Seks po katolicku - Fronda

czyli określenia środowiska życiowego, mentalności, kultury i całej specyfikiprzestrzeni, w której powstawały teksty bliblijne.Dlatego w naukowej analizie, której dokonuje Dawkins, pojawiają siętakie określenia, a raczej epitety odnoszone do Boga Biblii, jak - „homofob,rasista, dzieciobójca, złośliwy tyran" - urozmaicone dykteryjkamii anegdotami, jak to ktoś czytając Biblię, zaskoczony odkrywał: „O Boże,ale z tego Boga kawał sukinsyna" 49 .Dawkins podsumowuje te wszystkie wątpliwości stwierdzeniem:„Już w XIX wieku dawno dowiedli wykształceni teologowie(żadnej informacji, kto należy do tej elitarnej grupy, że Ewangelienie są wiarygodnym zapisem historycznych zdarzeń zachodzącychw realnym świecie, a przepisywane były przez omylnych skrybów,z których większość miała swoje religijne interesy. (...) Prawie żadenz ewangelistów nie spotkał Jezusa, a poważni bibliści (autor znowunie podaje, kto należy do tego szacownego grona, ani nie cytujeżadnej literatury) raczej nie traktują Nowego Testamentu (o StarymTestamencie już nie wspominając) jako wiarygodnego źródłainformacji o wydarzeniach historycznych" 50 .Z podobną rzetelnością odnosi się do kluczowych dla chrześcijaństwadogmatów, zupełnie pomijając i bagatelizując obecną w chrześcijaństwietradycję - fides ąuerens intellectum. Jako przykład absurdalności prawdwiary przytacza spór o naturę bytu bosko-ludzkiego Jezusa Chrystusa.Przypomina, że herezja ariańska zaprzeczyła konsubstacjalności (identycznościsubstancji, esencji) Chrystusa i Boga. Ten zawiły problemDawkins wyjaśnia z iście naukową pasją:„Jakiej substancji, jakiej esencji? Trudno powiedzieć - to chybajedna rozsądna odpowiedź. (...) dzielenie włosa na czworo jakogeneza podziałów w chrześcijaństwie - to dla teologii rzecz całkiemotwarta" 51 .Tego rodzaju naukowe wypociny kończą się retorycznym i ironiczniezadanym pytaniem - no bo w końcu, czy mamy jednego Boga w trzech495051R. Dawkins, Bóg urojony, s. 58.Tamże, s. 137,143.Tamże, s. 61.ZIMA 2008307