Seks po katolicku - Fronda

programu publicystycznego. Skoro więc emocje były wyciszone: żadnegoskowytu, żadnego śladu nienawiści, to pozostały spłaszczone relacjeo przesiedleniach, w czasie których, jak można było wywnioskować zespektaklu Klaty, największym nieszczęściem była przeprowadzka właśnie.Patrzyłem na tych wiekowych ludzi, którym Klata kazał recytowaćwojenne wspomnienia i oczywiście wraz z całą widownią życzyłem imjak najlepiej, by dobrnęli do końca swojej kwestii, by nie pogubili sięw opowieściach, by powtórzyli gesty zafiksowane na próbach, a jednocześnieczułem narastającą wściekłość. Na fałsz całej sytuacji, na fałszKlaty biorącego pieniądze za tak pomyślaną akademię na cześć pojednania,pojednania, które przemilcza prawdę. Prawdę o okrucieństwach,gwałtach i rzezi.A cóż to za pojednanie, gdy nie ma prawdy? Rozumiem, że jest politycznezamówienie, ale na Boga, reńskie wino na popremierowym bankiecieto naprawdę za słaby wstrząs, by przeżyć katharsis. Zrobił Klataprzedstawienie żenująco słabe, w swej wymowie zasługujące na marnątrójczynę w każdym w miarę sensownym liceum. Na co się zdobył? Żejeden z polskich uczestników spektaklu wyznał winy swej rodziny względemludności żydowskiej. I z nieba wówczas posypał się biały puch. Aniołpolskości stracił pióra?...Naprawdę, czułem się zażenowany. Bo oto diagnoza-ostrzeżeniez „Fizdejki" gdzie tłum w pasiakach dawał się kupić za paczkę złowieszczochrzęszczących chipsów z supermarketu, sprawdzała się co do joty.Niemiec przyjechał, dał pieniądze i dostał od pierwszego buntownikasceny polskiej to, co sobie zamówił. Kojący spektakl o równowadze win.O wspólnocie w cierpieniu. Diagnozę wojny, która pozwala każdemuz nas spać spokojnie.Głupie to było i irytujące niczym Benedykt XVI w Oświęcimiu, który- o, ten to w każdym polskim liceum dostałby jednak niedostatecznie- popisał się diagnozą, że naród niemiecki dostał się w ręce garstki szaleńców,i stąd wojna, i obozy koncentracyjne.Ach, gdybym był polonistą Klaty! Może takie bzdury, takie myślowe łatwizny,takie dyrdymały wykpiłbym czerwonym długopisem na marginesiejego wypracowania i wstrząsnął nim, i pokazał, że błądzi. Ale kimZIMA 2008377