Seks po katolicku - Fronda

się uśmiechają. I obok odgłosówwystrzałów słyszę nisko dudniącebicie serca. Ale w tym momenciewszystko milknie, jestem tylko ja i tedziewczyny. Ktoś do mnie coś mówi,jedno dziecko biega, zbierając kartkiz kalendarza, drugie stoi przy barykadzie,oglądając fragment „Kolumbów"a ja myślę ciągle o tych dziewczynach.To półtorej godziny, zanimniczym zahipnotyzowani docieramywreszcie do kawiarni, jest jednym z najważniejszych momentów mojegożycia, mojej świadomości. Odtąd już nic nie jest takie samo.Kilka godzin później jest koncert Lao Che. Pod sceną widzę ludziz flagą biało-czerwona. Nie, nie są to skinheadzi. My, co żyjemy byle jak,my, którym się nie szczęści, z radością przywitamy znak, znak zaciśniętejpięści. Widzę starszego człowieka z opaską na rękawie. Co on robiw nocy, wśród takich ludzi i wrzasku gitar? Wyciągam w górę zaciśniętąpięść. Polacy, gdziekolwiek się znajdujecie, Polacy, gdziekolwiek się znajdujecie- dlaczego się wzruszam? Dlaczego ściska mi się krtań? Dzieciciągną mnie znów do Muzeum - jest przed północą. W Muzeum niewieleosób, trafiam do namiotu, pod filcem, a tam pełno tabliczek, a w nichzatopione kartki z wolskich ekshumacji. Miał czerwone spodenki, miałaspódnicę w grochy i roztrzaskaną szczękę, brakowało mu tylnej lewejszóstki dolnej. - Mamo, to Niemcy zrobili to wszystko? - pytają mniedzieci. Co mam odpowiedzieć, ja - anarchistka, pacyfistka nauczona,żeby mówić: naziści, faszyści, zło? Wobec najprostszego pytania dziecka,co mogłam odpowiedzieć? Tak, Niemcy. Ale dlaczego Niemcy napadlina Polskę, dlaczego strzelali, dlaczego nie mogli się zbuntować, ale cozłego im zrobiliśmy, do tego dziecka też strzelali Niemcy, dlaczego niktnam nie pomógł? Tysiące dziecięcych pytań. Na zewnątrz ten nocny upałi wszyscy się bali, że ta wichura znów nadejdzie, jak ostrzegano przezradio, a chłopacy z Lao Che śpiewali: tramwajem jadę na wojnę, tramwajemz napisem nurfiir Deutsche, z pierwszosierpniowym potem na skroni,z zimnem lufy Visa w nogawce spodni.194FRONDA 44/45