Seks po katolicku - Fronda

Antychryst protestanckiDotarliśmy do epoki, w której „antychryst" będzie służył za inwektywę.Każda epoka ma swoje sposoby obrażania przeciwnika. Cuchnącei ohydne obelgi mają przylgnąć do znienawidzonego adwersarza i na wiekiprzykryć go infamią. Począwszy od XIII wieku takie polemiczne użyciesłowa „antychryst" służy w konfliktach pomiędzy papiestwem a władząświecką, między papieżami i antypapieżami, między różnymi grupamiwyznaniowymi. Tak będzie się wyrażać papież Grzegorz IX o cesarzuFryderyku II, następca Fryderyka o Innocentym IV, ruchy uznawane zaheretyckie (jak albigensi lub husyci) o Kościele hierarchicznym.Wraz z nastaniem epoki reformacji nadeszła też maniera utożsamianiaantychrysta z papieżami, już nie na poziomie polemicznym, ale jakoistotny element nowej doktryny (np. w tzw. Artykułach ze Smalkaldy Melanchtonaz 1537 roku). Luter atakuje wprost papiestwo oraz cały Kościółrzymski jako prostytutkę Babilonię z powodów doktrynalnych. Synodw Gap (w roku 1603) użyje w wyznaniu wiary hugenotów określenia„syn zatracenia" bądź też „kobieta lekkich obyczajów odziana w szkarłat"w stosunku do papieża. Jeden z angielskich kaznodziejów epoki, HenrySmith będzie kpił, mówiąc, że „protestantem jest ten, kto przysięga, żepapież jest Antychrystem i że należy jeść mięso w piątek".Od Edwarda Bagshawa (1629-1671) przyjmuje się przekonanie, żeAntychryst musi być liczby mnogiej: obejmując „sumę licznych fałszywychChrystusów i fałszywych proroków, zjednoczonych pod jednymprzewodem". Będzie uznawane za „zwykłą bujdę" doszukiwanie się podtym pojęciem jakiś pojedynczych jednostek. Na nazwę „antychrysta" zasługiwaćmoże jedynie misterium nieprawości w całości: albo sukcesjapapieska, albo imperium otomańskie Turków, albo wreszcie też anabaptyściz Munster.Marcin Luter w swej wizji historii wyróżniał trzy okresy: czas Kościoła,czas Antychrysta oraz eschatologiczne Królestwo Chrystusa. Ostatniegoprawowitego pasterza Kościoła widział w papieżu Grzegorzu Wielkim.Początek zaś panowania Antychrysta wskazywał na VII wiek, kiedyto Bonifacy III przyznał sobie tytuł universalis episcopus. Antychrystanależy bezwzględnie doszukiwać się wewnątrz Kościoła. Melanchtonw tym względzie dzielił antychrystów na wewnętrznego i zewnętrznego.ZIMA 2008217