Seks po katolicku - Fronda

Najwyższa Rada Arabska (organ reprezentujący Arabóww Palestynie) odrzucili rozwiązanie zaproponowaneprzez Komisję pod przewodnictwem Lorda Peela. Propozycjata przewidywała powstanie dwóch niezależnychpaństw: państwa arabskiego na 80 procentach obszaru Palestyny,włącznie z Zachodnim Brzegiem Jordanu, a także państwaizraelskiego na pozostałym terytorium. Miała być również zagwarantowananietykalność Jerozolimy i Betlejem. To rozwiązanie zostałoprzyjęte tylko przez stronę izraelską.Tak samo w maju 1939 roku została odrzucona angielska propozycjastworzenia wspólnego państwa dla Arabów i Żydów, omijając tym samymkłopotliwą kwestię racji bytu niezależnego Izraela.Strona arabska odrzuciła też rezolucję ONZ nr 181 z 29 listopada1948 roku o podziale Palestyny i powstaniu dwóch niezależnych państworaz o międzynarodowym statusie Jerozolimy. Identycznie zbojkotowanorezolucję ONZ nr 242, przyjętą 22 listopada 1967 roku.Największa jednak szansa na pokój została zaprzepaszczona podczaskonferencji pokojowej w Camp David w 2000 roku. Scenariusz pokojowyprzewidywał, iż państwo palestyńskie zajmie 91 procent ZachodniegoBrzegu Jordanu i całą Strefę Gazy, ze stolicą w Jerozolimie Wschodniej,oraz przyznawał status neutralny Świętej Skale, na której wzniesiony jestjerozolimski meczet. Arafat odrzucił to rozwiązanie, twierdząc, że samaobecność Żydów w Jerozolimie jest pogwałceniem świętości wspomnianegowzgórza. Drugim argumentem Arafata przeciwko podpisaniu układupokojowego było to, że nie gwarantował on palestyńskiego zwierzchnictwanad podziemiami pod Świętą Skałą. Lider Palestyńczyków byłjednocześnie zachęcany do odrzucenia zaproponowanego rozwiązaniaprzez Egipt i Arabię Saudyjską, które obawiały się rewolty społecznejw odpowiedzi na wiadomość, że Święte Wzgórze nie jest niepodległąstrefą palestyńską.Odrzucenie układu z Camp David, komentuje Allam, świadczy jedynieo fanatycznym zaślepieniu strony arabskiej. Jest bowiem oczywistym,że każda ze stron musi pójść na kompromis w kwestii Jerozolimy. Innejdrogi nie ma. Jest to miasto święte dla Żydów, chrześcijan i muzułmanów- i żadna ze stron nie może czuć się jedynym właścicielem kawałka ziemi,które jest kolebką wielu kultur. Natomiast pozycja zajęta przez ArafataZIMA 2008333