Seks po katolicku - Fronda

Co prawda, to prawda. Nie pasował do Nieprzekupnego. Nie zważającna to, że był świadkiem na ślubie Camille'a, Robespierre skazał go na gilotynę.A później jego żonę - Anne Lucile. Interesująca była charakterystykaBarrasa, późniejszego wszechwładnego rządcy Paryża i zwolennikaBonapartego: „rozpustnik, były szlachcic, bez majątku, nieumiarkowanyw brudnych rzeczach". Nie mniej ciekawa była ocena przyjaciela-nieprzyjacielaDantona: „Niebezpieczny człowiek" Prawdziwe arcydzieło gatunkuto charakterystyka przyszłego szefa napoleońskiej policji Fouche:„Skończony obrzydliwiec. Śledzić".Właśnie Fouche ze szczególnym okrucieństwem działał w Lyonie.„Główny egzekutor" jak go nazywali wśród ludu, codziennie wysyłał doKonwentu raporty z takimi frazami, jak ta: „Łzy radości spływają po mychpoliczkach, kiedy pod lufy stawiam jeszcze trzystu buntowników..."Tak, prawdę powiedział Rozanow: „Mimo wszystko rewolucjoniścito parszywy naród. Nie z powodu swych nieważnych twarzy, ale ze swejistoty. A dlaczego? Bo nie rozumieją Bólu. Nie rozumieją Śmierci. Nierozumieją Narodzin... Jeśliby rozumieli śmierć, to nie obnosiliby nabitejna pikę głowy markizy de Lamballe. «Dlatego że była arystokratką».Przecież arystokrata cierpi i umiera tak samo jak ja".Mówiąc o mistyce terroru, zadajesz sobie czasami pytanie: czy zdarzyłosię tak, że czyjaś „niewidzialna ręka" dosięgła samych złoczyńców?Nie ręka dzielnej dziewczyny Charlotty Corday, która zasztyletowałaMarata, lecz ręka Losu.Zdarzyło się tak: pewnej przepięknej nocy 1786 roku bawarska policjaznalazła trafionego piorunem Weishaupta, a w jego kieszeniachdokumenty ujawniające sekrety organizacji. Nie ma sensu dodawać, żerewizje i aresztowania, jakie po tym nastąpiły, nie zapobiegły wybuchowirewolucji trzy lata później.Jeśli chodzi o Robespierre'a, to został on pozbawiony głowy zanimjeszcze uderzył grom dziewiątego Termidora. Zaryzykowałbym nawetprzypuszczenie, że kiedy w rzeczywistości zawleczono go na szafot i katSanson realnie chwycił go, by za chwilę „kichnąć do koszyka" (żargonrewolucjonistów tamtej epoki), Robespierre nie zdawał sobie z niczegosprawy.Wiedział natomiast wszystko doskonale i czuł wszystko, kiedy pewnejnocy trafił do sekty, w której prorokowała półślepa Catherine Theo,432FRONDA 44/45