Seks po katolicku - Fronda

światem, o odrzucanie tego, co w nim najlepsze, a przede wszystkim0 nieustanne wikłanie polityki w spory religijne. A nawet więcej - sąoskarżeni, że tak naprawdę nie są ludźmi religijnymi, którzy pragną zmieniaćStany Zjednoczone i świat, ale stanowią forpocztę amerykańskiegoimperializmu, który - w odróżnieniu od islamskiego - rzeczywiście podbijaświat. „Religia, która rozwija się najszybciej na świecie, nie ma konkretnejnazwy, ale jest amerykańska. Uważa się za religię chrześcijańską;głosi ją około sześćdziesięciu tysięcy pastorów - ewangelików, zielonoświątkowców,charyzmatyków, mormonów; zdobywa całe kontynenty(...) Czy misjonarze nowej religii amerykańskiej - którzy nie zawsze sąAmerykanami, lecz zostali zwerbowani na miejscu - są częścią amerykańskiegoimperium? Choć się przed tym bronią, ich religijna gorliwośćjest często natury patriotycznej. W krajach mających reputację trudnychdla Stanów Zjednoczonych są przednią strażą dla swojej ojczyzny, a często...po prostu służbami wywiadowczymi. Tyle się mówi o ekspansji islamu,a tak niewiele o amerykańskich Kościołach - a to właśnie ich entuzjastycznaewangelizacja wygrywa ze wszystkimi pozostałymi religiami" 5- przestrzega swych czytelników Guy Sorman. A żeby wyrobić w nichprzekonanie o tym, czym są te wyznania, raczy ich (na równi z Levy'm)wstrząsającymi opisami pełnych transów modlitw, rodzących się w ichtrakcie „wstrząsających pomysłów" (niezmiennie związanych z walkąz tym, co szczególnie dla Levy'ego stanowi istotę demokracji, czyli z małżeństwamigejowskimi i aborcją) czy wreszcie wykrzykujących miłość1 nienawiść jednocześnie pastorów.Czytając te opisy, trudno się było oprzeć wrażeniu, że obaj panowienawet nie chcieli zrozumieć tamtej (specyficznej, także według mnie) religijności.A przyczyną tego braku zrozumienia wcale nie była jej forma (tąbyliby w stanie się nawet fascynować - jak pokazuje przykład Levy'ego,z podziwem opisującego spotkanie w jednym z czarnych Kościołów pentekostalnych,na które kobiety przybyły w sukniach z XIX wieku, kierującsię zasadą „piękne dla Pana" 6 ), ów sprzeciw wynikał raczej z moralnegoprzesłania, którego obaj Francuzi nie chcieli zrozumieć i zaakceptować.W efekcie zamiast próby obiektywnego opisu amerykańskiej religijności56G. Sorman, dz. cyt, s. 107.H.B. Levy, dz. cyt, s. 170-171.314 FRONDA 44/45