Seks po katolicku - Fronda

mieszczonych w książce fotografii, dowiaduję się, że pod oknami mojegowarszawskiego mieszkania stała barykada. Odtąd chodzę po Warszawieinaczej, patrzę na nią innymi oczami. Na całą Polskę patrzę inaczej.Lato 2006Beskid Niski, dookoła pagórki i samotne przydrożne krzyże - kolejneprzypadkowe spotkanie z historią. Tych okolic w ogóle nie znałam, bozawsze interesowały mnie wyższe góry, prawdziwe. Jedziemy i jedziemy,jest pusto, siąpi deszcz - wydaje mi się, że to koniec świata. Zarazzobaczę moją córkę w harcerskim mundurze. Jest tu na obozie, swoimpierwszym obozie w życiu. Kilka godzin później przeżywam wzruszenie,gdy podczas mszy harcerskiej dzieciaki śpiewają tę samą modlitwę, którąmówił Andrzej Morro i Zośkowcy po przebiciu się do Śródmieścia. Dotądznałam ją tylko z kart książek, teraz słyszę na własne uszy:O Panie Boże, Ojcze nasz, w opiece swej nas miej,Harcerskich serc Ty drgnienia znasz, nam pomóc zawsze chciej.Wszak Ciebie i Ojczyznę miłując chcemy żyć...Latem, podczas naszych podróży po Polsce, wpadamy na kilka dni doWarszawy. Nigdy nie byłam na Powązkach wojskowych, nie mam pojęcia,gdzie znajdują się groby Zośkowców. Najpierw długo chodzimy poPowązkach zabytkowych, pytamy się nielicznych ludzi - nikt nie wie. Jesteśmyjuż bardzo zdziwieni i wracamy do samochodu, gdy zauważamyidących ulicą harcerzy. Oni na pewno będą wiedzieć - bingo. Podjeżdżamykawałek do cmentarza wojskowego i szybko trafiamy do kwatery pełnejbrzozowych krzyży. Odnajdujemy mogiły Rudego, Andrzeja Morro,Bonawentury, Zośki... A więc to wszystko prawda. Te wszystkie rzeczywydarzyły się rzeczywiście, istniały, oni żyli, tutaj, na cmentarzu możnaich dotknąć. Siedzimy długo na ławce i patrzymy. Myślę o tym, że tencmentarz jest źródłem życia, jest dowodem prawdy, bije z niego ogromnamoc. Tu się nie płacze, ani nie wspomina, nie popada w sentymentalizm,tu się nabiera siły na jutro. Na zwykłe jutro.196FRONDA 44/45