Seks po katolicku - Fronda

terroru kler w wyjątkowy sposób stawiał opór reżimowi i wielokrotniedawał dowód swojej świętości.Warto wspomnieć o szczególnie bohaterskiej postawie kobiecej częścikleru. Jedną ze wspólnot chrześcijańskich, która poświęciła swe życiedla wiary, było zgromadzenie sióstr karmelitanek bosych z Compiegne.W sierpniu 1790 roku, po napaści na klasztor, władza zarekwirowałacały majątek zakonu, a siostry zmuszono do zrzucenia sukien zakonnychi ucieczki. Zakonnice podzieliły się na cztery grupy, które znalazły schronieniew różnych domach w pobliżu kościoła, gdzie nadal prowadziłyreligijny tryb życia. Urząd przeoryszy pełniła Matka Teresa od św. Augustyna,która wystąpiła z inicjatywą złożenia ślubu męczeństwa za Francjęoraz w intencji ustania prześladowań Kościoła. Pozostałe siostry teżpostanowiły ofiarować swoje życie w tej intencji. Niedługo potem Terrorpojmał siostry i oskarżył je o przechowywanie broni dla wrogów rewolucji,utrzymywanie z nimi korespondencji, fanatyzm oraz posiadanie antyrewolucyjnychgodeł, czyli obrazków Serca Jezusowego.17 lipca 1794 roku karmelitanki zostały skazane na śmierć i przewiezionena gilotynę. Przełożona poprosiła katów, by mogła być ścięta jakoostatnia, aby móc wspierać i błogosławić swoje siostry. Ciężka podróżwozami trwała ponad godzinę, podczas której karmelitanki śpiewały Miserere,Salva Regina i Te Deum. Słysząc to, hałaśliwy i podekscytowanytłum nagle zamilkł. Była to sytuacja nadzwyczajna, gdyż do tej pory motłochradował się publicznymi egzekucjami synów i córek Kościoła. Tymrazem jednak ciżba zamarła w osłupieniu. U stóp gilotyny siostry wzniosłyoczy do nieba i odśpiewały Veni Creator Spiritus, po czym udzieliłyprzebaczenia katom. Dziesięć dni później, 27 lipca 1794 roku, straconyzostał Robespierre i era terroru zakończyła się.W podobny sposób co karmelitanki z Compiegne straconych zostało15 zakonie z Cambrai i Valanciennes, które również śpiewając pieśnireligijne, z godnością poszły na szafot. Wśród wielu bohaterskich postawwarto też wspomnieć o męczennikach z Rochefort. Otóż 827 duchownychpod pozorem wydalenia z kraju umieszczono na więziennychstatkach. Niedługo po odbiciu od brzegu zostały one zablokowane przezangielską flotę i do końca terroru pozostały na morzu. Duchowni masowoumierali na pokładzie z głodu, chorób i rąk strażników. Księży pozbawianoksiążek i wszelkich przedmiotów kultu. Zabijano za posiadanieZIMA 2008423