Seks po katolicku - Fronda

dorośnie. Takie najmłodsze dziecko nigdy niczego nie zrozumie, bo jestzawsze na wszystko za małe i trzeba je chronić przed złem i nieprzyjemnościamioraz wzruszeniami. Jestem więc chroniona przed rzeczywistościąi uświadamiana przez osiedlowych kolegów. Noszę opornik wpiętyw sweter i prowokuję spojrzeniem zomowców pilnujących osiedlowealejki. Ale kto by się przejął bezczelnym wzrokiem dwunastolatki? Myślęjednak, że jestem bardzo odważna.Jesień 19851 potemLiceum wybieram katolickie, i na dodatek rodzice się zgadzają na prywatne.To moja postawa wobec systemu - liceum ma tradycje przedwojenne,potem zostało zamknięte i dopiero rok wcześniej zwrócono mujeden z budynków i pozwolono uczyć. Szybko jednak wpadam w sidłainnego systemu, a poza tym poznaję towarzystwo uczniów liceum plastycznego.Czujemy się lepsi. „Szara rzeczywistość" nas przygniata, a mysię z tym obnosimy. Wszystko dokoła jest do niczego, osądzamy każdego,kto tylko się nawinie. Zmieniam swoje lektury. Pod ławką czytam Witkacego.W antykwariacie kupuję Albo-Albo Kierkegaarda. Odstawiamoczywiście na półkę, bo nie jestem zdolna zrozumieć kilku pierwszychkartek. Wypożyczam Sartrea - o, w tym to się zaczytuję. Nie tylko ja.Zakładamy z kolegami zespół punkowo-nowofalowy, który nazywamyKopenhaga (oczywisty związek z Kierkegaardem), a potem chcemy przemianowaćgo na Mdłości (jeszcze bardziej oczywisty związek z Sartre'm).Ubieram się na czarno, wzruszam ramionami na komunę, podziemiei Kościół. Piję wino w słoikach, a herbatę mieszam drugą stroną pędzla,przesiaduję popołudniami w bursie szkół artystycznych i w kawiarniach.Na koncertach przejmuję się Salwadorem, który płonie.Wiosna 1987Z kolegami i koleżanką szwendamy się po Cytadeli - jest popołudnie, pozimowepowietrze nareszcie trochę cieplejsze. Palimy papierosy, kopiemykamienie - bo przecież jeszcze nie puszki. Głośno się śmiejemy i wygłupiamy.Nagle zza zakrętu wyłania się grupa harcerzy w mundurach. Majączarne chusty, jeden z nich niesie proporzec, idą dwójkami, a traperki naZIMA 2008187