Seks po katolicku - Fronda

Na odsiecz młodszym kolegom ruszyła z matczyną pomocą Kinga Dunin.Opisała spektakl, którego rzekomo nie dostrzegli ograniczeni krytycyi widzowie. Spektakl konsekwentnie zbudowany wokół opowiadaniaCezarego Michalskiego Cela śmiechu, spektakl o niemożności rewolucjiw świecie postpolitycznym, o zawłaszczeniu języka i przezroczystym totalitaryzmie.Ciekawy spektakl, którego jednak nie udało się zrealizowaćnaszym rozchichotanym twórcom.Nie otrzymaliśmy ani diagnozy IV Rzeczpospolitej, ani też diagnozyuniwersalnej czasów współczesnych. Wielkie pytania Klaty: o modelmodernizacji, o miejsce wykluczonych, o ład społeczny oparty na kłamstwach,o Boga wreszcie i wierność, o możliwość rewolucji czy choćbyrewolty - to wszystko ustąpiło miejsca chichotowi i żartom kabaretowym.Wychodziłem w zimną listopadową noc na Marszałkowską i radośćz klapy, ta przeklęta Schadenfreude, krzyżowała się z wielkim niepokojem.Że Klata zdradza samego siebie, że zatraca się, że pozbawia mnie złudzeń- wiedziałem już od dawna.Że potrzebna mu jest dotkliwa porażka, by zrozumiał, że jego siłąmoże być tylko on sam - Jan Klata, zbuntowany, inny niż wszyscy, mającycoś własnego do powiedzenia światu - to było pewnikiem.Ale czy ten upadek otrzeźwi niezależnego kiedyś twórcę teatru? Przecieżtermin goni termin, kalendarz zobowiązań aż puchnie, telefon wciążdzwoni, trzeba przygotowywać nową premierę, nie można zawieść, niemożna zwolnić...ZBYSZEK CZERWIŃSKIFRONDA 44/45