Seks po katolicku - Fronda

W 1988 roku wygłasza lekcję światopoglądową w jednym z rzymskichliceów. W swoim wykładzie po raz kolejny broni jednoznacznie sprawypalestyńskiej, a nawet uzasadnia użycie metod terrorystycznych przezbojowników o wolność. Cała argumentacja tamtego przemówienia bazujena założeniu, że jedynie Arabowie są autochtonami w Palestynie, gdyżwywodzą się od Kanaanejczyków, którzy zamieszkiwali tam od zawsze.Izraelici natomiast są ludnością napływową, która przybyła do Palestynyz Mezopotamii dopiero około 1730 roku przed Chrystusem. Z historycznegopunktu widzenia państwo palestyńskie ma więc pierwszeństwoprzed niepodległym Izraelem. Krótko mówiąc, Allam przyznaje, że dwadzieścialat temu, również on, uciekinier z nacjonalistycznego Egiptu,postrzegał Izrael jako siłę agresywną, kolonialną, niemoralną i przeciwnąidei sprawiedliwego i trwałego pokoju. Dla Allama-studenta, Palestynajest bytem politycznym, a Jerozolima jej odwieczną stolicą.Wolny od uprzedzeń wobec IzraelaZ upływem czasu Allam dokonuje stopniowej rewizji swoich politycznychpodglądów. Pomaga mu w tym jego kariera dziennikarska, którąrozpoczyna zaraz po ukończeniu studiów. Jak sam tłumaczy, kolejnympunktem przełomowym staje się dla niego uważne studium historii procesupokojowego na Bliskim Wschodzie, a także zawodowe zainteresowanieosobą Jassera Arafata.W wyniku wielokrotnych spotkań i osobistych rozmów z byłym przywódcąAutonomii Palestyńskiej oraz na podstawie lektury wielu jego biografii,Allam dochodzi do przekonania, że Arafat nie jest bohaterem walkio wolność, ale główną przeszkodą procesu pokojowego. Były przywódcajawi się jako egoistyczny megaloman, osoba niegodna zaufania, cynicznytyran, polityk korumpujący i skorumpowany. Jednym słowem, poznawszybliżej Arafata, Magdi Allam uwalnia się od uprzedzeń wobec Izraela.Przełamując swoją ignorancję i uprzedzenia wobec Izraela, Allam odkrywa,że Palestyńczycy nie mogą być postrzegani jedynie w kategoriachofiary konfliktu na Bliskim Wschodzie, bowiem sami wielokrotnie sabotowalirozwiązania pokojowe.Jeszcze przed 1948 rokiem Palestyńczycy odrzucili dwa rozwiązania.W lipcu 1937 roku, Wielki Mufti Jerozolimy Haj Amin Al Husseini oraz332FRONDA 44/45