Seks po katolicku - Fronda

- Kiedy dowiedziałam się, żejestem w drugiej ciąży, byłamprzerażona. Rok wcześniej skończyłambrać chemię, a przedemną była ciężka operacja. RenataMakowska z Warszawy walczyłaz chorobą nowotworową odkilku lat. Jej dwuletnia córeczkaczęsto bywała tylko z ojcem lubdziadkami, kiedy Renata trafiałana kolejną chemię.Wszystko zaczęło się w pierwszychmiesiącach po urodzeniuJulii. Jeszcze przed rozwiązaniem Renata zauważyła na szyi guz. Do lekarzaposzła trzy miesiące później. Diagnoza: nowotwór na splocie barkowym.Zaczęła się walka o życie.- Czasami była tak słaba, że całymi tygodniami leżała bezradnie- opowiada Roman, mąż Renaty. Leczenie w Warszawie, później weWrocławiu, przynosiło poprawę na krótko. - Miałem wrażenie, że kiedysię dźwigała, wtedy choroba uderzała na nowo. Widziałem, że nikniew oczach, traci nadzieję. Wtedy wpadłem na pomysł - może dziwny w tejsytuacji - ale postanowiłem przypomnieć jej, co mi kiedyś obiecała.- Kiedy usłyszałam od męża: nie możesz się poddać, przecież obiecałaśmi syna, to nie wiedziałam, czy śmiać się, czy płakać. Przecież niebyłam nawet w stanie wziąć na ręce córeczki.Po kilku miesiącach nastąpiła poprawa. Renata mogła zajmować siędomem, chodzić na spacery z Julią. Przy kolejnym badaniu okazało się,że jest w ciąży. „To niemożliwe" usłyszała od lekarzy. „Ciągle jest panichora, od ostatniej chemii minęło zaledwie kilkanaście miesięcy. Czyzdaje sobie pani sprawę, co takiego ewentualnie pani urodzi? Nawet pięćlat po zakończeniu chemii istnieje ogromne ryzyko, że płód obciążonybędzie poważnymi wadami"Renata usłyszała, że nie znajdzie lekarza, który poprowadzi jej ciążę.Że jest to poważne zagrożenie dla jej życia, a dziecko i tak nie ma szansbyć normalne. Kolejni lekarze po obejrzeniu dokumentacji jej chorobystwierdzali, że ciążę natychmiast trzeba usunąć.ZIMA 200841