Seks po katolicku - Fronda

Mimo jednak, iż dobór naturalny kierowany ewolucyjnie jest takimwspaniałym panaceum na wszystko, Dawkins delikatnie przyznaje, żekażdy z kawałków doboru ,,nadal"(!) odwołuje się do zdarzeń mało prawdopodobnych,ale już nie niemożliwych. „Kiedy seria mało prawdopodobnychzdarzeń następuje po sobie, łączny efekt oczywiście pozostajenieprawdopodobny i pozostaje poza zasięgiem naukowego wyjaśnienia" 43- co za genialne zdanie!A zatem szansa na powstanie życia jest jednak - przyznaje sam autor- znikoma. To od „przypadku" - jednego na miliard przy dobrychrachunkach, zależało to, że powstało życie na ziemi 44 . Ale autor z rozbrajającąszczerością przyznaje - potrzeba „nieco szczęścia", by zadziałałaantropiczna reguła! - „mamy więcej szczęścia niż intuicyjnie zgodzilibyśmysię zaakceptować" 45 .Dlaczego jednak mogło, po zaistnieniu dogodnych warunków, powstaćDNA, mimo iż to proces tak trudny, że aż wręcz nieprawdopodobny- bo tu, jak mówi Dawkins - działa „magia" wielkich liczb. Autorpodaje szacunki (odnośnie do szczegółów odsyła do swojej wcześniejszejksiążki Ślepy zegarmistrz? 6 ): w naszej galaktyce jest od miliardado trzydziestu miliardów planet (spory rozrzut), we wszechświecie jestokoło stu miliardów galaktyk. Odejmijmy jednak kilka zer, mówi biolog(a co!), a i tak zostanie ponad miliard miliardów planet. Teraz przyjmijmy,że możliwość powstania czegoś na kształt DNA to rzeczywiście zdarzeniena pograniczu nieprawdopodobieństwa - może się zdarzyć razna miliard, czyli na miliardzie planet. Szansa jest jak jedna miliardowa(0,000 000 001 czyli 10~ 9 ). Nie szkodzi, że tak mało! Dawkins mówi „nawetjeśli szansa na spontaniczne powstanie życia jest tak mała to i takmogło się zdarzyć na miliardzie planet" 47(no bo jest ich w wyliczeniachDawkinsa miliard miliardów). Aby jednak jeszcze naukowo uzasadnićswoje rozważania, autor funduje nam kilka hipotez na temat samegowszechświata - mówi o multiuniwersum, megawersum, o teorii (zupełnie43R. Dawkins, Bóg urojony, s. 174.44Por. tamże, s. 199.45Tamże, s. 224.46R. Dawkins, Ślepy zegarmistrz. Czyli jak ewolucja dowodzi, że świat nie zostałzaplanowany, tłum. A. Hoffman, Warszawa 1997.47R. Dawkins, Bóg urojony, s.197.ZIMA 2008 305