Seks po katolicku - Fronda

Był on - mówi Sołowjow -„przekonanym spirytualistą". Wierzyłw dobro, a nawet w Boga, lecz„dawał pierwszeństwo przed Nimsobie". Był ascetą, naukowcem, filantropem.Dawał „wiele znakomitychprzykładów powściągliwości,bezinteresowności i dobroczynności".Już za młodu okazał się zdolnymi wytrawnym egzegetą; jegoopasłe dzieło z zakresu krytyki biblijnejprzyniosło mu tytuł doktorahonoris causa na uniwersyteciew Tybindze.Jednakże dzieło, które przysporzyło mu światowej sławy i uznania,miało tytuł Otwarta droga do powszechnego pokoju i pomyślności: „łącząsię tu szlachetny szacunek dla dawnych tradycji i symbolów z szerokimi śmiałym radykalizmem społeczno-politycznych postulatów i wskazań,nieograniczona wolność myśli z najgłębszym zrozumieniem dla wszelkiejmistyki, absolutny indywidualizm z gorącym oddaniem dobruwspólnemu, najwznioślejszy idealizm zasad przewodnich z pełną życiowąkonkretnością praktycznych rozwiązań". Co prawda, niektórzy wierzącyludzie dopytywali się, czemu nie ma w nim ani jednej wzmianki0 Chrystusie, lecz inni odpowiadali: „Skoro treść dzieła jest przenikniętaprawdziwie chrześcijańskim duchem czynnej miłości i wszechogarniającejżyczliwości, to czegóż jeszcze więcej chcecie?". Zresztą, „początkowonie czuł nawet do Jezusa wrogości". Nawet potrafił docenić Jego dobrąwolę i wzniosłe nauczanie. Niemniej, trzech spraw w odniesieniu do Jezusanie był w stanie zaakceptować. Przede wszystkim Jego podejścia dokwestii moralnych. „Chrystus jako moralista - twierdził - dzielił ludzina dobrych i złych, ja połączę ich za pomocą dóbr jednakowo potrzebnychdobrym i złym". Ponadto, nie zgadzał się z „Jego absolutną jedynością".Jest jednym z wielu; albo lepiej: - rozważał w sobie - był moim poprzednikiem,ponieważ to ja jestem doskonałym i ostatecznym zbawcą,1 oczyściłem Jego przesłanie z tego, co nie jest do przyjęcia dla dzisiejszegoczłowieka. Zwłaszcza nie mógł znieść tego, że Chrystus żyje. Toteż250FRONDA 44/45