Seks po katolicku - Fronda

Co ciekawe, Nietzsche spod swe)krytyki wyłącza samego Jezusa. Dlaniego tylko Jezus nie był chrześcijaninem,a jeśli nim był, to mianemtym nie można określić wyznawcówstworzonej przez Niego religii. Jużsłowo „chrześcijaństwo" jest nieporozumieniem- w gruncie rzeczy istniałtylko jeden chrześcijanin i ten umarł na krzyżu. „Dobra nowina" głosi,że wszyscy ludzie są dziećmi bożymi, są zatem równi Bogu, a ich losspoczywa w ich własnych rękach. Życie staje się celem tu i teraz, a nieśrodkiem do zaświatowego ideału. Nadejście nowego człowieka, o jakimmarzył Jezus, okazało się być niemożliwe. W tej sytuacji Nazarejczyka,„jedynego chrześcijanina i „jedynego nie z tego świata" czeka już tylkodroga na krzyż. Nietzsche czuje głęboki podziw dla postawy Jezusa, aż doostatnich chwil świadomości wierzy, że uda mu się dokonać tego, czemutamten nie sprostał: wyhodować nowego człowieka.Chrystusową obietnicę „nowego człowieka" utożsamiał z własną ideą„nadczłowieka": „Człowiek to coś, co pokonane być powinno... Czymjest małpa dla człowieka? Pośmiewiskiem i hańbą bolesną. I tym powinienbyć człowiek dla nadczłowieka... Popatrzcie, ja wam wskazuję nadczłowieka!"16 . Ten tragiczny „antychryst" wierzy przez moment, że zdoławcielić w życie to, w czym poniósł fiasko Jezus. Kiedy ujrzy, że jego snyo „woli mocy" i „nadczłowieku" tracą szansę na realizację, wieści nieuchronnenadejście ery nihilizmu, samego siebie zaś zaczyna nazywać„Ukrzyżowany" (tak podpisywał swą korespondencję). Nienawidził tej,jak twierdził, splatonizowanej doktryny, przejmującej od imienia Chrystusanazwę chrześcijaństwa. W jego przekonaniu, współczesne chrześcijaństwojest kontynuacją nie praktyki życiowej Jezusa, lecz metafizykiplatońskiej. Tradycyjne hasło chrześcijaństwa „umarł człowiek, narodziłsię Bóg" (Kierkegaard) stanie się w nietzscheańskiej interpretacji symbolempogardy dla człowieczeństwa, którego politowania godnej egzystencjiprzeciwstawia się zaświatową doskonałość. Odwrócenie platonizmu nagruncie tradycji chrześcijańskiej musi zatem prowadzić do stwierdzenia16Tamże, s. 9.ZIMA 2008227