Seks po katolicku - Fronda

zem w ogóle. Patriotyzm mnie nie dotyczy, śmieszy mnie polski sentymentalizmi przywiązanie do miejsca, bruzdy czarnoziemu. To tylkokawałek bruku, ulice, jakaś ziemia, zwykłe niebo, normalny krajobraz,sztuka jak każda inna - ani gorsza ani lepsza. Jeśli już ojczyzna, to tau Pana Boga, innej nie ma i koniec. Znów jestem lepsza, bardziej oświeconai nawrócona.Tymczasem mieszkam w Warszawie. Chodzę codziennie na spaceryz psem Konwiktorską, Zakroczymską, Sapieżyńską, zakupy robię naFreta, do kościoła chodzę na Długą, przesiaduję na ławce w Parku Krasińskichi umawiam się w Saskim. Bywam często na Kredytowej w Zaiksie,a potem przechodzę Bielańską, idąc do weterynarza na Senatorską,naprzeciwko stoi kościół św. Antoniego. Wysiadając z autobusu na Bonifraterskiejmijam kościół i klasztor bonifratrów, gdzie w kolejkach odrana czekają ludzie po zioła, przechodzę po podwórkach na Franciszkańskieji dochodzę do domu obok kościoła franciszkanów. Zakupy cotygodniowerobię na targowisku przed Halą Mirowską. Lubię patrzeć zestaromiejskiej skarpy na Wisłę. Po moim ślubie, wieczorem, właśnie tamidziemy z przyjaciółmi, ja w białej sukni, patrzeć na nocną rzekę. Nie,nie jakąkolwiek rzekę, na Wisłę. Codziennie więc chodzę po grobach, aleo tym w ogóle nie wiem. Ponieważ w ogóle, ale to w ogóle mnie to nieobchodzi.Ale muszę jeszcze wspomnieć o tym, że letnimi wieczorami jeździmyzbierać kwiaty za miasto. Na rozlewiskach Bugu i Narwi zbieramy miętędo koszyka i pijemy nalewkę na skrawku suchej trawy. Rwiemy olbrzymiebukiety rumianku pod ruinami zamku w Czersku.Jeździmy do Kazimierza Dolnego i łazimypo olbrzymiej łasze białego piasku.Wiosna 1995Umiera mój wujek, ten z numerem naprzedramieniu. Wspominam go, wypytuję.Jego historia, choć okazuje się, żekiedyś przecież ją słyszałam, sprawia, żemoże po raz pierwszy dociera do mnie, że- chcę czy nie chcę - jestem cząstką historiiZIMA 2008191