Seks po katolicku - Fronda

Nie przecząc tym oczywistym faktom, nie można jednak przejść doporządku dziennego nad tym, iż Wyszyński był przede wszystkim duchownymi głową Kościoła katolickiego w Polsce. Z tego punktu widzeniaistnieje przy okazji analizy jego postaci istotne niebezpieczeństwo. Jeślibowiem przesadnie skupimy się na wątkach politycznych jego działańimoże w naszych rozważaniach dojść do - nawet mimowolnego - utożsamieniasfery politycznej i religijnej, co wykrzywi obraz zarówno samegoPrymasa Tysiąclecia, jak i szerzej - wizję funkcjonowania i roli Kościołakatolickiego w Polsce w II połowie XX wieku.Wydaje się więc sensowne, by jeszcze raz przyjrzeć się, na ile uprawnionejest mówienie o wieloletnim prymasie Polski jako polityku. Postarajmysię przedstawić argumenty za i przeciw takiemu określeniu kardynałaWyszyńskiego.Za stosowaniem dyskursu politycznego przemawia przede wszystkimfakt, że lata sprawowania przez tego hierarchę funkcji prymasa naszegokraju przypadają na okres państwa komunistycznego. Totalitarne państwo,jakim była PRL, miało zaś niezdrową ambicję ścisłego kontrolowaniawszelkich sfer życia społecznego w Polsce, w tym także w oczywistysposób życia religijnego. Ideologia komunistyczna zawierała w sobieprzecież programowy ateizm, a więc stawiała przed państwem komunistycznymzadanie eliminacji lub przynajmniej marginalizacji wpływówKościoła w społeczeństwie. W tej sytuacji obszar religii siłą rzeczy stawałsię elementem politycznej konfrontacji pomiędzy państwem a Kościołem.Była to konfrontacja tym bardziej znacząca, że Kościół katolickiw Polsce, na którego czele stał prymas Wyszyński, był bodaj jedyną ważnąinstytucją społeczną, która skutecznie opierała się komunistycznejkontroli na całej przestrzeni pomiędzy Łabą a Władywostokiem. Jegorola polityczna była więc tym bardziej istotna.Prowadzona ostatnio publiczna debata na temat stopnia infiltracjipolskiego Kościoła przez komunistyczne służby specjalne nie zmieniatej generalnej oceny. Nawet jeśli okazałyby się prawdą najbardziej pesymistycznespekulacje prasowe, mówiące o około 20 hierarchach, którzymieli współpracować z SB, nie zmienia to faktu, że większość episkopatui jego najważniejsi przedstawiciele, z prymasem Wyszyńskim na czele,nie byli kontrolowani przez komunistyczne służby, a więc Kościół jakoZIMA 2008409