Seks po katolicku - Fronda

W konsekwencji życie zewnętrzne się usamodzielniło i przestało miećzwiązek z religijnością. Z katolikami jest trochę inaczej.W Polsce takich problemów nie mamy. Powołań jest bardzo dużo, miażdżącaczęść społeczeństwa uważa się za katolików, a kościoły pękająw szwach. I dotyczy to także młodzieży. Nawet politycy - także postkomuniści- liczą się z postulatami Kościoła. Ten potencjał jest tak duży,że pojawiły się głosy, iż siła polskiego katolicyzmu będzie promieniowałana inne kraje Europy. Uważa Pan, że to realny scenariusz, czy też samibędziemy się musieli bronić przed sekularyzacją?- Szansa na ewangelizowanie Europy oczywiście istnieje, tylko żeby jąwykorzystać, trzeba mieć mocne poczucie pewności siebie, a tego Polakombrakuje. Polacy nie wierzą w swoje możliwości i pod tym względemjesteśmy krajem prowincjonalnym. Prowincjusz to taki człowiek,który uważa, że prawdziwe życie toczy się gdzie indziej. Przełamanietego kompleksu jest warunkiem wstępnym i koniecznym. Jeśli prawdąjest teza, a myślę, że ona jest prawdziwa, iż religia jest potrzebą wpisanąw naturę ludzką, to polskie doświadczenie może się stać doświadczeniematrakcyjnym dla wielu ludzi na Zachodzie. Najpierw jednak sami musimysobie zdać sprawę z wartości, jaką jest nasze dziedzictwo. Musimy umiećto dziedzictwo dobrze opisać i promować. Ja nie mówię tutaj o ewangelizacji,bo to jest słowo z wyższego poziomu. Odbyłem wiele rozmówz ludźmi z innych krajów, przeważnie akademikami deklarującymi sięjako agnostycy. Oni zwykle mówili: „Wie pan, jestem agnostykiem, alejak przyjeżdżam do Polski, to dla mnie niezwykle interesujące, że widzęna ulicach księży i zakonnice. To mi pokazuje, że jest taki wymiar życialudzkiego, o którym myśmy zapomnieli. Mnie osobiście nie pcha w tymkierunku, ale to dobrze, że są miejsca w Europie, gdzie to jest nadal istotnasprawa".Są zresztą różne sposoby oddziaływania. Po śmierci Jana Pawła IIprzyjeżdżało do Polski wiele osób, które szukały tajemnicy narodu, którywydał tak wielkiego człowieka. Myśmy się wtedy zachowywali dośćgłupio, bo gdy ci ludzie pytali o fenomen Jana Pawła II, to podkreślaliśmygłównie to, że był „otwarty". Uważaliśmy, że to jest jedyna poprawnaodpowiedź, która dotrze do przybyszów z zachodu. Tymczasem papież400FRONDA 44/45