Seks po katolicku - Fronda

obiecał interweniować u Stalina. Stalin wykazał się jednak wyjątkowympoczuciem humoru: bezradnie rozłożył ręce i powiedział: - A cóż jamogę dla ciebie zrobić? Wszyscy moi krewni też siedzą w więzieniu.Maria uznała, że fakt posiadania przez nią niemieckiego obywatelstwamoże zaszkodzić Kolcowowi. Zrzekła się go więc i została obywatelkąsowiecką. 22 czerwca 1941 roku - w dniu napaści Hitlera na ZSRS- została aresztowana przez NKWD, a 16 sierpnia 1942 roku rozstrzelanaw Saratowie. Zatrzymano także Huberta L'Hoste, który trafił do łagru,gdzie wkrótce zginął. Co się stało jednak z Kolcowem? Tego nie wiedzielinawet jego najbliżsi.Półtora roku po śmierci Stalina, 18 grudnia 1954 roku, Jefimow otrzymałz prokuratury wojennej decyzję o unieważnieniu wyroku na bracie.Dopiero kiedy nastąpiła pośmiertna rehabilitacja Kolcowa, dowiedziałsię, że jego brat został rozstrzelany. Nie znał jednak żadnych szczegółówśledztwa. Musiał czekać na to ponad pół wieku, do czasu otwarcia tajnycharchiwów NKWD.Pierwsze przesłuchanie Kolcowa odbyło się 6 stycznia 1939 roku.Oskarżony o szpiegostwo na rzecz Niemiec, Francji i USA, nie przyznałsię do winy. Podobnie zeznawał 21 lutego: „Jestem niewinny. Jako pisarzi dziennikarz służyłem z pełnym oddaniem partii i władzy sowieckiej. Tejpracy oddawałem wszystkie swoje myśli i czyny".23 marca - po dwudziestu przesłuchaniach - Kolców po raz pierwszyprzyznaje się do winy. 31 maja wymienia nazwiska siedemdziesięciuosób zamieszanych razem z nim w antysowiecki spisek. Jako szpiegówwymienia między innymi Izaaka Babla, Aleksego Tołstoja, Ilję Erenburgai Wsiewołoda Meyerholda. Obciąża też zeznaniami jako niemieckąagentkę Marię Osten. Z przesłuchania na przesłuchanie zmienia się jegocharakter pisma. Na początku pewny siebie, zdecydowany, staje się corazbardziej rozedrgany, miejscami jest zupełnie nieczytelny.Zachowała się relacja dyplomaty Jewgienija Gniedina, którego nazwiskoznalazło się na liście Kolcowa. Aresztowany i oskarżony o antypaństwowyspisek, zażądał w więzieniu konfrontacji z byłym redaktorem„Prawdy". Śledczy zorganizowali spotkanie w czerwcu 1939 roku. Podczaskonfrontacji Gniedin zauważył: „siedział przede mną człowiek całkowiciezłamany, gotowy do bezwarunkowego podporządkowania się"180FRONDA 44/45