Seks po katolicku - Fronda

3.Lata 1918-1920 przyniosły zwolennikom komunizmu dotkliwą porażkę.Oto zapowiadany przez projektantów nurtu moment urzeczywistnieniarewolucji socjalnej, do którego przyczynić się miał w Europie chaos związanyz przebiegiem i skutkami wojny światowej - nie nastąpił. W Polscedodatkowo boleśnie dotknęła ich porażka bolszewickiego najazdu,w trakcie której zdradziecko zwrócili się przeciwko własnemu państwui rodakom, wspierając sowieckiego agresora. Kolaboracja z Sowietamipodczas wojny polsko-bolszewickiej zdecydowała o losie KomunistycznejPartii Robotniczej Polski (późniejszej Komunistycznej Partii Polski)i innych komunizujących ruchów w Drugiej Rzeczypospolitej. Przylgnęłodo nich piętno zdrady, a sami przedstawiciele tej ideologii definitywnieskompromitowali się w oczach narodu. W efekcie przez cały okresmiędzywojenny skupiali się wokół nielegalnego stronnictwa politycznegostanowiącego de facto agenturę Związku Sowieckiego i przezeń utrzymywanego.4.Fakt ten zmusił centralę ruchu komunistycznego w Moskwie do przewartościowańw zakresie dotychczasowej działalności. Oto bowiem okazałosię mrzonką przekonanie, iż rewolucję może wzniecić (i wygrać) samatylko klasa robotnicza. Nieliczna w słabo uprzemysłowionej EuropieŚrodkowo-Wschodniej, a w dodatku zbyt mocno przesiąknięta ideą narodowąi niepodległościową, nie była w stanie unieść ciężaru rewolucji.Od sierpnia 1920 roku, w momencie krachu innej możliwości - zaprowadzeniakomunizmu drogą bolszewickiej ekspansji - stało się jasne, żeklasę robotniczą ktoś musi w tej nierównej walce z kapitałem wspomóc.Tylko w ten sposób można było marzyć o przejęciu władzy i zamianieustroju na dyktaturę proletariatu, czyli totalne rządy partii komunistycznejjako tegoż proletariatu uosobienie.Już w 1920 roku podczas II Kongresu Międzynarodówki KomunistycznejLenin wysunął hasło sojuszu robotniczo-chłopskiego*, który3W. Lenin, Dziecięca choroba „lewicowości" w komunizmie, Dzieła, t. 31, s. 1.ZIMA 2008 447