Seks po katolicku - Fronda

- Rzeczywiście, czułam się corazgorzej - wspomina Renata. - Doszłodo tego, że mogłam już tylko leżeć.Byłam jednak pewna, czego chcę- chcę urodzić dziecko, które jest wemnie. Niezależnie od tego, czy będzie„normalne", czy nie.- Słyszałem od lekarza - dopowiadaRoman - że Renata nie przeżyjetej ciąży, że dziecko może niemieć nóżek albo rączek, ale obojebyliśmy pewni, że nawet jeśli to będzieostatnia rzecz, jaką uda nam sięrazem zrobić na ziemi, to nigdy nie zgodzimy się na usunięcie ciąży.Kolejna wizyta u onkologa przyniosła następną diagnozę - przerzutydo jamy brzusznej. Wyniki badań i zdjęcia nie pozostawiały wątpliwości:pojawił się nowy guz, wymagający natychmiastowej operacji. W przypadkuciąży wygląda to następująco: należy unieść dziecko, aby wyciąćguz. Renata nie zgodziła się: to mogłoby zaszkodzić dziecku.Niespodziewanie Makowscy znaleźli sprzymierzeńca. Ciążę Renatyzdecydował się poprowadzić profesor Bogdan Hazan. - Pacjentka zgłosiłasię do mnie z dokumentacją wskazującą na istnienie nowotworu złośliwego,naciekowego - wspomina lekarz. - Stwierdziłem, że ciąża rozwijasię prawidłowo, choć kobieta cierpiała na ogromne bóle spowodowanechorobą. Moje doświadczenie wskazywało, że ciążę należy wydłużać, bydać jak największe szanse dziecku. Wcześniej prowadziłem ciąże wielukobiet, które spodziewały się dziecka, będąc ciężko chore, na przykładna endometriozę czy astmę. W ich przypadku ciąża znacznie poprawiałastan zdrowia - już po urodzeniu stwierdzały, że te dziewięć miesięcybyło stanem ich najlepszego samopoczucia.Był trzydziesty tydzień ciąży, gdy stan Renaty gwałtownie się pogorszył.Trafiła do szpitala. Kiedy okazało się, że życie dziecka jest zagrożone,podjęto decyzję: natychmiastowa operacja i to podwójna. Czekały jużdwie sale operacyjne i dwa zespoły lekarzy - jeden miał wyjąć dzieckoprzez cesarskie cięcie, drugi miał wyciąć guz.42FRONDA 44/45