.3Lśon Bloy: „Antysemityzm, całkowicie nowożytny wynalazek, jest najgorszympoliczkiem, jaki nasz Pan otrzymał w twarz podczas swojej Męki, która wciąż trwa; jestto najkrwawszy i niewybaczalny policzek, ponieważ przyjmuje go na twarz swojej Matkii z rąk chrześcijan", w: Das Mysterium Israels, red. J. i R. Maritain, s. 301.45g FRONDA 44/45